ေရာင္ျပန္

လတ္တေလာ သတိထားမိတဲ့အျဖစ္ေလးကို ေျပာျပခ်င္တာပါ။ လူေတြရဲ့စိတ္က ထားတတ္ဖုိ႔မလြယ္ပါဘူး.။ ဟိုတေလာက အလုပ္ထဲမွာ တေယာက္အလုပ္ထြက္သြားပါတယ္။ အဲဒီလူနဲ႔တြဲလုပ္တဲ့တေယာက္က ေနာက္ထပ္လူအစားထုိးမလာခင္ အရင္လူထုိင္သြားတဲ့ခံုက ထုိင္လုိ႔ပိုေကာင္းတယ္လုိ႔ထင္ၿပီး သူထိုင္တဲ့ခံုနဲ႔ လဲထားလုိ္က္ပါတယ္။ ေနာက္ေရာက္လာတဲ့သူက မသိတဲ့အတြက္ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိမွမေနပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲလိုလဲထားၿပီး ထုိင္မယ္လုိ႔ရည္ရြယ္ထားတဲ့တေယာက္ကေတာ့ ေနာက္ရက္ကစၿပီး ေနရာေျပာင္းခံရပါတယ္။ သူထုိင္ခ်င္ပါတယ္ဆုိၿပီး သူတပါးမသိေအာင္ တမင္လဲထားေပမယ့္ သူ႔မွာထိုင္ခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအျဖစ္ကို ေဘးကေန ျမင္ေနရေပမယ့္ အစမွာေတာ့ တရက္တေလေျပာင္းတာလုိ႔ ထင္ခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ၁ လေလာက္ၾကာလာပါတယ္။ တုိက္ဆုိင္တာပဲလား တကယ္ပဲ ကိုယ့္ေစတနာ ကိုယ္ေရာင္ျပန္ဟပ္တာပဲလားဆိုတာေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာမဟုတ္တာေလးေတြကအစ စိတ္ကိုထားတတ္ဖို႔လုိတယ္ဆုိတာေတာ့ သိလာပါတယ္။ သူတပါးအေပၚ ေစတနာတကယ္ထားတတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဘ၀ေတြၾကမ္းပံုမ်ား

ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သူ႔အလုပ္အေၾကာင္းေျပာရင္း ႏွင္းကို စာေရးေပးပါလားဆုိၿပီး ေျပာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူကဓါတ္ပံုုေလးေတြ ပို႔ေပးပါတယ္။ ခရီးသြားရင္း ရိုက္လာတာျဖစ္ၿပီး ျမင္ရတာ စိတ္မေကာင္းဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္အေနနဲ႔ ျမင္ေနက် ရိုးေနၿပီလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရေပမယ့္ နုိင္ငံျခားမွာဆုိရင္ေတာ့ ဒီလုိမျဖစ္နုိင္ဘူးဆုိတာသိၾကမွာပါ။ ထမင္းတနပ္ စားရဖုိ႔အတြက္ ေနပူေနၿပီလား မုိးရြာေနသလားဆုိတာ ဂရုမစို္က္နုိင္ပဲ အရြယ္ေရာက္လုိ႔ အလုပ္လုပ္နုိင္တာနဲ႔ ရုန္းကန္ေနရတဲ့ ေက်ာင္းစာသင္ဖို႔ဆုိတာ ေနေနသာသာ မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔ ညစာကိုဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆုိတဲ့ ပူပင္မႈေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ဘ၀ေတြပါ။

အပ်ိဳအရြယ္ေလးမို႔ လွလွပပေနနုိင္ဖို႔ဆုိတာေ၀းလုိ႔ ေတာေတာင္ထဲမွာ သဘာ၀ေဘးေတြကိုမေၾကာက္နုိင္ပဲ ထမင္းနပ္မွန္လုိ႔ ထင္းခုတ္ ဟင္းရြက္ခုူးၿပီး၀မ္းေရးကို ေျဖရွင္းေနရတဲ့သူေတြပါ။ ေစ်းေလးေရာင္းဖုိ႔ေတာင္ အရင္းအႏွီးမရွိလုိ႔ ခြန္အားကိုထုတ္ေရာင္းၿပီး တန္ရာတန္ေက်းဆုိတာထက္ အလုပ္ရွိဖို႔ ေငြရဖို႔အေရးၾကီးတယ္ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ မိုးထဲေရထဲမွာ အရြယ္နဲ႔မလုိက္ေအာင္ ပင္ပန္းေနရရွာတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္ေတြရဲ့ဘ၀ေတြကို ျမင္ရတာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာအမွန္ပါပဲ။ ေက်ာင္းစာသင္ရမယ့္အရြယ္မွာ ၀မ္းေရးကိုေျဖရွင္းေနရတဲ့အတြက္ ဗဟုသုတဆုိတာလည္း နည္းသြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ့ဘ၀ကုိ အျပံဳးမပ်က္ ၾကိဳးစားၿပီး ျဖတ္သန္းေနၾကပါတယ္။

ေနာင္လာမယ့္ အနာဂတ္မွာ ဘယ္လုိရင္ဆုိင္ၾကမလဲ။ ဒီလုိအျဖစ္မ်ိဳးေတြ တေန႔တျခား မ်ားလာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရင္ေလးစရာပါပဲ။

အခုလုိဘ၀ေတြကေန ျမန္ျမန္လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။

ႏွွစ္ဆန္းတရက္

ဒီေန႔ေတာ့ အခ်ိန္ပိုဆုိတာကို မသြားေတာ့ပဲ အိမ္မွာပဲ ေနျဖစ္ပါတယ္။ ေစာေစာထလုိ႔ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးေတာ့ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ရင္း လူသားေတြ ႏွစ္သစ္မွာ ေဘးကင္းၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႔ ဘုရားရွင္ထံမွာ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ သၾကၤန္တြင္းမွာ သတင္းဆိုးေတြၾကားလုိက္ရလုိ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ အခုလုိၾကားလုိက္ရတာ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္လဲေၾကာက္မိတာ အမွန္ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ အိ္မ္မွာပရိတ္ရြတ္တယ္လုိ႔ေျပာတယ္။ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ကို မခံစားရတာ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ အခုေတာ့လဲ သၾကၤန္ဆုိတာကို ရင္မခုန္တတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကေလးဘ၀တုန္းကေတာ့ သၾကၤန္ေရာက္ခါနီးရင္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ အခုက်ေတာ့ ေအာ္ သၾကၤန္ေရာက္ၿပီလားဆိုတဲ့ စကားေလးတခြန္းေလာက္ပဲ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။

မေန႔ညက သူငယ္ခ်င္းက ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႔ ေရႊတိဂံုသြားမလုိ႔ ႏွင္းအတြက္ဆုေတာင္းေပးခဲ့မယ္ဆိုလုိ႔ အရင္တုန္းက ႏွစ္ဆန္းတရက္တိုင္း မာမားနဲ႔ ဘုရားသြားခဲ့တာကို သတိရမိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္းေက်းဇူး တင္မိပါတယ္။ အခုေတာ့လဲ အေ၀းတေနရာကေန ရည္မွန္းၿပီး ကန္ေတာ့မိပါတယ္။ လာမယ့္ ႏွစ္သစ္မွာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားျဖတ္သန္းရဦးမယ္။

ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ လူသားအားလံုး ျမန္မာႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႔ကစၿပီး ႏွစ္သစ္မွာ ေဘးကင္းၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

for u

လိမ္ညာမႈေတြနဲ႔ လွည့္စားေနတာ
ငါ မသိလုိ႔မဟုတ္ဘူးေနာ္
မင္းရဲ့သိကၡာအတြက္
ငါ မသိသလုိေနလုိက္တာ။

အေၾကာင္းျပခ်က္္ရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ
တျခားတေယာက္ရွိေနတာသိေပမယ့္
ေျခလွမ္းျပင္ေနတဲ့မင္းအတြက္
ငါ့နႈတ္ကေျပာထြက္လိုက္တာက
ရပါတယ္ သြားပါတဲ့။

မခ်စ္လို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္
ငါ့ခ်စ္သူ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔အတြက္
ႏွလံုးသားကိုစေတးလုိက္တာ။

ရယူဖုိ႔အတြက္ ခ်စ္ခဲ့တာမဟုတ္သလို
ေပးဆပ္ဖုိ႔တခုတည္းနဲ႔
ငါ့ႏွလံုးသားကေတာ့
မင္းအတြက္္ အျမဲတမ္း
နားလည္ေပးေနမွာပါ။

ရာသက္ပန္ အျပစ္မျမင္
ခ်စ္ခင္လ်က္ပါပဲ။

ဆံုးမစာ

ံလူ႔ဘ၀ဟာ တုိတုိေလးပါ။
အကုသိုလ္နဲ႔ အခ်ိန္မကုန္ပါေစနဲ႔ ကုသိုလ္ကိုပဲလုပ္ပါ။
အရင္တုန္းက မုိက္မွားသမွ်ရွိရင္
အခုခ်ိန္ကစၿပီး အားလံုးကို ရပ္ပစ္လုိက္ေတာ့။


တိရိစာၦန္လိုမ်ားမ်ားေနရင္ မွတ္ထား
ေသရင္တိရိစာၦန္ပဲျဖစ္တာပဲ။
တိရိစာၦန္ဟာ အိပ္တယ္ စားတယ္ ကာဂုဏ္ခံစားတယ္။
ဒီသံုးမ်ိဳးပဲလုပ္တယ္။ ကုသိုလ္ဆုိဘာမွမလုပ္ဘူး
လူျဖစ္ၿပီးေတာ့ အိပ္လိုက္ စားလုိက္ ကာမဂုဏ္ခံစားလုိက္ ဒီလုိပဲေနမယ္
ကုသုိလ္ဘာမွမလုပ္ဘူးဆုိရင္ တိရိစာၦန္ပဲ။


အထုပ္ကေလး တျပင္ျပင္ အထုပ္ရွင္ေသလုိ႔သြား
က်န္တဲ့သူေတြ ေ၀လုိ႔စား။
အထုပ္ရွင္မွာအလကား ဘာမွလည္းပါမသြား
ေသရြာၾကေတာ့ အပါယ္လား
နိဗၺာန္ေရာက္ဖို႔ အခက္သား

ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န ရဲ့ ဆံုးမစကားေတြပါ။

ႏွင္းတုိ႔ေတြမွာ လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာၿပီးရင္ လုိခ်င္တက္မက္စိတ္ေတြ ျဖစ္ခ်င္တာေတြနဲ႔ တေန႔တေန႔ အခ်ိန္ကုန္လာၿပီး အိုမင္းလာတာကို သတိမမူမိပါဘူး။ မအိုမေသေတာ့မယ့္ တည္ျမဲမယ့္အရာေတြလုိ႔ ထင္ၿပီး အရကိုယူခ်င္ေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာၿပီးတာနဲ႔ ေသျခင္းတရားကလည္း ကပ္ပါလာပါတယ္။ မေသခင္ ဘာလုပ္ရမလဲလုိ႔ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လုိက္ရင္ တကယ္ေသရမွာ ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းလာပါတယ္။
အခုခ်ိန္ထိ ကိုယ္ေသဖုိ႔အတြက္ ဘာမွမျပင္ဆင္ရေသးတဲ့အတြက္ တကယ္ေသရမွာေၾကာက္ပါတယ္။ ႏွင္းတုိ႔ေတြ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ေနတာေလးေတြကို ဆရာေတာ္က တုိတုိရွင္းရွင္းေလးနဲ႔ ဆံုးမစကားေျပာထားတာေလးကို မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။

အျဖဴေရာင္

ခုတေလာ စိတ္ထဲမွာ ခံစားခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။ တခါတေလ ၀မ္းနည္းမိသလုိ တခါတေလလဲ ၾကည္နူးမိတယ္။ တခါတေလ ကိုယ္ကေပးဆပ္ေနရတဲ့သူအျဖစ္ ခံစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီဘ၀ထဲမွာပဲ ကိုယ္တုိင္ကေပ်ာ္ေနတာပါ။ လူတိုင္းမွာ အတၱဆုိတာရွိတာပါပဲ။ ႏွင္းကို္ယ္တိုင္လဲ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအတၱက ႏွင္းခ်စ္တဲ့သူေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တာပါ။ အတၱဆိုတာရွိလာမွေတာ့ ပူေလာင္မႈလဲပါလာတာေပါ့။ တခါတေလ ကိုယ့္မွာပူေလာင္ေနရေပမယ့္ ကုိယ္ခ်စ္ရတဲ့သူေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္ဆုိရင္ ေက်နပ္တယ္။

မာမားေျပာဖူးတဲ့စကားေလးကို သိရမိတယ္။ လူေတြရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာေပမယ့္ တခ်ိဳ႔က ေပးဆပ္ဖုိ႔ေရာက္လာၿပီး တခ်ို႕ကေတာ့ ေတာင္းယူဖုိ႔ေရာက္လာတာတဲ့။ ကို္ယ္ဘယ္လုိလူမ်ိုးလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါတဲ့။

ေပးဆပ္တယ္ဆုိတာကို တခ်ိဳ႕က အရံႈးေပးတယ္လုိ႔ ထင္ခ်င္လဲထင္မယ္။ မနုိင္ေတာ့လုိ႔ အရံႈးေပးလုိက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အနိုင္အရံႈးဆုိတာ စိတ္ထဲမွာကိုမရွိေတာ့ပဲ ကိုယ့္အတြက္ဘာမွမလုိခ်င္ေတာ့တာပါ။ အျဖဴေရာင္ေမတၱာသက္သက္ ေပးဆပ္ခ်င္တာပါ။ ဘာမွတု႔ံ့ျပန္ဖို႔မလုိပါဘူး။

ေနရာ

သားသမီးေနရာမွာ

ေမေမ ဒါေလးလိုခ်င္တယ္ ၀ယ္ေပးေနာ္ မရရင္စိတ္ေကာက္လုိက္မွာ။
အသားပဲစားခ်င္တာေနာ္။ မုန္႔ဖိုးကမေလာက္ဘူး။ ထပ္ေပးေနာ္။ သမီးကေတာ့ သူ႔ကိုပဲခ်စ္တာ ေမေမတို႔လက္ခံေပးေနာ္။

ကိုယ္တိုင္မိဘေနရာေရာက္ေတာ့

ဒါေလးက သားသမီးအတြက္။ မရရင္သူတုိ႔စိတ္ဆင္းရဲမွာ။အသားေလးကသားသမီးအတြက္ အရိုးေလးပဲစားေတာ့မယ္။ ငါ့အတြက္မလိုပါဘူး။ မုန္႔ဖိုးေလးပိုေပးလုိက္မယ္။ ေကာင္ေလးကိုသေဘာမက်ဘူး ဒါေပမယ့္ သမီးစိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔။

ကိုယ္က သားသမီးေနရာမွာရွိတုန္းက မိဘေတြဘယ္လုိျဖစ္လဲမစဥ္းစားခဲ့ဘူး။ မသိခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ဆုိတဲ့ အတၱပဲရွိတယ္။ ကိုယ္တုိင္မိဘေနရာေရာက္မွ မိဘေတြရဲ့ေမတၱာကို ပုိၿပီးသိနုိင္တယ္။ ကိုယ္သိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္လည္ေပးဆပ္ဖုိ႔အတြက္ မိဘေတြရွိေနေသးတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကံေကာင္းပါတယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ားအသိေနာက္က်ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဘာနဲ႔မွ ျပန္အစားထုိးလုိ႔မရေတာ့တဲ့ ဆံုးရံႈးမႈပဲ။ ေနာင္မွသိတာမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ေနရာေလးကို ခဏအစားထိုးၿပီး ၀င္ၾကည့္လိုက္ၾကပါ။