Wednesday 21 November 2007
ေတြ႔ေနတုန္းေလး ခ်စ္ၾကပါ
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ခဏေလးပါ။ ခဏတာရတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ လူေတြဟာတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနနိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါ။ မိဘနဲ႔ သားသမီး ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာျဖစ္ေစ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေစ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေစ ေတြ႔ေနခ်ိန္ေလးမွာ ခ်စ္ခင္ၾကရမွာပါ။ တစ္ေန႔တစ္ခ်ိန္ေ၀းကြာၾကရမွာက ျဖစ္ျမဲဓမၼတာပါ။ ေတြ႔ေနတုန္းေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ မေနပဲနဲ႔ ဒီလူမရွိေတာ့မွ ခ်စ္ခင္ခ်င္လို႔မရပါဘူး။ ေ၀းသြားမွ အရင္လိုခ်စ္ခ်င္ပါတယ္ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ဆံုမယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ေ၀းကြာမယ္ ဆိုတာဘယ္သူမွမသိပါဘူး။ ေတြ႔ေနတုန္းေတာ့ ရန္ျဖစ္မယ္၊ စကားမ်ားမယ္၊ အဲလိုမ်ိဳးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနမယ္ဆိုရင္ အရမ္းကိုႏွေမ်ာဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ႏွေမ်ာဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတာကို ရန္ျဖစ္ေနတုန္းေတာ့ မသိဘူး။ သူနဲ႔ ေ၀းသြားမွ သူကိုယ့္နားမွာ မရွိေတာ့မွ အရင္တုန္းက ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ မေနခဲ့တာေတြကို ႏွေမ်ာတတ္တာပါ။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ အဲဒီလိုခံစားမႈေတြကို ခံစားခဲ့ရဘူးတယ္။ ေတြ႔ေနတုန္းခဏတာေလးမွာ ခ်စ္ခင္စြာေနမယ္။ ေ၀းသြားမွ ေနာင္တရေနတာမ်ိဳးကို မခံစားခ်င္ဘူး။ ကၽြန္မခံစားရသလို လူတိုင္းလဲ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ခံစားခဲ့ရဘူးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ေနာက္လဲလာလည္ေနာ္
No comments:
Post a Comment