၁၀၁

အ၀င္မွာ ရိုက္ထားတဲ့ ၁၀၁ အလွ

လုိခ်င္စရာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ ေစ်းဆုိင္ေတြေပ့ါ

အေပၚတက္ဖုိ႔ လက္မွတ္၀ယ္ရတဲ့ ေကာင္တာပါ။

၈၉ ထပ္ကေန ထုိင္ေပျမိဳ႔ကို ျမင္ရပံုနည္းနည္းေလးေမွာင္ခါစ ထုိင္ေပအလွ

၁၀၁ မွာတပ္ဆင္ထားတဲ့ ဓါတ္ေလွခါးရဲ့ ပံုစံငယ္ေလးပါ။

To witness the world's largest wind damper in a clothes distance

ညဘက္မီးထြန္းထားေတာ့လဲ တမ်ိဳးေလးလွပါတယ္

Guinness Record-breaking hight-speed pressurized elevators, 1010 meters/min. Only 37 seconds to reach the 89th floor.

၂၈.၁.၂၀၀၉

ဒီေန႔ေတာ့ ထုိင္၀မ္ရဲ့ အျမင့္ဆံုးတုိက္လဲျဖစ္သလို အရင္ႏွစ္ေတြက ကမၻာရဲ့ အျမင့္ဆံုးတုိက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၁၀၁ အေဆာက္အဦးကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ဒူဘိုင္းက ၁၀၁ ထက္ျမင့္တဲ့အေဆာက္အဦးကို ေဆာက္ေနတယ္လို႔သိရပါတယ္။ အေဆာက္အဦးထဲကို ၀င္လုိက္တာနဲ႔ လင္းထိန္ေနတဲ့ မီးေရာင္ေတြေအာက္မွာ ကမၻာနာမည္ၾကီး ဘရမ္းေတြကိုေရာင္းတဲ့ အေရာင္းဆုိင္ေတြကလည္း လုိခ်င္စရာ မ်က္စိက်စရာၾကည့္ပါပဲ။ ေျမညီကေန ၅ ထပ္အထိကို မည္သူမဆုိ အခမဲ့ ၀င္ေရာက္နုိင္ပါတယ္။ ၄ ထပ္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သစ္ပင္ေလးေတြ ထုိင္ခံုေလးေတြနဲ႔ အနားယူဖုိ႔ လုပ္ေပးထားပါတယ္။ ေဘးပတ္လည္မွာေတာ့ ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးေတြကလည္း ခ်စ္စရာ တမူထူျခားပါတယ္။

၁၀၁ ရဲ့ အေပၚထပ္ကို တက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဓါတ္ေလွခါးစီးဖို႔ လက္မွတ္၀ယ္ရပါတယ္။ ဓါတ္ေလွခါးကေတာ့ ကမၻာ့အျမန္ဆံုးဆိုၿပီး ေၾကာ္ျငာထားပါတယ္။ ႏွင္းနဲ႔ မာမားလဲ အေပၚကိုတက္ဖုိ႔ လက္မွတ္၀ယ္တာ လူမ်ားေနတာနဲ႔ မိနစ္ ၃၀ နီးပါးတန္းစီလို္က္ရပါတယ္။ ပိတ္ရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္လဲ နုိင္ငံတကာဧည့္သည္ေတြအျပင္ ထိုင္၀မ္နုိင္ငံသားေတြပါဆုိေတာ့ လူေတြအရမ္းမ်ားေနပါတယ္။ အရင္တုန္းက လက္မွတ္ခက ထုိင္၀မ္ေဒၚလာ ၃၅၀ လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔မွာေတာ့ ၄၀၀ သတ္မွတ္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ကေလးလက္မွတ္ကေတာ့ ထုိင္၀မ္ေဒၚလာ ၃၇၀ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ လက္မွတ္၀ယ္တဲ့အခါ ဓါတ္ေလွခါးစီးဖို႔ မိနစ္ ၄၀ ေလာက္ထပ္ေစာင့္ရမယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ တကယ္လို႔ မေစာင့္နုိင္လုိ႔ မ၀ယ္ခ်င္ဘူးဆုိရင္လဲရပါတယ္။ ႏွင္းတုိ႔ကေတာ့ တက္မယ္ဆုိၿပီး ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့အတြက္ ၀ယ္လုိက္ပါတယ္။ ေနာက္္တၾကိမ္ ရပ္ေစာင့္လိုက္ရျပန္ပါတယ္။ မိနစ္ ၄၀ ေက်ာ္ေလာက္ ရပ္ေစာင့္ၿပီးတာနဲ႔ ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ အေပၚကို တက္ၾကပါတယ္။ ဓါတ္ေလွခါးက ပံုမွန္ထက္ကို ပိုက်ယ္ပါတယ္။ လူ ၂၀ နီးပါးေလာက္ ဆန္႔မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ လူေတြကအရမ္းမ်ားေနေတာ့ ဘယ္ေလာက္ဆန္႔တယ္ဆုိုတာ ေသခ်ာမေမးလိုက္မိပါဘူး။ ဓါတ္ေလွခါးမွာ ရွင္းျပေပးတဲ့ ဂိုက္တေယာက္ပါပါတယ္။ ပံုမွန္ဓါတ္ေလွခါးမွာ ကို္ယ္လုိခ်င္တဲ့အထပ္ကိုႏွိပ္ဖို႔ ခလုပ္ထားတဲ့ေနရာမွာေတာ့ အခုဘယ္ႏွစ္ထပ္ကိုေရာက္ေနၿပီ အျမန္ႏႈန္းကဘယ္ေလာက္ ဘယ္ႏွစ္စကၠန္႔ၾကာတယ္ဆုိတာေတြအျပင္ ၁၀၁ ပံုစံနဲ႔ ဓါတ္ေလွခါးတက္ေနတဲ့ ပံုစံကိုပါ ျပသထားပါတယ္။ ဂိုက္ကလဲ တရုတ္၊ အဂၤလိပ္၊ ဂ်ပန္ စတဲ့ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ ရွင္းျပပါတယ္။

ဓါတ္ေလွခါးစတက္ၿပီး ၁၀ စကၠန္႔ေလာက္ၾကာလာတဲ့အခါမွာေတာ့ နားကနည္းနည္းအူလာပါတယ္။ ၅ ထပ္ကေန ၈၉ ထပ္အထိ ၃၇ စကၠန္႔ပဲၾကာပါတယ္။ သူရဲ့အျမန္ႏႈန္းကေတာ့ ၁၀၁၀ မီတာ/မိနစ္ပါ။ အေပၚေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ မီးေရာင္မွိန္မွိ္န္ေလးထြန္းေပးထားပါတယ္။ ေကာ္ဖီဆုိင္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းအေရာင္းဆုိင္ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုလုပ္ေပးတဲ့ ဓါတ္ပံုဆုိုင္လည္းရွိပါတယ္။ ေလးဘက္စလံုးမွာ ေအာက္ကုိၾကည့္ဖို႔အတြက္ မွန္ေျပာင္းေတြ တပ္ေပးထားပါတယ္။ ေဘးပတ္ပတ္လည္ကေန ထုိင္ေပျမိဳ႔ရဲ့ ရႈခင္းကို ေတြ႔နုိင္ပါတယ္။ ၁၀၁ မွာတပ္ဆင္ထားတဲ့ ဓါတ္ေလွခါးရဲ့ ပံုစံငယ္ကိုလည္း ျပသထားပါတယ္။ အဲဒီကေန ဓါတ္ပံုေတြရိုက္လို႔ၿပီးေတာ့ ၉၀ ၉၁ ထပ္ကို တက္မယ္ေျပာေတာ့ မာမားက ေျခေထာက္နာေနလို႔ မတက္ပါေတာ့နဲ႔ဆုိလို႔ ၈၈ ထပ္ကို ျပန္ဆင္းလာၾကပါတယ္။ အသြားတုန္းကေတာ့ ၈၉ ထပ္အထိ ဓါတ္ေလွခါးက ေရာက္ေပမယ့္ အျပန္မွာေတာ့ ၈၈ ထပ္ကေန ျပန္ဆင္းရပါတယ္။ ၈၈ ထပ္ကိုဆင္းလာေတာ့ The world's largest wind damper ကို၀င္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ တကယ္ကိုပဲ ၾကီးမားသလို သံမဏိၾကိဳးေတြ သူ႔ကိုေထာက္ထားတဲ့ ေဒါက္ေတြကလည္း အၾကီးၾကီးပါပဲ။

အဲဒီကေန လက္ေဆာင္ပစၥည္းအေရာင္းဆုိင္ေတြ လက္၀တ္ရတနာအေရာင္းဆုိင္ေတြကို ျဖတ္ၿပီး ျပန္ဆင္ဖို႔အတြက္ တခါထပ္ေစာင့္ရျပန္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးေစာင့္ၿပီးေတာ့မွ ေအာက္ကိုျပန္ဆင္းလာၾကပါတယ္။အဆင္းၾကေတာ့ နည္းနည္းေလး ပိုေႏွးပါတယ္။ ၈၈ ထပ္ကေန ၅ ထပ္အထိကုိ စကၠန္႔ ၄၀ ၾကာပါတယ္။ ေပၚတက္ဖု႔ိ တန္းစီတာနဲ႔ ေအာက္ကုိျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ၃ နာရီနီးပါေလာက္ ၾကာသြားပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ အျမင့္ဆံုးဆုိတဲ့တုိက္အေပၚကို ေရာက္ဖူးသြားပါၿပီ။

wulai ၀ူးလိုင္

ေတာင္ေပၚမွာ အခုလိုေလွစီးၾကပါတယ္။ ေရတံခြန္ကို ပိတ္ၿပီး ေရကန္လုပ္ထားတာပါ။

ေတာင္ေပၚကေန ျမင္ရတဲ့ရႈခင္း ေတာင္ကုိပတ္လည္စီးေနတဲ့ ေခ်ာင္းကေလး

ေတာင္ေပၚကေန စီးက်ေနတဲ့ ေရတံခြန္ cable car ေပၚကေန ျမင္ရပံု

cable car စီးၿပီးသြားပါတယ္

ဒီႏွစ္ ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္ မိသားစုနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားမယ္လုိ႔ စီစဥ္ထားပါတယ္။ အလုပ္ပိတ္ၿပီး ေနာက္ရက္ေတြက ရိုးရာကန္ေတာ့ရတာနဲ႔ဆုိေတာ့ မအားတာနဲ႔ ၂၈ ရက္ေန႔မွပဲ ေလွ်ာက္သြားျဖစ္ပါတယ္။ မႏွစ္ကလဲ ေနမေကာင္းလို႔ မသြားျဖစ္ေတာ့ ဒီႏွစ္ကုိ အတုိးခ်ၿပီး သြားလိုက္ပါတယ္။ ခရီးေ၀းကိုေတာ့ မသြားေတာ့ပါဘူး။ အခုသြားျဖစ္တာကေတာ့ ထုိင္ေပ ပတ္၀န္းက်င္ကုိပါပဲ။

ဒီေန႔ေတာ့ အိမ္ကမိသားစုေတြနဲ႔အတူတူ ဦးေလးအလတ္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းမိသားစုေတြကိုပါေခၚၿပီး ကားတစီးအျပည့္ သြားလိုက္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ၀ူးလိုင္ဆိုတဲ့ ေနရာေလးကိုသြားၾကပါတယ္။ အဲဒီေနရာေလးက ေတာင္ေတြပတ္လည္၀ို္င္းေနၿပီး ေနခ်င္စရာေလးပါ။ ေတာင္ပတ္လမ္းေဘးတေလွ်ာက္ ပင္လံုးကၽြတ္ပြင့္ေနတဲ့ ခ်ယ္ရီပင္ေတြကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ေတာင္က်ေခ်ာင္းကေလးကလည္း ပတ္ပတ္လည္ ေကြ႔ပတ္စီးဆင္းေနသလုိ ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ သဘာ၀အလွကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အိမ္ကေန မနက္ခင္း ၉ နာရီေလာက္စထြက္ၿပီး ဟို၀င္ဒီထြက္နဲ႔ ၁၀ ေက်ာ္ေလာက္က်ေတာ့ ၀ူးလုိင္ကိုေရာက္သြားပါတယ္။ ၀ူးလုိင္ေတာင္ေၾကာကားလမ္းကို စၿပီး၀င္တယ္ဆုိရင္ပဲ ကားေတြအကုန္လံုး မီးဖြင့္ၿပီးေမာင္းရပါတယ္။ တကယ္လို႔မီးဖြင့္မေမာင္းရင္ ဒဏ္ေငြရိုက္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ပတ္လည္စီးေနတဲ့ေခ်ာင္းကေလးကို တံတားေလးေတြပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ ျဖတ္ေဆာက္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီဘက္ကေန ႏွင္းတုိ႔သြားမယ့္ အပန္းေျဖေနရာကုိ ေရာက္ဖုိ႔အတြက္ ေတာင္ေပၚကိုတက္ေနရာကေန ေတာင္ေအာက္ကို ဆင္းလိုက္ရပါတယ္။ ေတာင္ေအာက္ကိုဆင္းရာလမ္းတေလွ်ာက္ ခ်ယ္ရီပင္ေတြကိုေတြ႔ရသလို္ ပိတ္ရက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ လမ္းေဘးတေလွ်ာက္ ကားေတြကလည္း ေနရာမလပ္ေအာင္ ရပ္ထားၾကပါတယ္။ ေတာင္ေအာက္ေရာက္လုိ႔ cable car စီးရမယ့္ေနရာကိုေရာက္ေတာ့ ကားေပၚကေနဆင္းလုိက္ၾကပါတယ္။ ဦးေလးကေတာ့ ကားထားဖို႔အတြက္ ေနရာလုိက္ရွာရပါတယ္။ ကားထားဖို႔အတြက္ ေနရာတေနရာဟာ အခုလိုအခ်ိန္မွာ အလြန္တန္ဖုိးရွိပါတယ္။ ကားထားၿပီးတာနဲ႔ အားလံုးပဲ တဖက္ေတာင္ေပၚကုိတက္ဖို႔အတြက္ cable car လက္မွတ္၀ယ္လုိက္ၾကပါတယ္။ ဒီဘက္ေတာင္ကေန တဖက္ကေတာင္ေပၚကို သြားဖို႔အတြက္ cable car ကုိပဲစီးၾကရပါတယ္။ ၾကားလည္မွာက ေတာင္က်ေခ်ာင္းကေလးျခားထားတဲ့အျပင္ ေတာင္ေၾကာကလည္း အလြန္မတ္ေစာက္ပါတယ္။ ေကဘယ္ကားနဲ႔ ေတာင္ေပၚကို တက္ၿပီးတာနဲ႔ ဆက္လက္ၿပီး ေလွခါးထစ္ေတြအတုိင္း ေျခလ်င္ဆက္တက္ရပါတယ္။ ေတာင္ေပၚမွာကေတာ့ အပန္းေျဖစရာ ကေလးကစားကြင္းေတြအျပင္ လူၾကီးေတြအတြက္ပါ ျမွားပစ္ ေသနတ္ပစ္ ေလွအေပ်ာ္စီး စတာေတြကိုလည္း ျပဳလုပ္ေပးထားပါတယ္။ အဲဒါေတြကိုေတာ့ ကိုယ့္ပိုက္ဆံကိုယ္ထုတ္ၿပီးကစားရပါတယ္။ ေတာင္ေပၚကေန ျမင္ရတဲ့ရႈခင္းကလည္း အလြန္လွပါတယ္။ ေတာင္ေပၚမွာကေတာ့ ေတာင္ေပၚေနတုိင္းရင္သားေတြရဲ့ ဓေလ့ေတြကို ျပသထားပါတယ္။ လက္ေဆာင္ပစၥည္းအေရာင္းဆုိင္မွာလည္း လိုခ်င္စရာေတြၾကည့္ပါပဲ။ ျမိဳ႔ျပကေန အခုလိုေတာေတာင္ထဲကုိ သြားလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးေလးလန္းဆန္းမိပါတယ္။

ေ၀းမွသိ

ဟိုတေလာက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ အေဒၚအငယ္နဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာခ်င္တယ္လို႔ ခဏခဏ ေျပာတတ္ေတာ့ ႏွင္းကုိ အေဒၚက ေျပာပါတယ္။ ဒီမွာ တျခားသူေတြ နုိင္ငံျခားကို သြားခ်င္လြြန္းလို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ နင္ကျပန္လာခ်င္ေနတယ္။ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ။ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ့လား ဆုိၿပီး ေျပာပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ထင္ေနတာက နုိင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့လူေတြ ျမန္မာျပည္ကို သေဘာမက်ေတာ့ဘူးလုိ႔မ်ား ထင္ေနလားမသိေတာ့ပါဘူး။ ႏွင္းကလဲ ဖုန္းေျပာတုိင္း ျပန္လာခ်င္တယ္ေျပာမိပါတယ္။ ျမန္မာနုိင္ငံက ကိုယ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ အျမဲလုိလိုေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေတြဘယ္လုိပဲ တုိးတက္ထြန္းကားေနပါေစ ျမန္မာနုိင္ငံကိုပဲ ပိုသေဘာက်ပါတယ္။ ကုိယ့္ဘ၀တုိးတက္ဖုိ႔ နည္းလမ္းရွာၿပီး ၾကိဳးစားေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာေနရတဲ့ ခံစားခ်က္ကုိ နုိင္ငံျခားမွာ ရွာလုိ႔မရနုိင္ပါဘူး။ ရုပ္၀တၱဳပစၥည္းေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲျပည့္စံုေနပါေစ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို မခံစားရပါဘူး။

ကုိယ့္ရဲ့ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ မွ်ေ၀ခံစားမယ့္ မိသားစုေတြဟာ ကုိယ္နဲ႔အေ၀းၾကီးမွာ ရွိေနရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာသာဆုိရင္ ကုိယ့္ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ သူတို႔ေတြရဲ့ အားေပးစကားေတြကို ကုိယ္ၾကားရမယ္။ ကိုယ့္အတြက္ ၀မ္းသာေနမယ့္ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြကို ကုိယ္ျမင္ရမယ္။ မိသားစုရဲ့ ေႏြးေထြးမႈကို ကုိယ္တုိင္ခံစားနိုင္မယ္။ ကုိယ့္ဘ၀မွာ ရံႈးႏွိမ့္မႈေတြ ၾကံဳလာရင္လည္း ေဘးနားမွာ အားေပးစကားေျပာမယ့္သူ ဘယ္မွာရွာရမလဲ။ နုိင္ငံျခားမွာဆုိတာ သူလုိကုိယ္လိုပဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကူနုိင္ၾကတာမဟုတ္ေတာ့ ကိုယ့္အပူကို ဘယ္လုိလုပ္မွ်ေ၀ခံစားနိုင္မလဲ။

ဘာသာေရးအရၾကည့္မယ္ဆုိရင္လဲ ျမန္မာျပည္မွာလို ဘုရားေက်ာင္းကန္ဆုိတာ မေပါမ်ားပါဘူး။ ရွိတဲ့ေနရာဟာလည္း ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ ေ၀းေနမယ္ဆုိရင္ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ ဘာသာေရးဆုိတာနဲ႔လည္း ေ၀းမွန္းမသိ ေ၀းလာပါတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ ေ၀းလာတာနဲ႔အမွ် စိတ္ေတြကလဲ ရိုင္းတဲ့စိတ္ေတြ မသိမသာ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာဆုိရင္ တခုခုလုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာင္ ဘာသာေရးအရ သင့္ေတာ္ပါ့မလား။ လုပ္သင့္ရဲ့လားဆိုတဲ့ အထိန္းအကြပ္ေတြနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့အတြက္ ပိုေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္မိ္ပါတယ္။

အေဒၚကို အဲတာေတြေျပာျပေတာ့ နင္တရားေပါက္သြားတာလားတဲ့။ အင္းအဲလုိထင္ခ်င္ရင္လဲ ထင္လိုက္ေတာ့လို႔။ ဒီခံစားခ်က္ေတြက ျမန္မာျပည္မွာ ေနတုန္းက မသိခဲ့ပါဘူး။ အေ၀းၾကီးကုိေရာက္မွ သိလာရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြပါ။ အခုေန ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ရွိတဲ့လူကို ေျပာေနရင္ေတာ့ ႏွင္းကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ထင္္ခ်င္ထင္ေနမွာပါ။ တကယ္တမ္း သူတုိ႔တေတြလဲ နုိင္ငံရပ္ျခားကို ေရာက္လာခဲ့မယ္ဆုိရင္ ႏွင္းအခုေျပာေနတာေတြကို နားလည္လာမွာာပါ။

လူေတြဟာ တခါတေလမွာ ကိုယ္လက္ရွိရေနတဲ့အရာေတြကို တန္ဖိုးမထားတတ္ၾကပါဘူး။ အဲဒီအရာေတြကို ဆံုးရံႈးလုိက္ရတဲ့အခါမွသာ အဲဒါေတြရဲ့တန္ဖုိးကို ပိုနားလည္လာရပါတယ္။

ေငြမ်က္ႏွာ

ေငြဆုိတဲ့အရာဟာ လူေတြရဲ့ သည္းေျခၾကိဳက္တဲ့ အရာတစ္ခုပါပဲ။ ေငြရမယ္ဆုိရင္ ဘာမဆုိလုပ္မယ္ဆိုတဲ႔ လူေတြဟာလည္း အမ်ားအျပားပါပဲ။ အရင္တုန္းက ေငြေၾကးဟာ ဘယ္ေလာက္ေနရာယူခဲ့သလဲဆိုတာ မသိေပမယ့္ အခုလက္ရွိမွာေတာ့ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေငြဟာအဓိကလုိျဖစ္လာပါတယ္။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေငြလိုအပ္သလို ပညာဗဟုသုတအတြက္လဲ ေငြဟာအဓိက က်လာပါတယ္။ စား၀တ္ေနေရး မေျပလည္တဲ့ မိသားစုရဲ့ ကေလးေတြ ပညာေရးဟာလည္း ေနာက္မွာက်န္ေနခဲ့မွာပါပဲ။ ပညာဗဟုသုတ နည္းလာတာနဲ႔အမွ် လူေနမႈအဆင့္အတန္း စိတ္ဓာတ္ေရးရာေတြမွာလည္း အားနည္းလာပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ေငြေၾကးခ်ိဳ႔တဲ့မႈကေန ျဖစ္လာတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲေတြပါပဲ။

ပညာသိပ္လိုခ်င္ေနေပမယ့္ အဲဒီပညာကို သင္ၾကားနုိင္ဖို႔ စရိတ္မရွိရင္ ဒီပညာကုိ ဘယ္လိုလုပ္ရနုိင္ေတာ့မလဲ။ အခုေခတ္မွာ စိ္တ္ရွိယံုကေလးနဲ႔ မျဖစ္နုိင္ေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ကလိုခ်င္ေနရင္ ေနာက္ကေငြကလဲ ရွိဖို႔လုိအပ္လာပါတယ္။ ကို္ယ္ႏွစ္သက္တဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို ၀ယ္ခ်င္ေနရင္ေတာင္ စာအုပ္ဖုိးပိုက္ဆံမရွိတဲ့အတြက္ ၀ယ္မဖတ္နုိင္တဲ့လူေတြ အမ်ားအျပားပါပဲ။ အဲဒီအခါမွာ ကုိယ္လိုခ်င္တဲ့ ဗဟုသုတ ရနိုင္ပါေတာ့မလား။ သူတပါးကို မေျပာပါဘူး။ ႏွင္းတို႔ကို္ယ္တုိင္ေတာင္ ဆိုင္တခုကို ၀င္လုိက္ရင္ ကုိယ္လိုခ်င္တာကို အရင္မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ ကိုယ့္လက္ထဲမွာရွိတဲ့ ေငြေၾကးအတိုင္းအတာနဲ႔ ညီမွ်တာကိုပဲ အရင္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း လိုခ်င္တာက တခုျဖစ္ေပမယ့္ ေငြဆုိတဲ့မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ရတဲ့အတြက္ မလုိခ်င္ေပမယ့္ သင့္ေတာ္တယ္ထင္လို႔ လက္ခံလိုက္ရပါတယ္။

အဲလုိပဲ တခ်ိဳ႕ေတြကလဲ အရာ၀တၳဳပစၥည္းတင္မဟုတ္ပဲ ကိုယ့္ရဲ့ဘ၀ကိုပါ ေငြေၾကာင့္ လဲလွယ္လိုက္ရပါတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀ေကာင္းစားဖုိ႔ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ဆုိတဲ့ အရာေတြကုိ ငဲ့ညွာၿပီး ကိုယ္မခ်စ္ မႏွစ္သက္ေပမယ့္ ေငြေၾကးခ်မ္းသာတဲ့လူဆုိရင္ လက္ခံလိုက္ရပါတယ္။ အျပင္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔ဘ၀ဟာ အရာရာျပည့္စံုေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း သူ႔ရဲ့စိတ္ဟာေတ့ာ မေပ်ာ္ရႊင္နုိင္ပါဘူး။

တခါတေလ ေဆြမ်ိဳးမိတ္္ေဆြေတြ ၾကားထဲမွာလဲ ေငြေၾကာင့္ပဲ ျပႆနာေတြ ျဖစ္တတ္ၾကျပန္ပါတယ္။ ေငြေၾကးအတြက္ တခါတေလ မိတ္ေဆြေတြကို မ်က္ႏွာပ်က္ရတာေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြ အဆက္ျဖတ္ၾကတာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ လူေတြရဲ့ စိ္တ္ထဲမွာ ေငြေၾကးဆုိတာ ၀င္လာတဲ့အခါမွာ လူမႈေရးေတြ ငဲ့ညွာမႈေတြ ဘာမွမစဥ္းစားမိေတာ့ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ေငြမ်က္ႏွာကို ေနရာတိုင္းၾကည့္မေနသင့္ပါဘူး။ အဲလိုသာၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ ဘ၀မွာ တခ်ိဳ႕အရာေတြကို ဆံုးရံႈးရမွာပါပဲ။

တကယ္တမ္း ေငြဆုိတာ အေရးပါပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေငြေၾကးကို သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ထားတတ္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။

ေတြ႔ဆံုၾကံဳကြဲ

ေတြ႔ဆံုၾကံဳကြဲဆုိတာ လူ႔ဘ၀မွာ အျမဲတမ္းၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အရာေတြပါ။ ေတြ႔ဆံုၿခင္းဆုိတဲ့ေနာက္မွာ ခြဲခြာျခင္းက ကပ္လ်က္ပါလာပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ တခ်ိဳ႕က ခြဲခြာျခင္းရဲ့အစဟာ ေတြ႔ဆံုျခင္းလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ တရပ္ကြက္ထဲေနေပမယ့္ အေၾကာင္းမတုိက္ဆုိင္ေတာ့ လူခ်င္းမသိနုိင္ပါဘူး။ ေ၀းတေျမကိုေရာက္မွ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုၾကရတာေတြလည္း ျဖစ္ေနက်ပါ။ အဲလုိအေၾကာင္းအက်ိဳးတုိက္ဆိုင္လို႔ ေတြ႔ဆံုေနရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ခ်စ္တာ မုန္းတာ သနားတာ အျမင္ကပ္တာ စတဲ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးစံုကုိလဲ ခံစားရမယ္။

တကယ္ေတာ့ ႏွင္းတို႔တေတြဟာ မီးပြိဳင့္တခုမွာ မီးနီေနတုန္းေလး ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ လူေတြနဲ႔တူပါတယ္။ မီးေလးနီေနတုန္း စကၠန္႔ပိုင္းေလးမွာ တဦးနဲ႔တဦး လွည့္ၾကည့္မိတဲ့ အခါ ကိုယ့္ကို သေဘာက်လို႔ တခ်ိဳ႔က ျပံဳးျပေနေပမယ့္ ကိုယ့္ကုိ မၾကိဳက္တဲ့လူေတြကလည္း မဲ့ခ်င္မဲ့ေနမယ္။ ကုိယ္က ႏႈတ္ဆက္လိုက္လို႔ သူ႔မွာ စိတ္ရႈတ္ေနတဲ့အခါ ကို္ယ့္ကို ဆဲခ်င္လဲဆဲသြားမွာပါပဲ။ အဲလိုခဏတာေလးမွာ ျဖစ္ပ်က္သြားတာေတြက အမ်ားၾကီးပါပဲ။ မီးနီေလးက အခ်ိန္ျပည့္လို႔ စိမ္းသြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ အားလံုးဟာ ကုိယ့္ဦးတည္ရာ လမ္းေၾကာင္းကို ကိုယ္သြားၾကတာပါပဲ။ ခုဏက တခဏျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အရာေတြအားလံုးဟာလဲ အတိတ္မွာ က်န္ေနခဲ့တာပါပဲ။ စကၠန္႔ပိုင္းေလးမွာ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရတဲ့ လူေတြဟာ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေတြ႔မလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိနိုင္ပါဘူး။

အခုလဲ မီးေလးနီေနတုန္းမွာ ဘေလာ့ဂ္ဆုိတဲ့ မီးပြိဳင့္ေလးမွာ ခဏတာ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မီးေလးစိမ္းလာရင္ေတာ့ ကုိယ့္ဦးတည္ရာကို ကို္ယ္သြားၾကရမွာပါ။ ႏွင္း တေယာက္လဲ ခင္တြယ္ရတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ သံေယာဇဥ္တြယ္မိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ႏွင္းရဲ့ ခင္တြယ္ရတဲ့ ဒီဘေလာ့ဂ္ကေလးကုိ ဘယ္အခ်ိန္ခြဲခြာရမလဲဆုိတာ မသိနုိင္ပါဘူး။ မခြဲခြာခ်င္ေပမယ့္လည္း ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္သင့္တာေတြ လုပ္သင့္တာေတြအတြက္ ခြဲခြာၾကရဦးမွာပါပဲ။

ဘာအေရးၾကီးသလဲ

အရင္တပတ္ကအေၾကာင္းေလးပါ။ အခုမွ သတိရတာနဲ႔ ေရးျဖစ္တာပါ။ အရင္တပတ္က ျမန္မာျပည္ကို ပစၥည္းပို႔မယ္ဆုိၿပီး သေဘၤာနဲ႔ ပို႔ေပးတဲ့ ဆီကို ပစၥည္းသြားပို႔ၾကပါတယ္။ ေလယာဥ္နဲ႔ပို႔ရင္ အခ်ိန္ကုန္သက္သာေပမယ့္ ပို႔ခက ေစ်းၾကီးပါတယ္။ သေဘၤာနဲ႔ကေတာ့ အခ်ိန္ ၁ လေလာက္ၾကာေပမယ့္ ပို႔ခသက္သာပါတယ္။ အိမ္ကိုလဲ အေရာက္ပို႔ေပးၿပီး ပစၥည္းလည္းစိတ္ခ်ရေတာ့ ႏွင္းတုိ႔အိမ္ကေတာ့ သေဘၤာနဲ႔ပဲ ပို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္အသံုးအေစာင္နဲ႔ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းကလဲ ပို႔ခေစ်းမတူပါဘူး။ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဆိုရင္ ေစ်းနည္းနည္း ပိုယူပါတယ္။ အဲဒီမွာ ႏွင္းတုိ႔ေရွ့မွာ ပစၥည္းလာပုိ႔တဲ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ပိုက္ဆံရွင္းတဲ့အခါ ေစ်းဆစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ လက္ခံတဲ့သူကလဲ ေစ်းမေလွ်ာ့နုိင္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ သူပုိ႔တဲ့ပစၥည္းက အေကာင္းမဟုတ္ဘူး။ သံုးၿပီးသားေတြလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ပုိ႔ေပးမယ့္သူကလဲ အေဟာင္းဆုိ တေစ်းဆုိၿပီးမရွိိေၾကာင္း ျပန္ေျပာပါတယ္။ အတင္းကိုေစ်းဆစ္ေနေတာ့ ပို႔ေပးမယ့္သူက ထပ္ေျပာတာကို ၾကားရပါတယ္။ ပစၥည္းကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေရာက္ဖို႔က အဓိကလား ပိုက္ဆံကအဓိကလားဆုိၿပီး ေမးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါၾကမွပဲ ေစ်းမဆစ္ေတ့ာပဲ ေငြရွင္းေပးပါတယ္။

သူ႕ကိုၾကည့္ၿပီး အေတြးတခု၀င္မိပါတယ္။ တခါတေလက်ရင္ လူေတြဟာ ဘာမဟုတ္တာေလးတခုကို တြက္ခ်က္ေနတတ္ပါတယ္။ တခါတေလ အတြက္လြန္သြားၿပီး ထင္တုိင္းမျဖစ္လာပါဘူး။ အခုႏွင္းေတြ႔ခဲ့တာကိုၾကည့္ရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့ ပိုက္ဆံေလး ၄ ၅ ရာကို သူတြက္ၿပီးေျပာေနတာပါ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကိုယ့္ပစၥည္း လံုလံုျခံဳျခဳံေရာက္သြားဖို႔က အဓိကပါ။

ေနာက္ဆံုးတခြန္းကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က custom မွာ ကိုယ္တုိင္ပစၥည္းေရြးမယ္ဆုိရင္ ၅ ပံု ၁ ပံုပဲ သူယူပါမယ္တဲ့။ ကဲ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ မသိေတာ့ပါဘူး။

မေမွ်ာ္ေတာ့ဘူး

ဒီေန႔ ေစ်းသြားလိုက္တာ ေစ်းထဲမွာ လူေတာ္ေတာ္ တိုးလိုက္ရပါတယ္။ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ကန္ေတာ့တာ ေနာက္ဆံုးရက္ဆုိေတာ့ ဒီေန႔ ေစ်း၀ယ္တာ လု၀ယ္ေနရပါတယ္။ ေနာက္ရက္ကေနစၿပီး ေစ်းဆုိင္ေတြလဲ နားၾကပါၿပီ။ ႏွင္းလဲပဲ အနားယူၿပီး ေလွ်ာက္လည္ဖုိ႔ ၾကံစည္ေနပါတယ္။ ႏွစ္သစ္ကူးဆုိရင္ ရာသီဥတုက အရမ္းေအးပါတယ္။ မိုးကလဲ ႏွစ္တုိင္းလုိုလိုရြာပါတယ္။ မႏွစ္ကေတာ့ ေနမေကာင္းတာနဲ႔ အိပ္ယာထဲမွာ အခ်ိန္ကုန္လုိက္ရလို႔ ဒီႏွစ္ေတာ့ အတိုးခ်ၿပီး ေလွ်ာက္သြားဖို႔ ၾကံစည္ေနပါတယ္။ ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အားလံုးကုိ အားမနာပါးမနာ ေျပာျပမယ္ေနာ္။ အခု အရမ္းကိုခ်မ္းေနလို႔ အိပ္ယာထဲကေနၿပီး စာလွမ္းေရးလိုက္တာပါ။ ေအးတာေလးကို အေၾကာင္းျပၿပီး အိမ္မွာ အပါးခိုေနပါတယ္။

အခုခ်ိန္ထိ အိမ္ကလူေတြက အမ္ေပါင္းေပးဖို႔ စကားမဟၾကပါဘူး။ ဒီႏွစ္လဲပဲ မရေတာ့ပါဘူး။ မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ပါဘူးေလ။ ကုိယ့္ထိုက္နဲ႔ ကိုယ့္ကံပဲေပါ့။ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အစ္ကိုအစ္မေတြကလဲ ဘယ္သူမွ လာမေပးၾကပါဘူး။ တကယ္ကုိပဲ ဘိုင္ျပတ္ပါတယ္။ ကုိမိုးေက်ာ္၀င္းကလဲ ေရာ့ဆုိၿပီးလာေပးတာ အြန္လိုင္းကေနဆုိၿပီး စာအိပ္ပဲပါတယ္။ အထဲမွာ ဘာမွလဲ မပါလာပါဘူး။ အိပ္ယာထဲကေန ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ စာထေရးမိတာ အမ္ေပါင္းအေၾကာင္းပဲ ေရးမိတယ္။ အခုတေလာ စိတ္ထဲမွာ ဒါပဲ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ ဟီ ဟီး ဘယ္သူမ်ား အလုိက္တသိလာေပးမလဲလို႔ ထေအာ္တာ။ ေတာ္ၿပီ ျပန္ေကြးေတာ့မယ္။ အခုထိမေပးမွေတာ့ မေမွ်ာ္ေတာ့ဘူး...........

Happy Chinese New Year

Happy New Year လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ရင္ ႏွင္းေလး တေယာက္ ဘာထပ္ေၾကာင္တာလဲလို႔ ထင္ၾကမွာပဲေနာ္။ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ တုန္းကလဲ ဟက္ပီနယူးရီးယားဆုိၿပီး ေအာ္ၿပီးပါၿပီ။ အခုလဲ ေနာက္ထပ္တခါ ေအာ္ပါေတာ့မယ္။ ဒီဇင္ဘာတုန္းကေတာ့ အဂၤလိပ္ျပကၡဒိန္ရဲ့ ႏွစ္သစ္ကူးပါ။ အခုကေတာ့ ႏွင္း ပါးပါးဘက္က တရုတ္ျဖစ္ေတာ့ တရုတ္ရိုးရာ ႏွစ္သစ္ကူးပါ။ ဒီေန႔ကေတာ့ အလုပ္မွာ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ရပဲနဲ႔ သန္႔ရွင္းေရးေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ ေန႔လည္စာကို သူေဌးက ေဟာ့ေပါ့ေကၽြးလို႔ တေပ်ာ္တပါး သြားစားၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္ကိုျပန္လာၿပီး ႏႈတ္ဆက္စကားေတြ ေျပာၾကပါတယ္။ အားလံုးၿပီးေတာ့ သူေဌးက အလုပ္သမားေတြအတြက္ ႏွစ္ကူးအမ္ေပါင္း ေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ကို ျပန္ၾကပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ႏွစ္တုိင္းလုပ္ေနက် ႏွင္းတုိ႔အလုပ္ရဲ့ ပံုစံပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ကေတာ့ တကမၻာလံုးအလုပ္မေကာင္းတဲ့အတြက္ ႏွစ္ကူးပိတ္ရက္ကို ၾကိဳၿပီး ပိတ္ၾကပါတယ္။ အမွန္တကယ္ဆုိရင္ စေနေန႔မွ စပိတ္ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ႏွင္းတုိ႔ကိုေတာ့ မနက္ျဖန္ ေသာၾကာေန႔ထဲကေန ၾကိဳပိတ္လုိက္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔အလုပ္ေတြမွာ ဒီေန႔ကထဲက ၾကိဳပိတ္ၾကပါတယ္။ အလုပ္ေတြမေကာင္းေတာ့ သူေဌးေတြလဲ အလုပ္သမားေတြကို အမ္ေပါင္းမ်ားမ်ား မေပးနုိင္ၾကပါဘူး။ ႏွင္းတုိ႔ေတြလဲ အတူတူပါပဲ။ မႏွစ္ကေတာ့ ပိုေပ်ာ္ပါတယ္။ အမ္ေပါင္းက ပိုမ်ားတာကို။ ဒီႏွစ္ေတာ့ တ၀က္နည္းသြားေတာ့ သိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ အမ္ေပါင္းရတယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲရရ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ႏွစ္သစ္ကူးနဲ႔ အမ္ေပါင္းဆုိတာ တြဲေနေတာ့လဲ ကေလးေတြအတြက္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ႏွင္းကေတာ့ အခုမေပ်ာ္ေတာ့ပါဘူး။ အိမ္ကလူေတြအကုန္လံုးက မႏွစ္ကစၿပီးေတာ့ ႏွင္းကို အမ္ေပါင္းမေပးၾကေတာ့ပါဘူး။ ကေလးေလးလို႔ အျမဲတမ္းေျပာေျပာေနတဲ့ မိဘႏွစ္ပါးကအစ ႏွစ္သစ္ကူးၾကရင္ေတာ့ ႏွင္းက ကေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူးတဲ့ေလ။ ကဲ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကေလးတဲ့ ႏွစ္သစ္ကူးက်မွ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိၿပီး လုပ္ၾကပါတယ္။ ကဲ ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြကေရာ ႏွင္းကုိ အမ္ေပါင္းေပးခ်င္စိတ္ကေလးမ်ား မရွိၾကဘူးလားဟင္...............

လာမယ့္ တရုတ္ႏွစ္သစ္ ႏြားႏွစ္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာစြာနဲ႔ ကိစၥအ၀၀ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ၾကပါေစလို႔ အားလံုးအတြက္ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ဆိုလ္းျမိဳ႕ပတ္၀န္းက်င္

ဟန္ျမစ္ကို ကားနဲ႔ျဖတ္တုန္း ရိုက္ထားတာပါ။

ဟန္ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာပါ။ ေရေပၚ စားေသာက္ဆုိင္ကေလးေတြလဲ ရွိပါတယ္။

ဟန္ျမစ္ကိုကူးတဲ့ တံတားပါ။ အေပၚက ကားလမ္းျဖစ္ၿပီး ေအာက္ကေတာ့ ရထားသြားတာျဖစ္ပါတယ္။

ဟိုးအေ၀က လွမ္းျမင္ေနရတာကေတာ့ အိုလံပစ္ျပိဳင္ပြဲက်င္းပဘူးတဲ့ အားကစားရံုပါ။

ကိုးရီးယားက ဘတ္စ္ကားပါ

ဒါကေတာ့ လာလည္တဲ့ခရီးသည္ေတြကို လိုက္ပို႔ေပးတဲ့ ကားေတြပါ။ ဒီေနရာကေတာ့ အလွကုန္အေရာင္းဆုိင္မွာပါ။

ကားနဲ႔သြားတုန္း လွမ္းရို္က္ထားတာ

ေတာင္ကုန္းေလးေတြေပၚက အိမ္ေလးေတြ

ျမိိဳ႔ရိုးေပၚကေန ျမင္ရတဲ့ပံုပါ

ဟိုးအရင္ နန္းေတာ္ျမိဳ႔ရိုးတံခါးကေန လွမ္းျမင္ရပံု

ကိုးရီးယားက ပံုေလးေတြကို ျပမယ္ဆုိၿပီး လုပ္ေနတာ အခ်ိန္ၾကာသြားတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ သတိတရနဲ႔ပဲ ဆိုလ္းျမိဳ႕ပတ္၀န္းက်င္ပံုေလးေတြကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ ကင္မရာမန္းကေတာ့ ႏွင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ႏွင္းရဲ့ ေမာင္ေလးပါ။ ဆိုလ္းျမိဳ႕ရဲ့ အျမင့္ဆံုးေမွ်ာ္စင္ကုိ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ိ

နန္းေတာ္ေဟာင္းရဲ့ ျမိဳ႔ရိုးတံခါးကို ၀င္ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ ဟုိအရင္က ပံုစံအတိုင္းျပဳျပင္ထားတာပါ။

အခ်စ္ရူး

မွားမယ္မွန္းသိေပမယ့္
သိသိၾကီးနဲ႔ မိုက္ခဲ့ျပီး
အခ်စ္ဆိုတာကို လက္ခံခဲ့မိတယ္

မျဖစ္သင့္မွန္းသိေပမယ့္
love is blind ဆုိတာကိုေရရြတ္လို႔
ဇြတ္တိုးခ်စ္ခဲ့တယ္

ေနာင္တေတြ ရမယ္မွန္းသိေပမယ့္
မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး
မ်က္မွန္မည္းၾကီး တပ္ခဲ့တယ္္

ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ စကားလံုးေတြေအာက္မွာ
ေခါင္းမေဖာ္၀ံ့တဲ့ ငါ့မ်က္ႏွာ
အခ်စ္ဆုိတာအတြက္ ရင္နာေနရတယ္

အားလံုးကို သိေပမယ့္
အခ်စ္ဆိုတာကို ကိုးကြယ္မိတဲ့
ငါဟာ အရူးတပိုုင္းျဖစ္ေနၿပီ

အေမမ်ားေန႔

ဒီေန႔အေမမ်ားေန႔ဆုိတာကို အမွန္တကယ္ကိုပဲ ေမ့ေနခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္၀မ္မွာကေတာ့ အေမမ်ားေန႔ကို ေမလရဲ့ ဒုတိယအပတ္ တနဂၤေႏြကို သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ဒီေန႔ ျပာသိုလျပည့္ေန႔ကေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ အေမမ်ားေန႔လို႔ သိရပါတယ္။ ထိုင္၀မ္္မွာကေတာ့ အေမမ်ားေန႔မေရာက္ခင္ကထဲက တီဗီြအစီအစဥ္ေတြ လမ္းေတြေပၚမွာ ေၾကာ္ျငာၾကပါတယ္။ အေမမ်ားေန႔အတြက္ အမွတ္တရပစၥည္းေတြကိုလဲ သီးသန္႔ေရာင္းခ်ေပးၾကပါတယ္။

မႏွစ္ကေတာ့ ထိုင္၀မ္ရဲ့ အေမမ်ားေန႔မွာ မာမားအတြက္ လက္ေဆာင္၀ယ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တန္ဖိုးမၾကီးေပမယ့္ မာမားအတြက္ အမွတ္တရအျဖစ္ရွိေနတဲ့အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။ မာမားက ႏွင္း ငယ္ငယ္ကထဲကေန အခုခ်ိန္ထိ အပင္ပန္းခံၿပီး ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တယ္။ ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္ေနေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ ကေလးလုိျမင္ၿပီး အကုန္လုပ္ေပးေနဆဲပါပဲ။ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ေမတၱာကို အျပည့္အ၀ ရရွိခံစားခြင့္ရတဲ့အတြက္ မာမားကို ေက်းဇူးအရမ္းတင္ပါတယ္။ အဲဒီေက်းဇူးေတြဟာ ဘယ္လိုမွ ဆပ္မကုန္နိုင္ပါဘူး။ အရင္မသိတတ္တဲ့အရြယ္မွာ မာမားစိတ္ပူေအာင္ စိတ္ညစ္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ခဲ့မိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မာမား ဘယ္ေလာက္၀မ္းနည္း ပူပင္ေနမလဲဆုိတာ အခုေနျပန္ေတြးမိရင္ ေနာင္တေတြရေနမိတယ္။ မာမားအေပၚ စိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္မိတဲ့ သမီး ပူပင္ေအာင္လုပ္မိတဲ့ သမီး ဒီေနရာကေန ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။

ခပ္ငယ္ငယ္ စကားေျပာသင္ခါစမွာ အေမ ဆုိတာရွိလားလုိ႔ ဦးေလးေတြ ကေမးရင္ အေမဆုိတာ မရွိဘူးလို႔ ေမာင္ေလးက ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ မာမား ဆုိတာရွိလားေမးမွ ရွိတယ္လို႔ ေျဖတတ္ခဲ့ပါတယ္။ အေဖဘက္မွာပဲေနၿပီး စကားစသင္ခဲ့ရေတာ့ အေမ ဆုိတဲ့ အေခၚအေ၀ၚကို မသိခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ အေမ ဆုိတာ မာမား ကိုေခၚတယ္လို႔ သင္ေပးေတာ့မွ သိခဲ့ရတယ္။ အေခၚအေ၀ၚေတြ ဘယ္လုိပဲ ေျပာင္းလဲပါေစ စိတ္ထဲမွာသိၾကတာကေတာ့ ကိုယ့္ကိုေမြးထုတ္ေပးတဲ့ မိခင္ဆုိတဲ့အသိပါ။

ဒီေန႔တေန႔လံုး မာမားကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္မိလို႔ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ အခုတေလာ မိခင္ကို ပိုသနားတတ္လာပါတယ္။ ပိုၿပီးလဲ အရင္ကထက္ခ်စ္တတ္လာပါတယ္။ အရင္တုန္းက မခ်စ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္တုန္းကလဲ ခ်စ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ မိခင္ကို ပိုၿပီးနားလည္လာပါတယ္။ ၀မ္းထဲမွာ ၉ လ လြယ္ၿပီး ပင္ပန္းမႈေတြၾကားကေန ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ရတဲ့ သားသမီးကုိ ထိခိုက္မွာ စိုးရိမ္လို႔ ေနရာတကာမွာ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တားျမစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေတြကို အရင္က နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ့္၀မ္းအနာခံၿပီး ေမြးခဲ့ရလို႔ ဘယ္ေလာက္တန္ဖုိးထားတယ္ဆုိတာကို နားလည္မေပးခဲ့ပဲ ေနရာတကာ အျပစ္ျမင္ေနတယ္ဆိုၿပီး အထင္လြဲခဲ့မိတယ္။ သူမ်ားေတြလို မလြတ္လပ္ဘူး အရမ္းခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။ မာမားကို အျမဲေျပာမိတယ္။ သမီးကို ဘာလို႔ အရမ္းခ်ဳပ္ခ်ယ္တာလဲ သူမ်ားေတြဆုိ အဲလိုမခ်ဳပ္ခ်ယ္ပါဘူးလို႔ ေလ မာမား ျပန္ေျပာတတ္တာကေတာ့ ငါ့မွာ သမီးတေယာက္ပဲရွိတာေလ ဆုိတဲ့စကားပါပဲ။ အဲဒါကို ႏွင္းကလဲ ထပ္ၿပီး အတြန္႔တက္တတ္ပါတယ္။ သားတေယာက္လဲ ရွိတာပဲ ေလဆုိၿပီးေတာ့။ ဟုတ္ပါတယ္ မာမားက ႏွင္းတို႔ ေမာင္ႏွမ ၂ ေယာက္လံုးကို ငယ္ငယ္ကဆို အရမ္းထိန္းခ်ဳပ္ပါတယ္။ အခုအရြယ္မွာေတာ့ အရင္ေလာက္ မစိုးရိမ္ေတာ့ေပမယ့္ တားျမစ္ခ်က္ေတြကေတာ့ ရွိေနေသးတာပါပဲ။ အခုေတာ့ အဲဒီခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ တားျမစ္မႈေတြကို ေက်နပ္စြာ ခံယူတတ္လာပါတယ္။ မာမား ႏွင္းတို႔ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္တတ္လာပါတယ္။

ႏွင္းတို႔အတြက္ အပင္ပန္းခံ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ၿပီး အႏၱရာယ္မွန္သမွ်ကို ကာကြယ္ေပးခဲ့တဲ့ မာတာမိခင္ အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာစြာနဲ႔ တရားဓမၼမွာ ေမြ႔ေပ်ာ္ၿပီး မာမားခ်စ္တဲ့ ပါပါး ႏွင္းတုိ႔ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ဘ၀လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းနုိ္င္ပါေစလိုု႔ သမီးဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

A Mysterious Tree in NALGONDA --- Andra Pradesh ---India

ထူးထူးျခားျခားေလးေတြ ေတြ႔ရလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို မွ်ေ၀လို္က္ပါတယ္။ တကယ္လား အမွန္လားဆုိတာကေတာ့ ကိုယ္တုိင္လဲ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သဘာ၀အေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚတတ္တာေတြကိုေတာ့ ေတြ႔ဘူးပါတယ္။ အခုေလာက္ ထူးျခားတာေတြေတာ့ ကိုယ္တုိင္မၾကံဳဘူးလို႔ မသိပါဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလိုမ်ိဳးထူးျခားတဲ့ သစ္ပင္ကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ဖူးခ်င္ပါတယ္။