ျမန္မာျပည္ကုိကြယ္ လြမ္းတယ္

ရင္ဂို ဆုိထားတဲ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ ပေလးဘိြဳင္ ဆုိတဲ့သီခ်င္းေလးကို ရွာေနတာၾကာပါၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ youtube မွာေတြ႔တာနဲ႔ တင္လုိက္တာပါ။ အေ၀းေရာက္ ျမန္မာေတြအတြက္ အလြမ္းေျပသီခ်င္းေလးျဖစ္သလို တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ အိမ္ျပန္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကေလးျဖစ္မိမွာပါပဲ။ စာသားေလးေတြက ရင္ထဲကို တကယ္ထိပါတယ္။ ရင္ဂိုလုိပဲ ႏွင္းလဲ လြမ္းပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မျပန္ခင္ ေနာက္ဆံုးတင္တဲ့ ပိုစ္ေလးလဲျဖစ္ပါတယ္။

၁ ႏွစ္ျပည့္ အျပန္ခရီး

အခ်ိန္ေတြဆုိတာက ေစာင့္ေနရရင္သာ ၾကာတယ္ထင္တာပါ။ ကုန္သြားၿပီးလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ ျမန္တယ္လုိ႔ ထင္မိျပန္တယ္။ အခုလည္း ႏွင္း ထုိင္၀မ္ကို ျပန္လာတာ ၁ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ မႏွစ္က ဇူလုိင္ ၁၂ ရက္ေန႔ ျမန္မာျပည္ကေနျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္း ဒီဇူလုိင္ ၁၂ ရက္ေန႔မွာပဲ ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ေတာ့မယ္။ တမင္တကာ လုပ္ယူထားရင္ေတာင္ အခုလို တုိက္ဆုိင္ပါ့မလားဆုိ မေျပာနုိင္ပါဘူး။ အခုေတာ့ ၁ ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္တဲ့ေန႔မွာေတာ့ အမိျမန္မာျပည္ကို ျပန္နုိင္ပါၿပီ။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေတြက ဒီအခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ္တုိက္ဆုိင္တယ္ေျပာရမယ္။ အလုပ္ကလဲ ဖိအားမ်ားလာသလို အိမ္ကလဲျပန္ေခၚခ်ိန္ျဖစ္ေနပါတယ္။ တျခားအေၾကာင္းအရာေတြလဲ တုိက္ဆိုင္လာပါတယ္။

ျဖစ္ခ်ိန္တန္ရင္ ဘာနဲ႔မွတားဆီးလုိ႔မရပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲ အိမ္ျပန္နုိင္ပါၿပီ။ ၁၂ ရက္ေန႔က်ရင္ေတာ့ ႏွင္းတေယာက္ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဘေလာ့ေရးတာကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ လုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြအားလံုးကိုေတာ့ ရင္ထဲကေန အျမဲသိရေနမွာပါ။

good bye Taiwan

ႏွင္းစိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္လဲ ၀မ္းနည္းမိသလို စိတ္ထဲလဲ မေကာင္းပါဘူး။ ထုိင္၀မ္ကုိ ျပန္လာမယ္ေျပာေတာ့ ေမာင္ေလးက တားပါတယ္။ ပါပါးနဲ႔ မာမားကလဲ သမီး စိတ္ထဲေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးၿပီလားလုိ႔ ထပ္ခါတလဲလဲ ေမးပါတယ္။ ေမာင္ေလးကေတာ့ ကို္ယ့္စိတ္ကိုနုိင္မွျပန္သြားေနာ္လို႔ သတိေပးပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တခါမွ မိဘနဲ႔ မခြဲဘူးလို႔ ခြဲၿပီးကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ ရပ္ၾကည့္မယ္လုိ႔ စဥ္းစားၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အရင္ေနတုန္းကေတာ့ မိသားစုလိုက္ျဖစ္လုိ႔ ဘာခံစားခ်က္မွ သိပ္ၿပီးမရွိပါဘူး။ အခုတခါက မိဘေတြက ျပန္မလုိက္လာတဲ့အတြက္ မိဘေတြကိုလြမ္းတဲ့စိတ္ရယ္ အားငယ္စိတ္ရယ္က ရွိေနပါတယ္။ ဦးေလးအေဒၚေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဂရုစိုက္ပါတယ္ေျပာေျပာ မိဘေတြကိုလြမ္းမိပါတယ္။

အျပင္ေလာကအေၾကာင္း ေသခ်ာမသိေသးေတာ့ အခက္အခဲတခုခုေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ မ်က္ရည္က်လြယ္ေနတယ္။ မိဘေတြအရိပ္မွာေနတုန္းကေတာ့ အပူအပင္ကင္းကင္းနဲ႔ ေနနိုင္ပါတယ္။ လူေတြအေပၚ ေမတၱာထားနုိင္ဖုိ႔ အျမဲမွာေနတဲ့ မာမားစကားကို မေမ့ပါဘူး။ မေပ်ာ္ရင္ ျပန္လာဖုိ႔ မွာလုိက္တဲ့ ပါပါးစကားကလည္း ႏွင္းအတြက္ အားတခုပါပဲ။ လူေတြအေပၚ မမုန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူေတြအလုိက် ဘယ္လုိမ်ား လုိက္ေနရမလဲဆုိတာ မသိပါဘူး။ ကိုယ္ေနတတ္သလို ေနေတာ့လဲ ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ သူတုိ႔မွာ အကုသိုလ္မ်ားေနပါတယ္။ တကယ္ပါ ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္မဆင္းရဲေစခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ေပ်ာ္ေနတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀ဆုိတာ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းမျဖစ္တဲ့အရာပါ။

နုိင္ငံရပ္ျခားမွာ အရာရာတုိးတက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈဆုိတာ ဘယ္မွာလဲလုိ႔ ေမးရမလုိျဖစ္ေနတယ္။ ဘာသာေရး လူမႈေရး ဘာမွမတူတဲ့အတြက္ ျမန္မာေတြအေနနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေနရခက္ပါတယ္။ ဘာမဆုိ သည္းခံပါတယ္။ ရန္လဲမျဖစ္တတ္သလို ရန္ျဖစ္ရတာကိုလည္း ရွက္တဲ့အတြက္ ဘာပဲ ျဖစ္လာလာ ကိုယ္လုပ္လုိ႔ ျဖစ္ရတာဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုကုိပဲ အျပစ္တင္မိပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုပဲ ျပဳျပင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ေၾကာင့္သူတပါးေတြ ေန႔တုိင္း စိတ္ညစ္ေနၿပီး ကိုယ့္ကို စိတ္ထဲမေက်နပ္တဲ့သူတုိ႔အတြက္ ကိုယ္သာမရွိေနရင္ ပိုေကာင္းမယ္လုိ႔ ေတြးမိၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုခ်လုိက္ပါတယ္။ ႏွင္းကိုယ္တိုင္လဲ နားညည္းမခံခ်င္သလို သူတပါးကိုလည္း အျပစ္မျမင္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူ႔စိတ္ဆုိတာ အျမဲတည္ျငိမ္ေနတာမဟုတ္ေတာ့လဲ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္အထိ သည္းခံနုိင္မလဲဆုိတာမသိတဲ့အတြက္ ဆံုးျဖတ္လုိက္တာပါ။

မၾကာခင္ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ႏွင္းခ်စ္ရတဲ့ ေအးခ်မ္းလွတဲ့ မိဘရင္ခြင္မွာပဲ ျပန္ခိုလံႈခြင့္ရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ တႏွစ္ဆုိတဲ့အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ အေတြ႔အၾကံဳေတြအမ်ားၾကီးရခဲ့တဲ့အတြက္ ႏွင္းအတြက္ေတာ့ တန္ဖုိးရွိပါတယ္။ အခုလိုတေယာက္ထဲရင္ဆုိင္ၾကည့္မွ မိဘရဲ့ရင္ခြင္ဟာ ပိုေအးခ်မ္းတယ္ဆုိတာ သိလာပါတယ္။ ဒီတခါျပန္ၿပီးရင္ေတာ့ မိဘရိပ္ကေန ထပ္ထြက္မသြားဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။

ေငြနဲ႔မလဲနုိင္တဲ့အရာ

ႏွင္းတို႔ေတြ ေငြဆုိတဲ့အရာကို လုိအပ္ၾကတာ လူတိုင္းအသိပါ။ ေငြဟာ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖန္တီးလုိ႔ရေပမယ့္ လူေတြရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ခ်မ္းေျမ့မႈ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကိုေတာ့ မဖန္တီးနိုင္ပါဘူး။ အလုပ္လုပ္ရင္ ေငြရမယ္ဆုိတာသိေပမယ့္ အလုပ္ထဲမွာ မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ရလာတဲ့ေငြကလဲ တျခားအရာအတြက္အသံုး၀င္ေပမယ့္ မိမိရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကေတာ့ မရေတာ့ပါဘူး။

အလုပ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရွိမွလဲ အလုပ္ကိုအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္နုိင္မွာပါ။ အလုပ္ထဲမွာ မေပ်ာ္ရႊင္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ မနက္လင္းတာနဲ႔ အလုပ္သြားရမွာ ေၾကာက္လာပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ကမေပ်ာ္နုိင္ေတာ့ ဘာလုပ္လုပ္အဆင္ေျပတယ္ဆုိတာ နည္းလာပါတယ္။ အခက္အခဲတခုခုျဖစ္တာနဲ႔ စိ္တ္ဓါတ္က်လာတယ္။ ကုန္သြားတဲ့အခ်ိန္ေတြက ဘယ္ေတာ့မွ အစားထုိးျပန္မရနုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြကို စိတ္ညစ္ခံၿပီးကုန္ဆံုးလုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တကယ္ႏွေမ်ာဖို႔ေကာင္းမွာပါ။ တခ်ိဳ႕ကလဲ မေပ်ာ္လုိ႔မလုပ္ရင္ ဘယ္ကပိုက္ဆံနဲ႔သံုးမလဲလုိ႔ ေျပာမွာပါ။ တကယ္လုိ႔ အတင္းၾကိတ္မွိတ္ၿပီးလုပ္လုိ႔ မြန္က်ပ္လာတဲ့အခ်ိန္ ထြက္ေပါက္ေပးတာမွားတဲ့အခါ ဘ၀ပါဆံုးသြားနုိင္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံဆုိတာထက္ ကိုယ့္အလုပ္မွာမေပ်ာ္ေတာ့ရင္ အလုပ္သစ္ေျပာင္းဖုိ႔ ၾကိဳးစားသင့္တယ္။

ေက်ာင္းသားဆုိတာ ေက်ာင္းေနရတာ ေက်ာင္းသြားရတာကိုေပ်ာ္မွ စာသင္ခ်င္တဲ့စိတ္ရွိမွာပါ။ အလုပ္လုပ္တဲ့သူကလဲ အလုပ္ထဲမွာေပ်ာ္မွ အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိမွာပါ။

ဘာလုိ႔မ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ေျပာေနတာလဲလုိ႔ေတြးေနမွာပဲေနာ္။ အခု ႏွင္းတေယာက္လဲ ေငြနဲ႔လဲလုိ႔မရတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ အလုပ္ကေန ႏႈတ္ထြက္စာတင္ၿပီး အိမ္မွာပဲ ကြန္ပ်ဳတာကလိေနပါတယ္။