ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔( ၁ ႏွစ္ျပည့္)

၂၅.၁၀.၂၀၀၇

အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဘ၀မွာ အမွတ္တရပါပဲ။ ဘေလာ့ေပၚမွာ စာစေရးတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ေပါ့။ ဒီဘေလာ့ေလးစလုပ္ဖို႔ ပထမဆံုး တိုက္တြန္းတဲ့သူကေတာ့ ကိုမိုးေက်ာ္၀င္း ဆိုတဲ့ ကမာၻအေနာက္ျခမ္းမွာေနတဲ့ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ႏွင္းစာစေရးေတာ့လဲ ဂ်ီေတာ့ကေနၿပီး စာေတြကိုဖတ္ လိုအပ္တာေတြေျပာျပၿပီီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ အၾကံၫာဏ္ေပးခဲ့တဲ့သူပါ။ ႏွင္းေရးတဲ့စာေတြကို ပထမဆံုးဖတ္ၿပီး အားေပးတဲ့လူ ႏွင္းရဲ့ေလးစားရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆိုလဲ မမွားပါဘူး။ အျပင္မွာမေတြ႔ဘူးေပမယ့္ တကယ့္မိတ္ေဆြအရင္းတစ္ေယာက္လို ခင္မင္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ၀မ္းလဲသာမိပါတယ္။

ႏွင္း ဘေလာ့ေလးရဲ့ ေနာက္ထပ္ေက်းဇူးတင္ရမယ့္ သူႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘေလာ့မွာလိုအပ္တဲ့ နာရီေတြ ျပကၡဒိန္ေတြနဲ႔ ႏွင္းမသိတာေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ေပးၿပီး ေျပာျပေပးတဲ့ ေမာင္ေလး ထိေပ့သွ်င္ ပါ။ ေက်ာင္းစာေတြနဲ႔ မအားလပ္တဲ့ၾကားထဲကေန အစ္မသိခ်င္ရင္ေျပာျပပါ့မယ့္ဆိုၿပီး မညည္းမညဴ ေျပာျပေပးလို႔ ႏွင္းဘေလာ့ေလးရဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္လိုပါပဲ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ စီေဘာက္မွာ ျမန္မာလိုမေပၚလို႔ ဒုကၡေရာက္ေနတုန္း ကိုလြမ္းေစ ကေျပာျပၿပီး ျပင္ဆင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အခုလို စီေဘာက္ေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ စကားေလးေတြကို ျမင္ေနခြင့္ရတာကေတာ့ ကိုလြမ္းေစ ရဲ့ေက်းဇူးပါပဲ။

အရင္တုန္းကေတာ့ အလုပ္ကျပန္ရင္ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားလို႔မရခဲ့ပါဘူး။ မိတ္ေဆြမရွိ ေတာ့လဲ အျပင္ဆိုတာ မထြက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အြန္လိုင္းကသိတဲ့ မိတ္ေဆြေတြရဲ့ ကူညီမႈေတြ သင္ၾကားေပးမႈေတြနဲ႔ ဘေလာ့ဆိုတဲ့ ကမၻာေလးထဲကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီကမၻာေလးထဲေရာက္လာေတာ့ အရင္ကထက္ကို ေပ်ာ္ရႊင္လာပါတယ္။ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြ ရလာေတာ့ အလြန္ေပ်ာ္မိပါတယ္။ ပါးစပ္ကေန စကားေျပာရတာမဟုတ္ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရးသြားတဲ့ စာေလးတေၾကာင္းကလဲ ႏွင္းအတြက္ အလြန္စိတ္ခ်မ္းသာရပါတယ္။ အျပင္မွာ ၀မ္းနည္းစရာေလးေတြ ေတြ႔ရင္ျဖစ္ေစ ကိုယ္စိတ္ညစ္လာရင္ျဖစ္ေစ စာေလးေရးၿပီး ရင္ဖြင့္တတ္လာပါတယ္။ အဲဒီလိုေလး လုပ္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သက္သာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အားေပးစကားေလးတစ္ခြန္းဟာ ႏွင္းအတြက္ ေတာ့အလြန္အားရွိလွပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကို သြားလည္ရင္း စၾကေနာက္ၾကနဲ႔ အြန္လိုင္းေပၚက ဘေလာ့ကမၻာေလးကို သံေယာဇဥ္တြယ္လာပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ ေမာင္ႏွမေတြကိုလဲ ခင္တြယ္မိပါတယ္။ ကိုမိုးေက်ာ္၀င္း ေမာင္ေလးထိေပ့သွ်င္နဲ႔ ကိုလြမ္းေစ တို႔ေၾကာင့္ ႏွင္းရဲ့ ဒီဇင္ဘာႏွင္းဆိုတဲ့ ဘေလာ့ကေလးစတင္ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ၁ ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကုိ ျဖတ္သန္းနိုင္ခဲ့တာကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေမာင္ႏွမေတြ စာလာဖတ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အားေပးမႈ လက္တြဲေခၚေဆာင္မႈေၾကာင့္ပါ။ အခုလို ဘေလာ့ဂ္ကမၻာေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ျဖတ္သန္းခြင့္ရတဲ့အတြက္ အားလံုးကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။

LIGER(လိုက္ဂါး)

Ever Land Resort ကုိအသြားကားေပၚမွာ အဲဒီကစားကြင္းနဲ႔ ပက္သက္တာတခ်ိဳ႕ကို ဂိုက္ကရွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီမွာ စိတ္၀င္စားစရာတစ္ခုကို ေျပာျပတယ္ေလ။ ျခေသ့ၤနဲ႔ က်ားကေန ေပါင္းစပ္ၿပီး ျခေသၤ့က်ားေလးေတြကို ေမြးဖြားခဲ့တာကို အဲဒီ Ever Land Resort က Safari World မွာ ရွိခဲ့ဘူးတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ တကယ္ပါ အရင္တုန္းက အဲဒီလို ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာကို မသိခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္ကပဲ ဗဟုသုတ နည္းခဲ့တာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ျခေသၤ့ဆိုတာက ေတာမွာ ဘုရင္ပါပဲ။ ျခေသၤ့ဘုရင္ေဘးနားမွာ သူ႔အတြက္ မိဖုရားျခေသၤ့ေတြလဲ အမ်ားအျပားရွိပါတယ္။ အဲဒီလို ျခေသၤ့က ဘယ္လိုလုပ္ က်ားမေလးကို သေဘာက်သလဲဆုိတာကေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။

ဂိုက္က အခုလိုေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီ Safari World မွာ ျခေသၤ့ေရာ က်ားေရာကို အတူတူေရာထားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ျခေသၤ့ေတြက နယ္နိမိတ္မွာ ဘုရင္လုက်ေတာ့ ရံႈတဲ့အေကာင္ကေရွာင္ေပးရတာေပါ့။ အဲဒီရံႈသြားတဲ့အေကာင္အနားမွာ ဘယ္ျခေသၤ့အမေတြမွ မကပ္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔က်ေတာ့ က်ားမေလးတစ္ေကာင္နဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီက်ားမေလးကို ရန္လာရွာရင္ ျခေသၤ့က ကူညီခဲ့တယ္။ တစ္ခါႏွစ္ခါတင္မဟုတ္ပဲ က်ားမေလးေဘးနားမွာ လေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ သံေယာဇဥ္တြယ္ၿပီး အမ်ိဳးမတူေပမယ့္ ေပါင္းဖက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ေတြကေန ေမြးဖြားလာတဲ့ သားသမီးေလးေတြက ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အေမက်ားမ်ိဳးဘက္ကုိ ဆင္ခဲ့ေပမယ့္ နည္းနည္းၾကီးလာတဲ့အခါမွာေတာ့ အေဖျခေသၤ့နဲ႔တူလာပါတယ္။ သူတို႔ေတြကို ဘယ္လိုနာမည္ေပးသလဲဆိုေတာ့ Lion နဲ႔ Tiger ကေန ေပါက္ဖြားလာတာမို႔ Liger လို႔ေပးၾကပါတယ္။အဲဒီလို ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့ တစ္ေန႔ က်ားမေလးမွာ ကိုယ္၀န္ထပ္ရွိလာေတာ့ ျခေသၤ့က အမူအယာတစ္မ်ိဳးျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ က်ားမေလးလဲ သူ႔အမ်ိဳးသားမွာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္မ်ားရွိေနၿပီလားဆိုၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ားမေလးမွာ ကိုယ္၀န္ရွိလာေတာ့ သူ႔ကိုလူအမ်ားၾကည့္တဲ့ေနရာမွာ မထားေတာ့ပဲ အနားေပးထားခဲ့ပါတယ္။ က်ားမေလးမီးဖြားၿပီးလို႔ Safari World ကို ျပန္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ျခေသၤ့က ေနာက္တစ္ေကာင္နဲ႔ ေဖာက္ျပန္ေနတာကိုလဲသိေရာ ႏွစ္ေကာင္သား ရန္ျဖစ္တာ တစ္ခါႏွစ္ခါလဲ မၿပီးနုိင္ပဲ လေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါတယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေျဖရွင္းလို႔မေတာ့ပဲ ႏွစ္ေကာင္ကြာရွင္းလိုက္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြကေန ေမြးဖြားလာတဲ့ သားသမီးေလးေတြကေတာ့ အခု Safari World မွာရွိေနပါတယ္။ အဲဒီ ျခေသၤ့နဲ႔ က်ားမေလးကေတာ့ အသက္အရြယ္ ၾကီးရင့္လာလို႔ အနားေပးလိုက္ပါၿပီ။

ႏွင္းတို႔ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီ Safari World ကို၀င္ၾကည့္ဖို႔အတြက္ လူေတြတန္းဆီၿပီးေစာင့္ေနတာ အနည္းဆံုး ၃ နာရီေလာက္ေစာင့္ရမယ္ဆိုလို႔ မ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီထဲမွာ ျခေသၤ့ေတြ က်ားေတြနဲ႔ တျခားတိရိစာၦန္ေတြကို သဘာ၀အတိုင္းလႊတ္ထားပါတယ္။ အဲဒီထဲကို ၀င္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ေတြရဲ့ရန္က ကာကြယ္နိုင္ေအာင္ စီမံထားတဲ့ Safari World ကကားကို စီးၿပီးသြားရပါတယ္။ ဂိုက္ေျပာျပတာက ပိုၿပီးနားေထာင္လို႔ေကာင္းပါတယ္။ တကယ္လို႔ မယံုၾကည္နုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ကိုးရီးယားက Ever Land Resort မွာရွိတဲ့ Safari World မွာ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈ့နုိ္င္ပါတယ္။

ကင္ခ်ီနဲ႔စေတြ႔ၿပီ

ကိုးရီးယားေရွးနန္းေတာ္ ျမိဳ႔ရိုး

ေလဆိပ္ကေတာ့ ေဘးမွာေတြ႔ရတဲ့ ကၽြန္းေသးေသးေလးေပၚမွာပါ။
ေစ်းဆို္င္တန္းေတြအလယ္မွာ

နာမည္ၾကီး brand ေတြကိုေရာင္းတဲ့ အေရာင္းဆိုင္ေတြပါ

Hotel ကိုေရာက္ေတာ့ ဦးဆံုး အခန္းေသာ့ေတြေပးပါတယ္။ အခန္းထဲမွာက တျခားအရာေတြ ရွိေနေပမယ့္ သြားတို္က္ေဆးနဲ႔ သြားတိုက္တံကိုေတာ့ မေပးထားပါဘူးတဲ့ေလ။ တကယ္လို႔မ်ား မပါလာခဲ့ရင္ ၂၄ နာရီဆိုင္မွာသြား၀ယ္လုိ႔ ရပါတယ္။ Hotel ထဲမွာ ေရာင္းတဲ့ဆုိင္ကေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ ေစ်းၾကီးပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ထိုင္၀မ္က Hotel ေတြနဲ႔ မတူတဲ့ အခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ ထိုင္၀မ္မွာကေတာ့ သြားတိုက္ေဆး သြားတို္က္တံေတြကို အခန္းထဲမွာ ထည့္ေပးထားပါတယ္။ မေန႔ညက ၁၁ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွ အခန္းကိုေရာက္ေတာ့ ခရီးပန္းလာတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးၿပီး အိပ္လိုက္တယ္ေလ။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘာေတြရွိတယ္ ဆိုတာေတာင္ မစပ္စုအားလိုက္ပါဘူး။

၃.၁၀.၂၀၀၈

နံနက္ခင္း အိပ္ယာထဖို႔အတြက္ Morning Call ကို ၇ နာရီ ၂၀ မွာလွမ္းနိႈးပါတယ္။ ၈ နာရီေလာက္လဲၾကေရာ မနက္စာကို ၁၁ ထပ္မွာ ဘူေဖးေကၽြးပါတယ္။ အဲဒီမွာ စေတြ႔ေတာ့တာပါပဲ။ ဘာလဲဆုိတာကေတာ့ ကိုးရီးယားရဲ့ မပါမျဖစ္ အစားအစာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ကင္ခ်ီပါပဲ။ မနက္စာမွာလဲ ကင္ခ်ီကပါပါတယ္။ မနက္စာစားၿပီးေတာ့ ဆိုလ္းျမိဳ႕ကိုသြားဖို႔အတြက္ ထြက္လာၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ေနလံုး၀မထြက္ပဲ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမဴေတြဆုိင္းေနပါတယ္။ ေဆာင္းဦးရာသီဆိုေတာ့ အေအးဓါတ္လဲရွိပါတယ္။ အေႏြးထည္ေလးေတြ၀တ္ၿပီး ကားေပၚကိုအေျပးအလႊားတက္ၾကပါတယ္။ အျပင္မွာက ပိုၿပီးေအးလို႔ပါ။ ေလယာဥ္ကြင္းကို ကၽြန္းအေသးေလး တစ္ခုရွိတဲ့ေနရာမွာ ေဆာက္ထားတာျဖစ္လို႔ ဆိုလ္းျမိဳ႔ထဲကိုသြားဖို႔ အေ၀းေျပးလမ္းကေန သြားရပါတယ္။ ဆိုလ္းကိုသြားဖို႔အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာလမ္းျဖစ္တဲ့အတြက္ လမ္းအခြန္ေကာက္တာကလဲ ေစ်းၾကီးပါတယ္။ အေ၀းေျပးလမ္းကေနသြားတဲ့အခါ ကၽြန္းကေလးနဲ႔ ဆက္ထားတဲ့တံတားကိုျဖတ္ရပါတယ္။ ရာသီဥတုသာယာရင္ေတာ့ ပင္လယ္ကိုေတြ႔ရမွာပါ။ အခုေတာ့ ေနမထြက္ေသးပဲ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ျမဴေတြဆုိိင္းေနေတာ့ ဘာမွကိုမျမင္ရပဲ တံတားသံေဘာင္ကိုပဲ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ေလယာဥ္ကြင္းကေန ဆိုလ္းကိုေရာက္ဖို႔ ပံုမွန္ဆိုရင္ ၁ နာရီေလာက္သြားရပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတ့ာ ႏွင္းတုိ႔သြားတဲ့ေန႔က ကိုးရီးယားနုိင္ငံရဲ့ ပိတ္ရက္နဲ႔ သြားတို္က္ေနတဲ့အတြက္ ၁ နာရီနဲ႔သြားရမယ့္ ခရီးကို ၂ နာရီေလာက္သြားလိုက္ရပါတယ္။ ကိုးရီးယားေတြဟာ ဟိုအရင္တုန္းကဆိုရင္ ပို္က္ဆံရွာၿပီးရင္ မသံုးပဲ စုထားတတ္ၾကပါတယ္တဲ့ေလ။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ အလည္အပတ္ထြက္တဲ့ အေလ့အထေတြ ျပဳလုပ္လာတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ ကားလမ္းပိတ္တာက အလြန္အေရးၾကီးလာပါတယ္။ အခုလဲ အခ်ိန္ ၁ နာရီေလာက္ပိုကုန္သြားပါတယ္။

ဆိုလ္းကိုေရာက္ေတာ့ ပထမဆံုး ကိုးရီးယားေတြရဲ့ ဟုိးအရင္က နန္းေတာ္ျမိဳ႔ရိုးရွိတဲ့ေနရာကို သြားၾကပါတယ္္။ အရင္အတိုင္းမဟုတ္ေပမယ့္ အရင္ပံုစံအတိုင္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္ထားထာပါ။ အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ ကိုးရီးယားမွာ ေခတ္စားၿပီး ကမၻာေပၚက နာမည္ၾကီး Brand ေတြၾကည့္ေရာင္းတဲ့ Premium Outlet ေစ်းဆိုင္တန္းကိုသြားၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဆုိင္ခန္းေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာျပပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး Brand အမွန္ေတြကိုပဲေရာင္းပါတယ္။ ဆုိင္ခန္းေတြကို ေက်ာခ်င္းကပ္ပံုစံေဆာက္ထားၿပီး တုိက္ရဲ့အလည္ေခါင္မွာေတာ့ နားေနစရာ ထုိင္ခံုေလးေတြ ပန္းပင္ေလးေတြအျပင္ သ္ီးခ်င္းေအးေအးေလး ဖြင့္ေပးထားေတာ့ ေစ်း၀ယ္ရင္း သီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္လို႔ရပါတယ္။ အျပင္မွာရွိတဲ့ ေစ်းေတြမွာလို လူေတြၾကပ္သိ္ပ္ေနတာကို မေတြ႔ရပဲ ေသေသသပ္သပ္ ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ေစ်း၀ယ္လို႔ရတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုပါပဲ။ အဓိကလိုအပ္တာကေတာ့ $$$$$$$$$ ေပါ့ေနာ္။

ေစ်းပတ္ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္စာစားဖို႔အတြက္ စားေသာက္ဆိုင္ကိုသြားၾကပါတယ္။ ေန႔လည္စာကိုေတာ့ အသားကင္ကို ထမင္းလြတ္စားၾကပါတယ္။ ကိုးရီးယားဇာတ္ကားေတြထဲကလိုပါပဲ အသားကင္မယ့္ သံအိုးျပားကို စားပြဲအလည္မွာတည္ထားၿပီး လူေလးေယာက္၀ိုင္းထိုင္ၿပီး ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္အသားကို ကင္စားရပါတယ္။ ေလးေယာက္ကို တစ္အိုးဆုိေပမယ့္ ခံုေတြက တစ္တန္းခ်င္းဆီ ဆက္ထားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာလို ခံုအျမင့္မွာစားတာမဟုတ္ပဲ ၾကမ္းျပင္မွာပဲ ထိုင္စားတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကသိကေအာင့္နိုင္ပါတယ္။ အသားကင္မွာလဲ ကင္ခ်ီကပါတာပါပဲ။ ကိုးရီးယားေတြ ထမင္းစားတဲ့အခါမွာ ဟင္း ၂ မ်ိဳး ၃မ်ိဳးရယ္ မပါမျဖစ္ ကင္ခ်ီရယ္ ဟင္းရည္တစ္ခြက္ရယ္ ဒါေတြက သူတို႔ေတြစားေနၾကပံုစံလို႔ သိရပါတယ္။ အသားကင္စားၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ EVER LAND RESORT ကိုသြားၾကပါတယ္။

သီတင္းကွၽြတ္လျပည့္ေန႔

ဒီေန႔ ၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္ ဆိုၿပီးေျပာၾကတဲ့ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ပါ။ အလုပ္ေတြနဲ႔ ပိေနၿပီး ဘ၀ကိုရုန္းကန္ေနရေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြကို သတိမထားမိေတာ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ ဆိုတာေတာင္ မေန႔ကမွ မာမားေျပာလို႔သိေတာ့တယ္။ ျမန္မာလ ဘယ္လေရာက္လို႔ ေရာက္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ မသိခ်င္လို႔ ေမ့ထားတာမဟုတ္ေပမယ့္ နုိင္ငံေတြ ပတ္၀န္းက်င္ေတြမတူေတာ့လဲ သတိမထားမိလိုက္တာပါ။ မေန႔က ေန႔လည္ခင္းနားခ်ိန္မွာ မာမားကဖုန္းဆက္ၿပီး မနက္ျဖန္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ ဘုရားကို သစ္သီးဆြမ္းကပ္ရေအာင္ သစ္သီး၀င္၀ယ္ခဲ့ေနာ္ ဆုိၿပီးေျပာမွပဲ ေအာ္ သီတင္းေတာင္ကၽြတ္ၿပီေနာ္ ဆုိၿပီးစိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကိုလဲ အရမ္းသတိရမိတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ အိမ္တိုင္းမွာ ေရာင္စံုမီးပံုးေတြ အလွဆင္ၿပီး ကေလးငယ္ေတြလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေလာက္ပါၿပီ။ မီးပံုးပ်ံေတြလႊတ္ၾက မီးပန္းေလးေတြနဲ႔ ကစားၾကနဲ႔ သီတင္းကၽြတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ဆင္ႏႊဲေနရပါၿပီ။ တစ္ျမိဳ႕တစ္နယ္ဆီကိုေရာက္ေနတဲ့ သားသမီးေတြကလဲ မိဘအိမ္ကိုအေရာက္ျပန္လို႔ မိဘဘိုးဘြားေတြဆီသြားၿပီး ကန္ေတာ့ၾကနဲ႔ မိသားစုေတြရဲ့ သာယာခ်မ္းေျမ့စရာ အခ်ိန္ေလးဆိုရင္လဲ မမွားပါဘူး။ ျမန္မာတို႔ရဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ေလးတစ္ခုပါ။ ္သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ မိဘဘိုးဘြားေတြကို မေမ့မေလ်ာ့ ဂါရ၀ျပဳ ကန္ေတာ့ၾကတဲ့ အခုလိုအခ်ိန္အခါေလးမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အေ၀းၾကီးမွာ ေရာက္ေနရတဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ၾက လက္ဆယ္ျဖာမိုးၿပီး ကန္ေတာ့ခ်င္ေပမယ့္လည္း ဘ၀ေပးအေျခအေနအရ အေ၀းကေနပဲ စိတ္နဲ႔မွန္းၿပီး ဘုိးဘြားေတြကို ကန္ေတ့ာရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းပုိျဖစ္မိ္ပါတယ္။ ႏွင္း သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ဖြားဖြားနားမွာ အေ၀းတစ္ျမိဳ႕ဆီမွာ ေနေနၾကတဲ့ သားသမီးေတြ ေျမးေတြေရာက္ေနၾကတယ္။ တစ္နိုင္ငံထဲမွာဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း သီတင္းကၽြတ္အခ်ိန္ကိုေတာ့ ေရာက္ေအာင္လာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ႏွင္းကေတာ့ နုိင္ငံေတြျခားၿပီး မသြားနုိင္တဲ့ေနရာမွာဆုိေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုကလြဲၿပီး ဘာမွမတတ္နို္င္ပါဘူး။ ဖုန္းထဲကေနပဲ ဖြားဖြားကို ႏွင္းတို႔မိသားစုက ကန္ေတာ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားေလးပဲ ေျပာနုိင္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ကို အရမ္းျပန္ခ်င္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းကလဲ သီတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပိ္တ္ရက္ဆုိ ဖြားဖြားရွိတဲ့ ျမိဳ႕ေလးကို အေရာက္ျပန္တတ္ပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳးထဲက သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို လိုက္ကန္ေတာ့တဲ့အခါ ဆုေပးၿပီးရင္ ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ပါေစ လို႔ေျပာရတာလဲ အေမာပါပဲ။ ႏွင္းတို႔က ကန္ေတာ့လုိ႔ ပီတိျဖစ္ရသလို ဘိုးဘြားေတြကလဲ အျပံဳးမ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ဆုေတြေပးလို႔ မဆံုးေတာ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ သက္ၾကီးရြယ္အို ဘိုးဘြားေတြရဲ့ ဆုေပးတဲ့အသံ လူငယ္ေတြရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနတဲ့အသံေတြကို မၾကားရတဲ့ ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာေရာက္ေနရပါတယ္။

အဆုိေတာ္ ေမခလာသီခ်င္းေလးကို သြားၿပီး သတိရမိတယ္။
“သီတင္းကၽႊတ္ ညေလးတစ္ည ျပန္လည္ကာအမွတ္ရမိပါတယ္.............. မီးကေလးေတြထြန္းေတာ့ စည္ပါတယ္ မီးထြန္းပြဲေတာ္မယ္ ခ်စ္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေယာင္လည္လည္ တစ္ဦးထဲေလွ်ာက္ကာလည္ အတြဲေလးမရွိဘူးေပါ့ သမင္လည္ျပန္ခဏခဏလွည့္ၾကည့္တယ္.............”

သီတင္းကၽြတ္အခ်ိန္ခါမွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

ကိုးရီးယားခရီးအစ

ပန္းပုျပခန္း

စကၠဴေလယာဥ္ကေလးေတြ
နားေနေဆာင္က ေကာ္ဖီဆိုင္

သစ္ခြျပခန္း

ၾကက္ႏွစ္မိုလို႔ၾကြက္ရုပ္ကေလး

Incheon International Airport

၂.၁၀.၂၀၀၈

ဒီေန႔ခရီးထြက္မွာဆိုေတာ့ စိ္တ္ကေလာေနပါတယ္။ မေန႔ကအထိ အလုပ္တက္ေနရေတာ့ ခရီးသြားဖို႔ ဘာမွ မျပင္ဆင္ရေသးပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ မနက္ကတည္းက အ၀တ္အစားေတြထည့္. လိုအပ္တာေတြထည့္ၿပီး မာမားရဲ့အမွာစကားေတြကို နားေထာင္ရပါတယ္။ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ထဲသြားမွာျဖစ္သလို Tour နဲ႔ပထမဆံုးသြားတဲ့ ခရီးျဖစ္လို႔ စိ္တ္မခ်ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ႏွင္းတို႔သြားမယ့္ အဖြဲ႔ထဲမွာလဲ ျမန္မာဆိုလို႔ ႏွင္းတို႔ေမာင္ႏွမပဲပါၿပီး က်န္တဲ့လူေတြအားလံုးက ထိုင္၀မ္တရုတ္ေတြၾကည့္ပါပဲ။ အဖြဲ႔နဲ႔သြားတဲ့ခရီးျဖစ္လို႔ ေလဆိပ္ကို ၂ နာရီေစာၿပီးသြားရပါတယ္။ ေလဆိပ္မွာက ႏွင္းတို႔ကို ဦးေဆာင္ၿပီး ေခၚသြားမယ့္ Tour Company က၀န္ထမ္းက ေစာင့္ေနပါတယ္။ ေလဆိပ္ေရာက္ၿပီး လူစံုေအာင္ေစာင့္ၿပီးေတာ့ check in လုပ္ၿပီး ပစၥည္းေတြကို သြားထည့္ၾကပါတယ္။ ထိုင္ခံုေနရာကိုေတာ့ Tour ၀န္ထမ္းကပဲ အားလံုးအတြက္ တခါတည္း ယူေပးပါတယ္။ အဖြဲ႔နဲ႔သြားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလေၾကာင္းလိုင္းေကာင္တာမွာ သြားယူရပါတယ္။ တစ္ဦးခ်င္းသြားသလို check in လုပ္ရင္း ထိုင္ခံုေနရာယူစရာမလိုပါဘူး။ ပစၥည္းေတြထည့္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးကို ျဖတ္ပါတယ္။

လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးကိုမျဖတ္ခင္ အရည္ပါတဲ့ပစၥည္းဆိုရင္ ဘာမွယူသြားလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးကို ျဖတ္တဲ့အခါ အလြန္စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ ေျပာစရာမလိုပဲ သူတို႔လုပ္ရမယ့္အလုပ္ကိုပဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္လုပ္ေပးပါတယ္။ ပတ္စ္ပိုစ့္ေတြကို စစ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ကိုယ္စီးရမယ့္ေလယာဥ္ရွိတဲ့ဂိတ္ကို သြားရပါတယ္။ နားေနေဆာင္မေရာက္ခင္ Duty free ဆုိင္ေတြကို ေငးေမာရင္း သြားပါတယ္။ ဒီႏွစ္ကတရုတ္အေကာင္ ၁၂ ေကာင္ထဲက ၾကြက္ႏွစ္ဆိုေတာ့ ေရႊေရာင္ၾကြက္ရုပ္ကေလးကို အလွဆင္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ နားေနေဆာင္သြားတဲ့ ေဘးတဖက္မွာေတာ့ စကၠဴေလယာဥ္ရုပ္ကေလးေတြကို ေရာင္စံုခ်ယ္ၿပီး အလွဆင္ထားတာကလဲ ခ်စ္စရာတမ်ိဳးေကာင္းပါတယ္။ ႏွင္းတို႔စီးရမယ့္ ေလယာဥ္ရွိတဲ့နားေနေဆာင္ကို မေရာက္ခင္ သစ္ခြပန္းေတြနဲ႔အလွဆင္ထားတဲ့ေနရာ ပန္းပုလက္ရာေတြကို ျပသထားတဲ့ေနရာေတြဟာလဲ ေလယာဥ္မစီးခင္ ေလ့လာလို႔ရတဲ့အတြက္ ေကာင္းပါတယ္။ အခ်ိန္ရေနေသးတဲ့အတြက္ အဲဒီေနရာေတြကိုေငးေမာရင္း ေမာင္ေလးက ဗိုက္ဆာလာတယ္ဆိုေတာ့ နားေနေဆာင္မွာပဲ ဖြင့္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီဆုိင္မွာ ေကာ္ဖီ၀င္ေသာက္ၾကပါတယ္။ ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီး ခဏၾကာေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚတက္ဖို႔အတြက္ ခရီးသည္ေတြ သြားလာေနၾကၿပီျဖစ္လို႔ ႏွင္းတို႔လဲ သူမ်ားေတြနဲ႔အတူ ေလယာဥ္ေပၚတက္ဖို႔ သြားလိုက္ပါတယ္။

ေလယာဥ္ေပၚတက္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေလယာဥ္စထြက္ပါေတာ့တယ္။ ထိုင္၀မ္ကေန ကိုးရီးယားကို ၂ နာရီနဲ႔ မိနစ္ ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ စီးရပါတယ္။ ထိုင္၀မ္က ညေန ၆ နာရီ ၅၀ မိနစ္မွာ စထြက္ပါတယ္။ ကိုးရီးယားကိုေတာ့ ၁၀ နာရီ ၂၀ မိနစ္မွာေရာက္ပါတယ္။ ထိုင္၀မ္နဲ႔ကိုးရီးယားက အခ်ိန္ ၁ နာရီကြာတဲ့အတြက္ ေလယာဥ္ေပၚမွာတင္ အခ်ိန္ ၁ နာရီကြာသြားပါတယ္။ ကိုးရီးယားမွာေတာ့ Incheon International Airport မွာ ေလယာဥ္ကဆင္းပါတယ္။ ေလဆိပ္ၾကီးက အသစ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေဆာက္လက္စေတြအျဖစ္ေတြ႔ရပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚကေနဆင္းၿပီးေတာ့ ပထမဆံုး လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးကိုသြားဖို႔အတြက္ ပင္မအေဆာက္အဦးဆီကို star line ဆိုတဲ့ရထားေလးစီးၿပီးသြားရပါတယ္။ ရထားေပၚကဆင္းၿပီးတာနဲ႔ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးကို ျဖတ္္ဖို႔အတြက္ အေပၚထပ္ကို စက္ေလွခါးတဲ့တက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာရယ္ရပါတယ္။ ပထမလူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးေကာင္တာေတြကိုေတြ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀န္ထမ္းေတြမရွိေတာ့ပဲ အကုန္လံုးပိတ္ထားေတာ့ အေရွ့ကို ဆက္ေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့။ေရွ့ဆက္ေလွ်ာက္လဲ ဖြင့္ထားတဲ့ေကာင္တာေတြကိုမေတြ႔ပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးေကာင္တာေတြက အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ေနာက္မွ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္က ေခၚၿပီးေတာ့အေနာက္ကိုျပန္ေလွ်ာက္ခိုင္းေတာ့ အားလံုးပဲ ရယ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကိုးရီးယားကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေလ့က်င့္ခန္းစလုပ္ရပါတယ္။ ၀န္ထမ္းေခၚသြားတဲ့ေကာင္တာကိုေရာက္ေတာ့မွပဲ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးမွာ ပတ္စ္ပို႔ကိုျပၿပီးေတာ့ အ၀င္တုန္းထုလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ပစၥည္းေရြးဖို႔အတြက္တစ္ခါ ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ျပႆနာက စပါေတာ့တယ္။ ကိုယ့္အိတ္ကို ယူၾကရင္းနဲ႔ ႏွင္းတို႔အဖြဲ႔ထဲက ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ့ ခရီးေဆာင္အိတ္က ရွာမေတြ႔ေတာ့ပါဘူး။ ရွိသမွ်ခရီးသည္ေတြ ကုန္သြားတဲ့အျပင္ ပစၥည္းေတြလဲဘာမွမက်န္ေတာ့ပဲ ပစၥည္းတင္တဲ့စက္လဲ ရပ္သြားတဲ့အထိ ရွာမေတြ႔ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ တာ၀န္ရွိတဲ့သူေတြကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး အိတ္ရဲ့နံပါတ္ေတြ လုိအပ္တာေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့ ထြက္လာၾကပါတယ္။ အျပင္မေရာက္ခင္ ေငြလဲတဲ့ေနရာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ တံခါးအျပင္ကို ေရာက္ေတာ့ ႏွင္းတို႔အဖြဲ႔ကိုလာၾကိဳတဲ့ ကိုးရီးယားက Guide ကိုေတြ႔ရပါတယ္။ သူကေတာ့ ကိုးရီးယားမွာေမြးတဲ့ တရုတ္လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ႏွင္းတို႔အဖြဲ႔ရဲ့ စကားျပန္လဲျဖစ္ပါတယ္။ မိတ္ဆက္စကားေျပာၿပီး မနက္ျဖန္အတြက္ အစီအစဥ္ေတြကိုေျပာပါတယ္။ ေလယာဥ္ကြင္းကေန တစ္ညတာနားေနမယ့္ Incheon Airport Hotel ကို ၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ သြားရပါတယ္။ အဲဒီမွာ တစ္ညတာအိပ္စက္ရင္း ကိုးရီးယားခရီးကို စတင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလုိပဲစားလိုက္တာပဲ

ခရီးသြားၿပီးအျပန္ ဘယ္သူေတြမ်ားလာလည္သြားလဲဆိုၿပီး အေျပးအလႊား ဘေလာ့ကုိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မယ္ဂုေလးက အားမနာလွ်ာမက်ိဳး တက္ထားပါတယ္တဲ့။ အယ္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းတက္ထားတယ္ဆိုေတာ့ ဘာပါလိမ့္ဆိုၿပီး မယ္ဂုေလးဆီ သြားၾကည့္ေတာ့ ၾကံဳသလိုစားခ်င္း ဆိုၿပီးေတြ႔လိုက္တယ္။ အစားအေသာက္နဲ႔ တက္တာဆိုလို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွစိတ္ဆိုးဘူး။ မယ္ဂုေလးဆီကအျပန္ ကိုေနလင္းကလဲ မႏွင္းေရ တက္ထားတယ္ေနာ္လို႔ ေျပာလာျပန္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ခင္ရင္ေရးရမယ္ေနာ္တဲ့။ ဟုတ္ကဲ့ ႏွင္းမွာလဲ ခင္စရာဆိုလို႔ ဒီဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမေတြပဲရွိတာေလ။ ၿပီးေတာ့ အစားအေသာက္အေၾကာင္း ေရးရမွာဆိုေတာ့ ပိုၿပီးအားသန္တယ္ေလ။

ငယ္ငယ္ကထဲက အစားအရမ္းေသာင္းက်န္းလို႔ အမ်ိဳးေတြကေတာင္ လက္လန္ခဲ့ရတယ္။ ပူဆာတတ္တဲ့ အရြယ္ကတည္းက အစားအေသာက္ကိုပဲ ပူဆာၿပီး အလြန္ဂ်ီးမ်ားခဲ့တာပါ။ မပူဆာရင္လဲ ၾကံဳသလို အကုန္စားပါတယ္။ နည္းနည္းေလး ၾကီးလာေတာ့ အစားအေသာက္ ဂ်ီးမ်ားလာပါတယ္။ အနံ႔ရလို႔မၾကိဳက္ရင္ အဲဒီအစားအေသာက္ကို မထိေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းတက္ သင္တန္းေတြတက္ေတာ့ ၾကံဳသလိုပဲ စားပါေတာ့တယ္။ ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ ပံုမွန္မရွိေတာ့ပဲ ဗိုက္ဆာလာရင္ အျပင္မွာပဲ စားလိုက္ပါတယ္။ တရုတ္တန္းဘက္ေရာက္လို႔ ဗုိက္ဆာလာရင္ ေၾကးအိုး၀ယ္စားလိုက္ပါတယ္။ ျမိဳ႕မေက်ာင္းလမ္းဘက္ေရာက္ရင္ေတာ့ အဲဒီလမ္းက ယိုးဒယားအစားအေသာက္နဲ႔ ရွမ္းအစားအစာ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္မွာ ၀င္စားျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုက္ကလဲဆာလာၿပီ ကိုယ္မၾကိဳက္တဲ့ ဆိုင္ေတြနားေရာက္ေနရင္ေတာ့ ဘာမွမစားပဲ အိမ္ကိုေရာက္ေအာင္ျပန္ၿပီး အိမ္ကထမင္းပဲစားပါတယ္။ အိမ္မွာတခါတေလ ထမင္းဟင္းမခ်က္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ၾကက္ဥေခါက္ေၾကာ္ စားလိုက္တာပါပဲ။ တခါတေလေတာ့လဲ ေခါက္ဆြဲဲျပဳတ္ေပါ့။ ထိုင္၀မ္ေရာက္လာေတာ့ စားစရာပိုရွားလာပါတယ္။ နဂိုထဲက ဟင္းအန႔ံ႔အရမ္းျပင္းရင္မၾကိဳက္ပါဘူး။ ထိုင္၀မ္မွာသံုးတ့ဲ အေမႊးနံ႔က ေတာ္ေတာ္ျပင္းပါတယ္။ ၀က္အူေခ်ာင္းေတြ အကင္ေတြမွာသံုးတဲ့ မဆလာအနံ႔ကို မခံနုိင္လို႔ အဲဒါေတြကိုစားလို႔မရပါဘူး။ အနံ႔မျပင္းတဲ့ ၀က္အူေခ်ာင္းကို ေရြး၀ယ္ၿပီးစားပါတယ္။ မာမားကအိမ္မွာ ထမင္းခ်က္ေပးေတာ့ ေကာင္းေကာင္းစားရပါတယ္။ တခါတေလ ထမင္းခ်ိဳင့္မထည့္တဲ့ရက္ေတြမွာ အဆင္ေျပသလိုပဲ ေန႔လည္စာကိုစားလိုက္ပါတယ္။ တခါတေလ ေပါင္မုန္႔တလံုးနဲ႔ေကာ္ဖီတခြက္က ေန႔လည္စာျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာဆိုေတာ့လဲ ငါးပိရည္ကို အသဲစြဲပါပဲ။ အခုထိလဲ ဘာမွမရွိရင္ေန ၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႔ ငါးပိရည္နဲ႔ ရွိရင္စားလို႔ရပါၿပီ။ ျဖစ္သလိုစားရလြန္းလို႔႔လဲ ၀ိတ္တက္လာတာမ်ားေနပါၿပီ။ ဘယ္လိုမွလဲ ျပန္ခ်လို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ကေနလာတုန္းကထက္ကို အမ်ားၾကီးတိုးလာလို႔ ျပန္သြားရင္ေတာင္ အမ်ိဳးေတြက မွတ္မိပါေတာ့မလားမသိပါဘူး။ ဟုတ္ကဲ့ ႏွင္းကေတာ့ အခုလိုပဲ ျဖစ္သလိုစားလိုက္ပါတယ္။

ဘယ္သူေတြကိုတက္ရမလဲရယ္လို႔ ရွာလိုက္ေတာ့လဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တက္ၿပီးသြားၾကပါၿပီ။ဒီတစ္ခါေတာ့ တခါမွ မတက္ရေသးတဲ့ ညီအစ္မေတြကို တက္လိုက္ပါတယ္။
ညီမေလး ယုန္ကေလး
ညီမေလး SMNTL တို႔ေရ ၾကံဳသလို ဘယ္လိုေလး စားတယ္ဆိုတာကုိ အခ်ိန္ရရင္ ေရးေပးပါဦးေနာ္။

အားလံုးအတြက္လက္ေဆာင္

အာလူးေၾကာ္ေလးစားၿပီး လိုခ်င္တဲ့လက္ေဆာင္ေတြယူသြားၾကေနာ္။

ဖန္စီေလးေတြၾကိဳက္တတ္တဲ့ မမေတြအတြက္ေနာ္

ဖိနပ္ၾကိဳက္တဲ့ မမေတြအတြက္ေနာ္

ေဆာင္း၀င္ၿပီဆိုေတာ့ သားသားမီးမီးေတြအတြက္

ဧည့္ခန္းမွာအလွထားရေအာင္ေနာ္

အျမဲတမ္း တူအလံုးေတြနဲ႔ပဲသံုးေနၾကေတာ့ ဒီတစ္ခါ ကိုးရီးယားတူအျပားေလးေတြနဲ႔သံုးၾကရေအာင္

လိုအပ္တဲ့ေသာ့ေလးေတြခ်ိတ္ဖို႔ ေသာ့ခ်ိတ္ေလးေတြ

ျပန္ေရာက္ပါၿပီ

ခရီးထြက္သြားတာ ျပန္ေရာက္ပါၿပီ။ ဘယ္ကိုသြားတာလဲဆိုေတာ့ ကိုးရီးယားက ဆိုလ္းျမိဳ႕ပတ္၀န္းက်င္ကိုပါ။ ဂၽြန္ေစာတို႔ ရိန္း တုိ႔က ေတြ႔ခ်င္လို႔ ခဏေလာက္ေစာင့္ေပးပါဆိုေပမယ့္လည္း ႏွင္းကမအားတာနဲ႔ပဲ သူတို႔ကိုမေစာင့္ပဲ ထို္င္၀မ္ကိုျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ခရီးစဥ္မွာ ဘယ္ေတြေရာက္ခဲ့တယ္။ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေျပာျပမယ္ေနာ္။ ျပန္ေရာက္တဲ့ေန႔မွာပဲ မနားရပဲ အလုပ္သြားရတဲ့အတြက္ လူကေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းေနပါတယ္။ ႏွင္းမရွိေပမယ့္လည္း လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။ အားလံုးအတြက္လက္ေဆာင္ေတြလည္း ၀ယ္လာခဲ့တယ္ေနာ္။ ေအာ္ ကိုေနလင္းနဲ႔ မယ္ဂု ေလးကလည္း သူတို႔ကိုခင္ရင္ေရးရမယ္ဆုိတဲ့အတြက္ ျဖစ္သလိုစားခ်င္းကိုလည္း ေရးပါဦးမည္။ ဒီေန႔ကေတာ့ ျပန္ေရာက္တဲ့အေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာ၀င္တာပါ။ လက္ေဆာင္ေတြကိုေတာ့ ေနာက္ရက္မွပဲ ေပးေတာ့မယ္ေနာ္ အခုေတာ့ အရမ္းအရမ္းကို ပင္ပန္းလာလို႔ အိပ္ပါေတာ့မယ္။ ဟီ ဟီ ကိုးရီးယားမွာတုန္းကေတာ့ ပင္ပန္းဘူးသိလား.................