အလုပ္ထဲက ဒုကၡ

ေျပာခ်င္တာေတြ ေရးခ်င္တာေတြက မ်ားေနၿပီး ဘယ္ကေနဘယ္လုိ ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ ဘေလာ့ကိုလဲ အရင္လို အခ်ိန္မေပးနုိင္သလို လူကအလုပ္ထဲမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနပါတယ္။ အိမ္ကလူေတြနဲ႔ေတာင္ တေန႔တနာရီျပည့္ေအာင္ စကားမေျပာျဖစ္ပါဘူး။ စိတ္ေရာလူေရာ အလုပ္ထဲေရာက္ေနၿပီး ဖိအားေတြမ်ားေနေတာ့ ခုတေလာ စိတ္ကိုေတာ္ေတာ္ေလး ထိန္းေနရတယ္။ မနက္မိုးလင္းလုိ႔ အလုပ္ထဲစ၀င္တာနဲ႔ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ရွားသြားၿပီ။ တြဲလုပ္ရတဲ့သူေတြက အလုပ္အေၾကာင္းကို နားလည္ေနရင္ေတာ့ စိတ္နည္းနည္းသက္သာရေပမယ့္ မအူမလည္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏွင္းရဲ့မ်က္ႏွာကေတာ့ လငပုတ္ဖမ္းထားသလို မည္းေနပါၿပီ။ တခါတေလမ်ား တြဲလုပ္တဲ့သူေတြမွားၿပီဆုိရင္ ကိုယ္ကအရင္အေျပာခံရတယ္။ မသိလုိ႔မွားတာကို လက္ခံနုိင္ေပမယ့္ ေပါ့ေလ်ာ့တာက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဒါသျဖစ္မိတယ္။ ဆရာေတြကေျပာရွာပါတယ္။ စိတ္ကိုထိန္းၿပီး ေဒါသကိုေလ်ာ့ပါတဲ့။

မေန႔ကပဲ အနားမွာအတူတူလုပ္တဲ့ အစ္မတေယာက္က ဘာရာသီဖြားလဲတဲ့ေလ။ LEO သိလ္ရာသီဖြားဆုိေတာ့ ရယ္ေလရဲ့။ ေအာ္ဒါေၾကာင့္ကိုးတဲ့။ ျခေသၤ့မုိလို႔ အခုလိုျဖစ္ေနတယ္လို႔မ်ား ေတြးလုိက္သလားမသိပါဘူး။ ႏွင္းကလဲအိမ္မွာ သမီးဦးျဖစ္သလုိ စေနလဲျဖစ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေဒါသၾကီးတယ္။ သားဦးစေန မီးလုိေမႊဆိုသလို ငယ္ငယ္က ဘယ္ေလာက္ေမႊခဲ့လဲမသိပါဘူး။

လုပ္ငန္းခြင္ဆုိေတာ့လဲ လူေပါင္းစံု စရိုက္ေပါင္းစံု လူမ်ိဳးေပါင္းစံုရွိေတာ့ အားလံုးအဆင္ေျပေျပျဖစ္ဖို႔ဆုိတာ တကယ္မလြယ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကေရွ့ကျမန္ခ်င္ေပမယ့္ ေနာက္ကလိုက္မလာေတာ့ ကိုယ္ပဲစိတ္ေမာရတယ္။ အာေပါက္ေအာင္ေျပာေနေပမယ့္ မလုိက္နာေတာ့ ေနာက္ဆံုးကိုယ့္အလြန္ျဖစ္လာတယ္။ အလုပ္ကရႈပ္ေလ ဖိအားကမ်ားလာပါတယ္။ တာ၀န္ဆိုတာကလည္း ယူတတ္ေလ ပိုၾကီးေလျဖစ္လာတယ္။ တာ၀န္မယူျပန္လဲမရေတာ့ ဘာမွမတတ္နုိင္ဘူး အလုပ္တမ်က္ႏွာပဲၾကည့္ၿပီး မေျပာခ်င္လဲ ေျပာရေတာ့တယ္။ လူေတြကိုခင္ပါတယ္။ သံေယာဇဥ္လဲရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ထဲမွာ အဆင္ေျပေျပမလုပ္ေတာ့ မေျပာခ်င္တဲ့စကားေတြကို ေျပာရတဲ့အခါ စိတ္ထဲလဲမေကာင္းပါဘူး။ တခါတေလ အလုပ္ကထြက္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္မိတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြေျပာေနက် စကားေလးတခြန္းကေတာ့ ဘယ္အလုပ္ကိုပဲ သြားသြား ဒီလုိပဲေတြ႔ရမွာပဲတဲ့ေလ။ အဲဒါလဲဟုတ္ပါတယ္။ အခက္အခဲဆုိတာက တခုမဟုတ္တခုေတာ့ ရွိေနမွာပါပဲ။ အခုေတာ့ အဲဒီအခက္အခဲေတြကို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ စဥ္းစားေျဖရွင္းေနရတယ္။