ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ့ရႈခင္းတစ္ခ်ိဳ႕

အမွန္တရား

ေဒါက္တာသန္းေဇာ္ ေရးတဲ့ အမွန္တရား ဆိုတဲ့ ၀တၱဳတိုေလးကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ၾကိဳက္သြားလို႔ ေရးျဖစ္တာပါ။ စာေရးဆရာက

“အမွန္တရားဆိုတာ ေနမင္းနဲ႔ အလားသ႑န္ တူတယ္ ” “မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ မ်က္ေတာင္မခတ္ မ်က္စိေတြ ျပာေ၀မသြားဘဲႏွင္႔ေတာ့ ေကာင္းကင္က ေနမင္းၾကီး၏ မ်က္ႏွာကို တည့္တည့္စိုက္၍မၾကည့္နိုင္။ ေန႔စဥ္ ေန၀င္မွ မိုးခ်ဳပ္သည့္တိုင္ မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ ဆိုသလို လူတို႔၏ ကူးလူးဆက္ဆံေရးတြင္ အမွန္တရားအခ်ိဳ႕ကို ဖံုးကြယ္၍ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနၾကသည္” ဟုေရးသားထားပါတယ္။

အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ လူမုန္းခံရတာမ်ားပါတယ္။ အမုန္းမခံခ်င္ေတာ့ လူေတြဟာ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ အမွားကိုျမင္ေနရင္ေတာင္ မွားပါတယ္လို႔ ေျပာရဲတဲ့လူဆိုတာရွားပါတယ္။ အဲဒီလိုေျပာလိုက္လို႔ တစ္ဖက္လူကမၾကိဳက္ရင္ ကိုယ္ပဲအမုန္းခံရမယ္ဆိုတာကို သိေနၾကလို႔ပါ။ ျမန္မာစကားပံုတစ္ခုရွိတယ္။ “မွန္တာေျပာရင္ ရြာျပင္ထြက္ေနရမယ္” တဲ့။ ကိုယ္ကမွန္တယ္ဆိုၿပီး အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ လူေတြကမၾကိဳက္လို႔ လူမရွိတဲ့ ရြာျပင္မွာေနရမယ္လို႔ေျပာခ်င္တာပါ။ အမွန္ကိုေျပာရဲတဲ့လူမွာ သူေျပာလိုက္တဲ့အမွန္တရားအတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕အရာေတြကို ေပးဆပ္လိုက္ရပါတယ္။ ဥပမာ ကိုယ့္အထက္အရာရွိတစ္ေယာက္ လုပ္ထားတာေတြဟာ မွားေနတာေတြကို သိလို႔သူ႔ကိုေျပာလိုက္ရင္ သူ႔ရဲ႕ၿငိဳျငင္မႈကို အရင္ဦးဆံုးခံရမွာပါ။ အမွန္ေျပာတာကို လက္ခံတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ျပန္ေျပာမွာပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ သူတစ္ပါးလာေျပာတာ အမွန္ဆိုတာကို သိေပမယ့္လူေတြရဲ႕စိတ္က အရင္ဆံုးေတာ့ စိ္တ္တိုတတ္ၾကတာပါပဲ။ အဲဒီလိုစိတ္တိုတတ္တဲ့ လူေတြထဲမွာ ကၽြန္မလဲ အပါအ၀င္ပါ။ ေနာက္မွျပန္စဥ္းစားၿပီး လာေျပာတဲ့လူကို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ သူသာလာမေျပာရင္ အမွန္ကို သိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ေတြးမိလို႔ပါ။ ကၽြန္မလဲ အမွန္ကိုလာေျပာရင္ စိတ္မဆိုးဘဲ လက္ခံနိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ရဦးမယ္။

ေတြ႔ေနတုန္းေလး ခ်စ္ၾကပါ

လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ခဏေလးပါ။ ခဏတာရတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ လူေတြဟာတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနနိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါ။ မိဘနဲ႔ သားသမီး ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာျဖစ္ေစ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေစ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေစ ေတြ႔ေနခ်ိန္ေလးမွာ ခ်စ္ခင္ၾကရမွာပါ။ တစ္ေန႔တစ္ခ်ိန္ေ၀းကြာၾကရမွာက ျဖစ္ျမဲဓမၼတာပါ။ ေတြ႔ေနတုန္းေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ မေနပဲနဲ႔ ဒီလူမရွိေတာ့မွ ခ်စ္ခင္ခ်င္လို႔မရပါဘူး။ ေ၀းသြားမွ အရင္လိုခ်စ္ခ်င္ပါတယ္ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ဆံုမယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ေ၀းကြာမယ္ ဆိုတာဘယ္သူမွမသိပါဘူး။ ေတြ႔ေနတုန္းေတာ့ ရန္ျဖစ္မယ္၊ စကားမ်ားမယ္၊ အဲလိုမ်ိဳးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနမယ္ဆိုရင္ အရမ္းကိုႏွေမ်ာဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ႏွေမ်ာဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတာကို ရန္ျဖစ္ေနတုန္းေတာ့ မသိဘူး။ သူနဲ႔ ေ၀းသြားမွ သူကိုယ့္နားမွာ မရွိေတာ့မွ အရင္တုန္းက ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ မေနခဲ့တာေတြကို ႏွေမ်ာတတ္တာပါ။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ အဲဒီလိုခံစားမႈေတြကို ခံစားခဲ့ရဘူးတယ္။ ေတြ႔ေနတုန္းခဏတာေလးမွာ ခ်စ္ခင္စြာေနမယ္။ ေ၀းသြားမွ ေနာင္တရေနတာမ်ိဳးကို မခံစားခ်င္ဘူး။ ကၽြန္မခံစားရသလို လူတိုင္းလဲ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ခံစားခဲ့ရဘူးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

လြဲရျပန္ျပီ တန္ေဆာင္တိုင္ရယ္

ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ့ တန္ေဆာင္တိုင္မွာေပ်ာ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔လြဲခဲ့ရျပန္ျပီ။ အလုပ္မအားတာနဲ႔ပဲ မသြားရျပန္ဘူး။ သြားျဖစ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပဲ ေမးၾကည့္ရေတာ့တာေပါ့။ ဒီႏွစ္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္အေရြးခံမယ့္ အမတ္လာတယ္လို႔ေျပာၾကတယ္။ မ႑ပ္လုပ္ျပီး မီးေတြထြန္းထားတယ္တဲ့။ သီခ်င္းေတြလဲ ဆိုၾကတယ္တဲ့ေလ။ ဒါေတြကို ကိုယ္တိုင္ေတ႔ြျမင္ခ်င္တာ အခုေတာ့သူမ်ားေျပာျပတာကိုပဲ နားေထာင္ရေတာ့တယ္။ ေျပာရင္းနဲ႔
၀မ္းနည္းလာျပီ။ကိုယ္တိုင္သြားတာမဟုတ္ေတာ့လဲ မေျပာျပတတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါပဲေနာ္။

ေဆးေပါင္းခတဲ့ညနဲ႔ က်ီးမနိုးပြဲ

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ညကို ေဆးေပါင္းခတဲ့ညလို႔ ေရွးလူၾကီးေတြကသတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ အဲဒီညမွာ မယ္ဇလီဖူးကိုသုတ္စားရင္ ေဆးဖက္၀င္တယ္ဆိုျပီး ေျပာၾကပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႔ညကေတာ့ ကၽြန္မတို႔လူငယ္ေတြေပ်ာ္တဲ့ညပါပဲ။ ဒါကေတာ့ က်ီးမနိုးပြဲပါပဲ။ ကၽြန္မတို႔လမ္းထဲမွာ အဲဒီညဆိုရင္ လူငယ္ေတြဟာ တစ္ညလံုးမအိပ္ၾကပဲ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္လို႔ လူေျခတိတ္ျပီဆိုရင္ သူတို႔ရဲ႕လုပ္ငန္းကိုစပါေတာ့တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္မွာ လူပ်ိဳၾကီး အပ်ိဳၾကီးေတြရွိရင္ သူတို႔မခံျခင္ေအာင္စာေတြေရးျပီး ကပ္ထားၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြေရွ႕မွာ ေတာင္းစုတ္ပစၥည္းအစုတ္ေတြ သြားျပီးပံုထားၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ကကားေတြကိုဆိုရင္ ဘီးကိုေလေလွ်ာ့ထားတာေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ိဳး အမ်ိဳးစံုလုပ္လို႔ျပီးမွ သူတို႔ေတြက အိပ္ၾကတယ္။ မနက္လင္းလို႔ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ရႈတ္ပြေနတာကိုေတြ႔လို႔ စိတ္တိုရင္လဲ ဘယ္သူ႔ကိုရန္ေတြ႔လို႔ ေတြ႔ရမယ္မွန္းမသိျဖစ္တာေပါ႔ ။ က်ီးမနိုးညမွာ ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ေနၾကဆိုတာကိုသိေတာ့လဲ ရန္မေတြ႔ၾကပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္ေက်နပ္မလဲေနာ္။အဲဒါကိုၾကည့္ျပီး ကၽြန္မတို႔က သေဘာၾကျပီးရယ္တာေပါ့။ အခုေရာက္ေနတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ အဲဒီလိုမလုပ္ရဲပါဘူး။ ေတာ္ၾကာရဲစခန္းေရာက္ေနမွာစိုးလို႔...........

လြမ္းမိတယ္ တန္ေဆာင္တိုင္

မနက္ျဖန္ညေနမွာ ၀ွားရွင္းက်ဲလို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာေတြအေနမ်ားတဲ့လမ္းမွာ တန္ေဆာင္တိုင္မီးထြန္းပြဲရွိပါတယ္။ မႏွစ္ကေတာ့ မအားလို႔မသြားျဖစ္လိုက္ဘူး။ ဒီနွစ္ေတာ့သြားမယ္ဆိုျပီး အားခဲထားတာပဲ။ သြားျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ၾကိဳးစားမယ္။ ရန္ကုန္မွာတုန္းကဆိုရင္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ညေနမွာ ကၽြန္မေနတဲ့လမ္းထဲမွာ စတုဒီသာေကၽြးပါတယ္။ စတုဒီသာေကၽြးတယ္ ဆိုေပမယ့္သၾက`္န္မွာေကၽြးသလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုုယ္ေကၽြးခ်င္တာကို ေစ်းဆိုင္လိုမ်ိဳးေလးဖြင့္တာပါ။ညေနပြဲေလးမလုပ္ခင္ ေန႔ခင္းမွာ နံပါတ္ေတြေရးထားတဲ့ စာရြက္ေတြကို အိမ္တိုင္းေစ့ လိုက္ေ၀ပါတယ္။ နံပါတ္ေတြက အစဥ္တိုင္းမဟုတ္ပဲ မ်ိုးစံုထည့္ထားတာပါ။ အဲဒီေစ်းေရာင္းပြဲေလးမစခင္ နံပါတ္ေတြေရးထားတဲ့ ကဒ္ျပားေလးေတြကို တစ္ေယာက္က ဆိုင္ခင္းထားတဲ့လူေတြဆီလိုက္ေ၀ပါတယ္။ ကိုယ့္ဆီမွာရွိတဲ့ နံပါတ္နဲ႔ ဆိုင္ကနံပါတ္နဲ႔ တူေနရင္အဲဒီဆိုင္ကပစၥည္းကို ယူလို႔ရပါတယ္။ နံပါတ္ေတြကို တူမတူတိုက္ၾကည့္ရတာအရမ္းကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကေလး၊ လူၾကီး ၊ အဖိုး အဖြားအရြယ္ကအစ တစ္ေပ်ာ္တစ္ပါးပါ၀င္ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့အဲဒီေပ်ာ္ရႊင္စရာပြဲေလးနဲ႔ ေ၀ခဲ့ရတာ ၂ ႏွစ္ရွိသြားျပီ။ အခုေလာက္ဆိုရင္ လမ္းထဲကလူေတြ ဘာေကၽြးရင္ေကာင္းမလဲဆိုျပီး စဥ္းစားေနေလာက္ျပီ။ ေအာ္လြမ္းမိပါတယ္ တန္ေဆာင္တိုင္ရယ္။

မေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္ ေသာက္ၾကတယ္

အရက္ဆိုတဲ့အရာဟာ မေကာင္းမွန္းလူတိုင္းသိပါတယ္။ အဲဒီမေကာင္းတဲ့ဟာကိုပဲ လူေတြဟာ ေသာက္သံုး
ေနၾကတယ္။ စိတ္ညစ္လို႔ အရက္ေသာက္တာပါ။ အရမ္းကိုေပ်ာ္လို႔ အရက္ေသာက္တာပါ ဆိုျပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပျပီး အရက္ေသာက္ေနၾကတယ္။ အရက္ေၾကာင့္ပဲ လူေတြမွာေရာဂါရတယ္။ မေသသင့္ပဲေသရတယ္။ အရက္ေၾကာင့္ပဲ လူေတြမွာ မမွားသင့္တဲ့အမွားေတြ မွားခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အမွားအတြက္ ဘ၀နဲ႔ရင္းျပီး ေပးဆပ္ရတာေတြလဲရွိၾကတယ္။ အရြယ္မေရြး အရက္ေၾကာင့္ အမွားေတြကို က်ဴးလြန္နိုင္ပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြကို အရက္ဆိုတာမေကာင္းဘူး ။ မေသာက္နဲ႔လို႔ေျပာရင္ ဘာလို႔မေကာင္းဘူး ေျပာတာလဲဆိုျပီး စူးစမ္းျခင္ၾကတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ အဲဒီလိုစူးစမ္းရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မထိန္းနိုင္ေတာ့ အမွားေတြကိုက်ဴးလြန္မိၾကတယ္။ ဥပမာ စကားမ်ားၾကမယ္။ ရန္ျဖစ္ၾကမယ္။ ဒီ့ထက္ဆိုးတဲ့ ဘ၀နဲ႔ရင္းျပီးျပန္ေပးဆပ္ရမယ့္အမွားေတြလဲရွိပါတယ္။ ေယာက္က်ားေလးပဲ အရက္ေသာက္တာမဆန္းပါဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ထိန္းနိုင္ရင္ ပိုျပီးေကာင္းပါတယ္။ မထိန္းနိုင္ရင္ ကိုယ္တင္ဒုကၡေရာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိဘ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ကိုပါ ထိခိုက္ပါတယ္။ တတ္နိုင္ရင္ အရက္ဆိုတာကို မေသာက္ပဲေနနိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါ။ အရက္ေၾကာင့္ လူေတြဒုကၡေရာက္ျခင္းကေန ကင္းေ၀းၾကပါေစ။

ျမန္မာအစားအစာစားခ်င္တဲ့ ဒုကၡ

ဒီတစ္ပတ္အလုပ္ပိတ္ရက္မွာ မေရာက္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ျမန္မာအမ်ားစုေနတဲ့ ရပ္ကြက္ကို သြားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ သြားခ်င္တာကေတာ့ အေစာၾကီးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အိမ္အလုပ္ေတြျပီးမွပဲ အိမ္ကထြက္ျဖစ္ေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနျပီ။ လိုင္းကားေစာင့္တာၾကာေနေတာ့ ရန္ကုန္မွာလိုင္းကားေစာင့္ရတဲ့ ဒုကၡကို သြားသတိရတယ္။ ဒီထက္ပိုေနာက္က်ရင္ ကိုယ္စားခ်င္တဲ့ ျမန္မာအစားအစာေတြ မစားရမွာ ေၾကာက္လို႔တကၠစီနဲ႔သြားရေတာ့တာေပါ့။ လိုင္းကားခက ၁၅ က်ပ္ရယ္ တကၠစီက ၁၆၀ေလာက္ထိသြားတယ္။ ေရာက္ေတာ့အရင္ဆံုးသြားေနက် မန္းသီရိစတိုးကို သြားျပီးလိုခ်င္တာေတြ ၀ယ္ျပီးတာနဲ႔ မနက္အိပ္ရာထကထဲက ဘာမွမစားထားေတာ့ ဗိုက္ထဲမွာစစ္တိုက္ေနျပီ။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္စားခ်င္တဲ့ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ကို ေျခဦးလွည့္ရတာေပါ့။ ကိုယ္ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္က ထမင္းစားခ်ိန္ေက်ာ္ေနေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္။ စားတဲ့လူေတြရွိေပမယ့္ စားပြဲေတြကလြတ္ေနေသးတယ္။ တို႔ဖူးေႏြးတစ္ပြဲနဲ႔ ၀က္္ေခါက္ ေက်ာ္တစ္ထုပ္မွာျပီးဗိုက္ထဲကစစ္ပြဲကို ျငိမ္းခ်မ္းေစလိုက္တယ္။ ကၽြန္မသြားတာေနာက္က်ေနေတာ့ မနက္ခင္းစားရတဲ့ ဆီထမင္းနဲ႔ပဲျပဳတ္တို႔္ ၊ ဘိန္းမုန္႔တို႔ မစားခဲ့ရဘူးေပါ့။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ ကိုယ္စားခ်င္တဲ့အခ်ိန္ စားလို႔ရတဲ့ အစားအစာေတြပါ။ ကိုယ္ေနတာကလဲ ျမန္မာရပ္ကြက္နဲ႔နဲနဲေ၀းေတာ့ အခုလိုပဲတကူးတက သြားစားရေတာ့တာေပါ့။ လုိင္းကားနဲ႔ဆိုရင္မိနစ္ ၂၀ ၃၀ ေလာက္စီးရတယ္ အခုလိုအလုပ္ပိတ္ရက္မွာဆိုရင္ ၀ွားရွင္းက်ဲ လို႔ေခၚတဲ့ ျမန္မာဆိုင္ေတြရွိတဲ့ လမ္းမွာျမန္မာေတြနဲ႔ စည္ကားလွပါတယ္။

ေခါင္ေဖာက္ေျပာသူ

ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွာ အဖြားၾကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒီအဖြားၾကီးက ဘယ္ေနရာမဆို တစ္ျခားလူေတြ မသိဘူးထင္ျပီး ေရွ့ကေနျပီးၾကိဳေျပာတတ္တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ အသုဘတစ္ခုမွာ သူ၀င္ျပီးေျပာေနမွာစိုးလို႔ သူ႔ကို အိမ္ခန္းထဲထည့္ထားတယ္။ အျပင္ကလူေတြကလဲ အသုဘခ်ဖို႔ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေၾကးစည္ထုျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီအဖြားၾကီးက အိမ္ခန္းေခါင္မိုးကေနေဖာက္ျပီး ေျပာလိုက္တာက " မသာေရွ့က ဘုန္းၾကီးၾကြရမွာေနာ္" တဲ့။

အခ်စ္ဆိုတာကို ဒီလိုျမင္တယ္

အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို ဘာလဲလို႔ေမးရင္ ကၽြန္မလဲမသိပါဘူး။ အခုခ်ိန္ထိလဲစဥ္းစားေနတုန္းပါပဲ။ ကၽြန္မ သတိထားမိတာကေတာ့ လူေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္ပါတယ္လို႔ေျပာျပီးရင္ စိတ္သေဘာထားေတြ မတိုက္ဆိုင္တဲ့အခါ မုန္းသြားတတ္ၾကတယ္။ ေနာက္ထပ္ေတြ႔တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုလဲ ခ်စ္ပါတယ္လို႔ေျပာတတ္ၾကျပန္တယ္။ ေအာ္အခ်စ္ဆိုတာ အဲဒီလိုပဲ ခဏခဏျဖစ္တတ္တာပဲလား။ ကၽြန္မခံယူထားတဲ့အခ်စ္ကို ေျပာျပမယ္ေနာ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာမွာ သံေယာဇဥ္ရွိျပီး နားလည္မႈ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈေတြလဲ ရွွိဖို႔လိုအပ္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ဒီလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘးကေနျပီး သူ႔ရဲ႕လိုအပ္ေနတဲ့ ကြက္လပ္ကေလးေတြကို အလိုက္တသိျဖည့္ဆည္းေပးရမယ္။ ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ သူ႔ရဲ႕မာနနဲ႔ သိကၡာကို မထိခိုက္ေအာင္ သတိထားရမယ္။သူစိတ္ခ်မ္းသာေနေအာင္ ကိုယ့္ဘက္ကေန တတ္နိုင္သေရြ႕လုပ္ေပးရမယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္သူ႔မွာ စိတ္ေနွာင့္အယွက္မျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္။ သူစိတ္ဓာတ္က်ေနရင္ ေဘးကေနျပီးအားေပးမယ္။ သူေပ်ာ္ေနရင္ ကိုယ္ပါလိုက္ျပီးေပ်ာ္ေနမယ္။ သူ႔ရဲ႕ေဘးမွာ ေမာင္ႏွမလိုတစ္မ်ိဳး ၊ ခ်စ္သူလိုတစ္မ်ိဳး ေနမယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေမာင္နဲ႔ႏွမလို ေျပာဆိုျပီးေနမယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ခ်စ္သူေတြသဘာ၀ သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြေျပာျပီးေနမယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ သူ႔အေပၚမွာ စိတ္ေကာက္မယ္၊ ဆိုးႏြဲ႔မယ္၊ ခၽြဲမယ္။ ဒါေတြက ကၽြန္မခ်စ္သူကို ခ်စ္ခ်င္တဲ့ပံုစံပါ။ တစ္ျခားလူေတြကေတာ့ ဘယ္လုိမ်ိဳးခ်စ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ မသိပါဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ေတာ့ ဘယ္တူမလဲေနာ္။


(ကၽြန္မရဲ႕ ခံယူခ်က္နဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵတစ္ခုမၽွသာ)

ေအာ္ အခ်စ္

အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာဟာ
တစ္ခါတစ္ေလ ေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္......
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ညစ္ေစတယ္......
တစ္ခါတစ္ေလ ရင္ကိုေအးခ်မ္းေစတယ္......
တစ္ခါတစ္ေလ ရင္ကိုပူေလာင္ေစတယ္......
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ဓာတ္ကို ျမုင့္တင္ေပးတယ္......
တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္ဓာတ္ကို က်ေစတယ္......

အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို သင္တို႔ဘယ္လိုခံစားဘူးလဲဟင္.............

ဘယ္လိုေတာ္စပ္သလဲ

ေကာင္ေလး နဲ႔ ေကာင္မေလးက အရမ္းကို ခ်စ္ၾကတယ္
ဒါေပမယ့္ ေမာင္ႏွမလဲ မဟုတ္ဘူး။
ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးက အရမ္းကိုခင္ၾကတယ္
ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းလဲ မဟုတ္ဘူး။
ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတယ္
ေကာင္မေလးကလဲ ေကာင္ေလးကို ခ်စ္တယ္လို႔ျပန္ေျပာတယ္
ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူေတြလဲ မဟုတ္ဘူး။


သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဘယ္လို ပက္သက္တယ္ဆိုတာသိရင္ ေျပာျပပါလားဟင္။

ပြင့္လင္းပါ

လူေတြဟာ ရိုးသားမႈကို အလြန္တန္ဖိုးထားၾကပါတယ္။ ရိုးသားတဲ့လူတစ္ေယာက္မွာ ပြင့္လင္းစြာ ေျပာဆိုတတ္တဲ့ အက်င့္ကေလးပါ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ အရမ္းကိုေကာင္းမွာပါ။ ပြင့္လင္းစြာေျပာဆိုတတ္မႈဟာ လူတိုင္းမွာရွိသင့္တဲ့ အက်င့္ေလးတစ္ခုလို႔ ထင္မိပါတယ္။ မိဘနဲ႔သားသမီးၾကားမွာလည္း ပြင့္လင္းမႈ လိုအပ္ပါတယ္။ မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြနဲ႔ပက္သက္တဲ့ ဘယ္ကိစၥကိုမဆို ပြင့္လင္းစြာေျပာဆို ဆက္ဆံသင့္တယ္။ ဒါမွ ကိုယ့္သားသမီးဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ ၊ ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိမွာပါ။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြၾကားမွာလဲ ပြင့္လင္းမႈလိုအပ္တယ္။ အဲဒီလိုပဲ ခင္ပြန္းနဲ႔ ဇနီးမယားၾကားမွာလဲ ပြင့္လင္းမႈလိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ေျပာျပမွ တစ္ျခားလူေတြကသိမွာေလ။ ဥပမာ လူနာတစ္ေယာက္ဟာ ဆရာ၀န္ဆီမွာ ကိုယ္ခံစားေနရတာေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာျပခဲ့ရင္ အနာနဲ႔ေဆး တစ္လြဲေတြျဖစ္ျပီး ဒုကၡေရာက္နိုင္ပါတယ္။ လူလူခ်င္းဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ ပြင့္လင္းမႈဟာ အေရးၾကီးတယ္ဆိုတာကို သတိျပဳေစခ်င္တယ္။

ပြင့္လင္းတာ အျပစ္လား?

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ပြင္းလင္းစြာ ေျပာတတ္တာက အျပစ္တစ္ခုျဖစ္ေနလား? ပတ္၀န္းက်င္မွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ပြင့္လင္းစြာေျပာတာကို ျမင္ရၾကားရရင္ အဲဒီမိန္းကေလးကို အျပစ္ျမင္တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္တတ္ၾကတယ္။ သူ႔ရဲ့ပြင့္လင္းမႈကို ဘာျဖစ္လို႔အေကာင္းမျမင္ၾကတာလဲ? မိန္းကေလးမိုလို႔ ပြင့္လင္းခြင့္မရွိတာလား? မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က အသိေယာက်ာၤေလးတစ္ေယာက္ဆီ ခင္မင္လို႔ ဖုန္းေခၚတဲ့ဟာက ဒီမိန္းကေလးက မရိုးမသားစိတ္နဲ႔ ေျပာခ်င္လို႔ပါလို႔ သတ္မွတ္လို႔ရပါ့မလား? အဲဒီလို သတ္မွတ္လိုက္ရင္ ဒီမိန္းကေလးအတြက္ တရားပါ့မလား?

online ေပၚမွာၾကံဳေတြ႔ရသမွ်( ၂ )

online ေပၚမွာျဖစ္ေနတာေတြကို ကၽြန္မၾကံဳရၾကားရတာေတြကို ေျပာျပခ်င္တာပါ။ ကၽြန္မကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာျပတဲ့အေၾကာင္းေလးပါ။ နိုင္ငံေတြ ေနရာေတြကိုေတာ့ ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တစ္နိုင္ငံထဲေနတဲ့ သူ႔မိတ္ေဆြအေၾကာင္းပါ။ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕မိတ္ေဆြက online မွာ တစ္ျခားနိုင္ငံကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာၾကရင္းမိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းနီးပါး စကားေတြေျပာခဲ့ၾကရင္း ေကာင္မေလးကို သံေယာဇဥ္တြယ္ခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကလဲ သူ႔ကို သံေယာဇဥ္ရွိခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းရဲ့မိတ္ေဆြဟာ ေကာင္မေလးကို သူ႔ဘ၀အတြက္ပါရည္ရြယ္ခဲ့တယ္။ နွစ္ေယာက္အတူ ဘ၀တစ္ခုကိုတည္ေထာင္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေကာင္မေလးကိ ေငြေၾကးကအစ ယံုၾကည္စြာေပးအပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေကာင္မေလးဟာ တစ္ျခားအမ်ိဳးသားေတြနဲ႔လဲဒီလိုမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို သူသိခဲ့ရတယ္။ ေကာင္မေလးကိုလဲ သံေယာဇဥ္အရမ္းတြယ္မိေနျပီ။ သူ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာ သူကိုယ္တိုင္မသိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သူ႔မိတ္ေဆြကို ေကာင္မေလးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ဖို႔ အၾကံေပးပါတယ္။ online ဆိုတာကလဲ ေျပာဖို႔အရမ္းခက္တယ္။ လူခ်င္းအျပင္မွာမေတြဘူးလို႔ သံေယာဇဥ္မတြယ္နိုင္ပါဘူးလို႔ ေျပာလို႔လဲမရျပန္ဘူး။ online ကေန ေတြ႔ဆံုၾကျပီး ဘ၀ကိုတည္ေဆာက္သြားၾကတဲ႔ လူေတြလဲရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းရဲ့ မိတ္ေဆြလိုဘ၀မ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ေအာင္ သတိထားျပီး ဆင္ျခင္ၾကရမွာေပါ့။

online ေပၚမွာၾကံဳေတြ႔ရသမွ်

ကၽြန္မတို႔ online ေပၚမွာၾကံဳေတြ႔ေနရတာေတြပါ။ online သံုးတဲ့လူတိုင္းၾကံဳဘူးမွာပါ။ ကၽြန္မ ရန္ကုန္မွာ online ကိုစျပီးသံုးတုန္းက ရန္ကုန္chatမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးရေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ online ကိုသြားျပီးသူငယ္ခ်င္းေတြကို စကားသြားေျပာရတာအေမာပါပဲ။သူတို႔ေျပာသမ်ွကို အကုန္ယံုၾကည္ ခဲ့တာေပါ့။ online ေပၚမွာေတြ႔တဲ့လူေတြကလဲ အမွန္အတိုင္းေျပာမယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မအလိမ္ခံခဲ့ရတာ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ။ ၾကာလာေတာ့ online ေပၚကလူေတြနဲ႔ စကားေျပာရမွာကို ေၾကာက္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ရိုးသားစြာေျပာတဲ့လူေတြကိုပါ သံသယ မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္တတ္လာတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကိုယံုၾကည္ဖို႔ခက္ခဲလာတယ္။ online ကိုဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သံုးေနၾကတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မလိမ္မညာပဲ ရိုးသားစြာေျပာဆိုၾကရင္ေတာ့ အရမ္းကိုေကာင္းမွာပါ။ ေနာက္ျပီးonline ေပၚမွာ စကားေျပာရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးနဲ႔ေျပာၾကရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေျပာရတာပိုအဆင္ေျပမွာပါ။ အခုေတာ့onlineေပၚမွာ ရန္ျဖစ္ၾက၊ စကားမ်ားၾကတာေတြကို chat room ေတြမွာေတြ႔ေနရတယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ေ၀းေနလို႔ ျမန္မာစကားသံၾကားခ်င္လို႔ online ေပၚမွာပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေျပာၾကရတာပါ။ အလုပ္ကျပန္ေရာက္တာနဲ႔ computer ဖြင့္ျပီးဘယ္သူမ်ားရွိမလဲဆိုျပီး ရွာရတာအေမာပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔စကားေျပာလိုက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲေမာေမာ ေပ်ာ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုလိမ္ေျပာတယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရရင္ အရမ္းကို၀မ္းနည္းမိတယ္။ online မွာေတြ႔ျပီးခင္ၾကတဲ့လူေတြကလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ။ အျပင္မွာခင္မွသူငယ္ခ်င္းလို႔ သတ္မွတ္ၾကတာလားဆိုတာ ကၽြန္မမသိေတာ့ပါဘူး။ online ေပၚမွာ အလိမ္အညာခံရတဲ့ဘ၀ကေန လြတ္ပါေစလို႔ ကၽြန္မဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။

အမွတ္တရ လျပည့္ည

ကြန္ပ်ဴတာကဖိုင္ေတြကို ဖြင့္ၾကည့္ရင္းက သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ညတုန္းက ကၽြန္မေမာင္ေလးရိုက္ထားတဲ့ လသာေနတဲ့ပံုေလးကိုေတြ႔ေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘ၀ကိုလြမ္းမိတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကေလးဘ၀တုန္းက လျပည့္ညေတြမွာဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လမ္းထဲမွာကစားၾကတာကို သတိရတယ္။ အတူတူကစားခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလဲ လြမ္းတယ္။ သီတင္းကၽြတ္ေက်ာင္းေတြကလဲ ပိတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ လသာေနတဲ့ညမ်ိဳးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဆာ့ကစားရင္း အခ်ိန္ကုန္တာကို ႏွေမ်ာမိတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ျပည့္၀န္းေနတဲ့ လကိုၾကည့္ရင္း ဖိုးလမင္းၾကီးရယ္ ထမင္းဆီစမ္း ေရႊလင္ပန္းၾကီးနဲ႔ေပးပါ ဆိုျပီးေတာင္းခဲ့ဘူးတာကို အခုေနျပန္ေတြးရင္း ျပံဳးမိတယ္။ ကေလးဘ၀တုန္းကေတာ့ အဲဒီလိုေတာင္းရင္ တကယ္ရမယ္ထင္ျပီး ၾကံဳတိုင္းေတာင္းခဲ့တာေပါ့။ လမင္းၾကီးေပၚမွာ ဆန္ဖြတ္ေနတဲ့အဖိုးအိုနဲ႔ ယုန္ကေလးေနတယ္လို႔ လူၾကီးေတြကေျပာရင္ တကယ္ရွိတယ္ထင္ျပီး ေမာ့ၾကည့္ရတာလည္ပင္းေညာင္းတဲ့အထိပါပဲ။ အခုခ်ိန္မွာ အဲဒီဘ၀မ်ိဳးျပန္မရနိုင္ေတာ့ဘူး။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ လွုပ္ရွားရုန္းကန္ေနရတဲ့အတြက္ လျပည့္ညရဲ့ ေအးခ်မ္းမွုကို မခံစားနိုင္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကေတာ့ ဘယ္ေန႔ကေတာ့ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္၊ ဘယ္ေန႔ကေတာ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ရယ္လို႔ ျပကၡဒိန္ကိုၾကည့္ျပီး ဘုရားသြားမယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြနဲ႔ မိသားစုေတြတေပ်ာ္တပါးသြားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ကေန ခဲြခြာလာျပီးတဲ့ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဘယ္္ေန႔ကလျပည့္ေန႔မွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ညဘက္အျပင္ထြက္လဲ ကိုယ္အပူနဲ႔ကိုယ္မို႔ ေကာင္းကင္ကိုလဲ ေမာ့မၾကည့္မိဘူး။ အခုေတာင္ ဓာတ္ပံုေလးကိုေတြ႔ေတာ့ ဘယ္တုန္းကရိုက္ထားတာလဲဆိုျပီး ေမာင္ေလးကိုေမးၾကည့္မွပဲ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေတာင္ ေက်ာ္သြားျပီဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ ဓာတ္ပံုေလးကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ပဲ ငယ္ငယ္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့လျပည့္ညေတြကို ျပန္လြမ္းမိပါတယ္။