၁။ မနက္ခင္းမုိးလင္းလို႔ ၆ နာရီမွာ Alarm ကမည္လာတာနဲ႔ မဖြင့္ခ်င္ေသးတဲ့ မ်က္လံုးကုိ အတင္းၾကိဳးစားဖြင့္ရင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ၿပီး ေရမုိးခ်ိဳး ကုိယ္လက္သန႔္စင္လိုက္ပါတယ္။
၂။ ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔ ဘုရားရွစ္ခုိး ေမတၱာပို႔ ပါတယ္။ အဲဒါၿပီးရင္ေတာ့ ကုိယ္စားခ်င္တာ ဒါမွမဟုတ္ ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚကလုပ္ေပးထားတဲ့ မနက္စာကုိ အိမ္မွာပဲ စားလုိက္ပါတယ္။
၃။စားၿပီးၿပီးဆုိရင္ အ၀တ္လဲၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ကေန ၇ နာရီ ၄၀ မိနစ္ေလာက္မွာ စထြက္ပါတယ္္။ ၅ မိနစ္္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးရင္ေတာ့ အလုပ္သြားဖုိ႔အတြက္ ကားမွတ္တုိင္ကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။
ဒီကားမွတ္တုိင္ေလးမွာ မနက္တိုင္း ကားစီးပါတယ္။
ကားေပၚမွာပါ။၄။ ကားကေတာ့ သိပ္အၾကာၾကီး မစီးရပါဘူး။ လမ္းမပိတ္ဘူးဆုိရင္ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ပါပဲ။ လမ္းပိတ္ရင္ေတာ့ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ဆုိရင္ အလုပ္ရံုနားက မွတ္တုိင္ကုိ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီမွတ္တုိင္ကေန ၅ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္လုိက္ရင္ေတာ့ ႏွင္းအလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာကုိေရာက္ပါတယ္။
ဒါကေတာ့ ႏွင္းအလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာပါ။ ႏွင္းရဲ့အလုပ္ရံုက တုိက္ရဲ့ အေပၚဆံုးထပ္ ၁၃ ထပ္မွာပါ။
အလုပ္ရံုထဲကေန ျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြပါ။
ဟုိးမွာ ၀ိုးတ၀ါးေလး ျမင္ေနရတဲ့ တုိက္အမုိး ခၽြန္ေလးကေတာ့ ထုိင္၀မ္ရဲ့ အျမင့္ဆံုးတိုက္ ၁၀၁ အေဆာက္အဦးပါပဲ
ေတာင္တန္းေတြကုိလွမ္းျမင္ေနရေတာ့လဲ တခါတေလ ဘာကုိလြမ္းမွန္းမသိ လြမ္းေနမိျပန္တယ္။၅။ အဲဒီလုိျမင္ကြင္းေတြကို မနက္ခင္း ၈ နာရီ ၃၀ မိနစ္ေလာက္ကေန ညေန ၆ နာရီ ဒါမွမဟုတ္ ည ၈နာရီ ၃၀ ေလာက္အထိ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရၿပီးရင္ေတာ့ တေန႔တာ အလုပ္ခ်ိန္အၿပီး အိမ္ကုိ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္အျပန္ကုိေတာ့ ဦးေလးက ေန႔တုိင္း လာၾကိဳေပးလုိ႔ ကားစီးရတဲ့ ဒုကၡကေန ေ၀းသြားပါတယ္။
၆။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အ၀တ္လဲၿပီး ေနာက္ေန႔ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ဖို႔ ဟင္းခ်က္ပါတယ္။ အားလံုးလုပ္လုိ႔ၿပီးရင္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးလုိ႔ ထမင္းစားခ်င္စိတ္ရွိရင္လဲ စားလိုက္ပါတယ္။ မိုးခ်ဳပ္လုိ႔ရွိရင္ေတာ့ မစားေတာ့ပဲ တခုခုပဲစားလိုက္ပါတယ္။
၇။ အဲလုိေတြ လုပ္လို႔ ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ည ၉ နာရီေက်ာ္သြားပါၿပီ။ ႏွင္းရဲ့ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ဆုိတာ အခုမွ စတာပါ။ အဲလုိကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ေလးမွာေတ့ာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ့ ထုိင္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္လုိက္တာ ည ၁၁ နာရီ ဒါမွမဟုတ္ ၁၂ နာရီေလာက္မွာေတာ့ ဦးေလးနဲ႔အေဒၚရဲ့ မအိပ္ေသးဘူးလားဆုိတဲ့ သတိေပးသံနဲ႔အတူ အခန္းမီးေလးပိတ္လုိ႔ အေဖာ္ေလးဖက္ၿပီး အိပ္လုိက္တာ ေနာက္တေန႔မနက္ နိႈးစက္သံေလး မၾကားမခ်င္းေပါ့။
၁၁ နာရီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ သူေလးက ႏွင္းရဲ့အေဖာ္ေလးျဖစ္သြားၿပီ။ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းလဲတဲ့ အေဖာ္ေလးေပ့ါ။အြန္လိုင္းေပၚမွာ ဘေလာ့မွာအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကုန္တာကုိ ကုိယ္တုိင္သတိမထားမိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း တေန႔တာမွာ အဲဒီအခ်ိန္ေလးကပဲ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ခြင့္ရတဲ့ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ေလးျဖစ္လုိ႔ ေက်နပ္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဘေလာ့ေလးကုိ တန္ဖုိးထားမိတယ္။ ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြကုိလဲ ခင္တြယ္မိတယ္။
2 comments:
ညီမ မႏွင္းေရ..
daily life အေၾကာင္းေလး ဖတ္သြားပါတယ္... :)
ခင္မင္လ်က္..
ကိုေနလင္း
kya naw win read twar bar tal..
hnin yay...
Post a Comment