ဆႏၵၵ

မုိး နဲ႔ ေျမ ဆိုတာ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း တစ္ေနရာမွာေတာ့ ထိစပ္ၾကတယ္ေလ.... မတူညီတဲ့ အလႊာေတြ ဖံုးေနတဲ့ ဘ၀ ႏွစ္ခုကေရာ တစ္ေနရာမွထိစပ္နို္္င္ပါ့မလား.......မျဖစ္နုိင္တာကို မေတြးခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္က မင္းအတြက္ ေတြးေနတာကို မင္းဘယ္သိမလဲ..........သိေအာင္လဲမေျပာခ်င္သလို သိေအာင္လဲ လုပ္မျပခ်င္တာပါ..........ကံၾကမၼာအလိုက်ရယ္လို႔ ေတြးထားေပမယ့္ ကံဆုိတာ လူကလုပ္တယ္ဆိုတာ မင္းလဲသိတာပါပဲ..............ကေလးဘ၀တုန္းက ေတာင္းခဲ့ဘူးတဲ့ ဖိုးလမင္းၾကီးဆီက ထမင္းဆီစမ္းကို အခုလဲေတာင္းေနမိတယ္ကြယ္........မရနိုင္မွန္းသိေပမယ့္ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေျပာေနရတာကိုပဲ ေက်နပ္ေနမိတယ္....... ဖိုးလမင္းၾကီးမၾကားေပမယ့္ ေတာင္းရတာလဲ အေမာပါပဲ...........ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ထြန္းလင္းေနတာကို ေျမျပင္ကလူေတြအားလံုးေတြ႔ေနေပမယ့္ ဖိုးလမင္းကေတာ့ ထမင္းဆီစမ္းေတာင္းေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ဘယ္ေတြ႔ပါ့မလဲ...........လမင္းၾကီး ထြန္းလင္းေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ေနမိသလို မင္းေပ်ာ္ေနရင္ ေက်နပ္ေနၿပီ.........လမသာတဲ့ရက္ေတြ အေမွာင္ထဲမွာ ေနရတဲ့ဘ၀လို မင္းမေပ်ာ္ရင္ စိတ္သိပ္ညစ္ရတယ္...........ေရႊလင္ပန္းနဲ႔ အခ်င္းေဆးတဲ့ မင္းဘ၀မွာ လိုတိုင္းတရနုိင္တယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ေမတၱာစစ္နဲ႔ ငါ့ထက္ခ်စ္နုိင္မယ့္သူ ရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္................

အခ်စ္ဆိုတာ ရယူပိုင္ဆိုင္နုိင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကခ်စ္ေနဖို႔က အဓိကပါပဲ..

တစ္ခုေလာက္ပါပဲ

ေအာ္ ဘ နဲ႔ ၀ ပဲ ေပါင္းတဲ့ ဘ၀ မိုလို႔ပါပဲ။ တျခားေသာ စကားလံုးေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး ရွည္လ်ားေနရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ညစ္ရမလဲ မသိေတာ့ပါဘူး။ ဘ၀ ဆိုတဲ့ စကားေလး ႏွစ္လံုးထဲနဲ႔ေတာင္ ဒီေလာက္ရႈတ္ခတ္ေနတယ္။ လူရယ္လို႔ ဘ၀ တစ္ခုကို ပိုင္ဆုိင္ၿပီးမွေတာ့ လုပ္ခ်င္တာေရာ လုပ္သင့္တာေရာ မလုပ္ခ်င္တာေတြေရာ အကုန္လံုးကို လုပ္ေနရေတာ့တာပါပဲ။ ေပ်ာ္ရာမွာ ေနခ်င္ေပမယ့္ မေနရတဲ့ဘ၀။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ မလုပ္ရတဲ့ဘ၀။ မလုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ေနရတဲ့ဘ၀။ ကိုယ့္ဟာကို တစ္ခါတေလ ခံစားတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္မွ ဟုတ္ရဲ့လားလို႔ ထင္မိတယ္။
ု
စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လုိ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားေနရေတာ့လဲ တစ္ခါတေလ အေ၀းၾကီးကို ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။ ကိုယ္စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္တခုထဲနဲ႔ ဘာခံစားခ်က္မွမရွိပဲ ေနလာရတာ ၃ ႏွစ္ထဲေရာက္ေနၿပီ။ ၾကာလာေတာ့လဲ ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက်ေလးမ်ား လုပ္ခြင့္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲဆိုၿပီး ေတြးမိပါတယ္။ တာ၀န္ေတြ ၀တၱရားေတြနဲ႔ ပိေနတဲ့ လူ႔ဘ၀ၾကီးကို ၿငီးေငြ႔လာပါတယ္။ သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈေတြ ရွိေနေတာ့လဲ ဘယ္တတ္နုိ္င္ပါ့မလဲေနာ္။ ဘ၀မွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေလးတခုရရင္ ေက်နပ္ပါၿပီလို႔ သူမ်ားေတြေျပာေနတုန္းက နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ခံစားရမွပဲ နားလည္နိုင္ေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ ကိုယ့္ဘ၀မွာ ကိုယ့္ဆႏၵအတိုင္း ျဖစ္ခ်င္တာေလးတခုေလာက္ေတာ့ လိုခ်င္ေနမိပါတယ္။

အေတြး

မေကာင္းတဲ့လူ အမ်ားအျပား ၀ိုင္းၿပီး ကဲ့ရဲ့ခံရမွာထက္ သူေတာ္ေကာင္းတေယာက္ ကဲ့ရဲ့ခံရမွာကို ပိုေၾကာက္ပါ။

သူတပါးကို ယံုၾကည္အားကိုးရမွာထက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိဖို႔က ပိုအေရးၾကီးတယ္။

တခုခုကဲ့ရဲ့ခံရတိုင္း ခ်ီးမြမ္း ၇ ရက္ ကဲ့ရဲ့ ၇ ရက္ ဆိုတဲ့စကားကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နဲ႔။

သူေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး ဆုိတာထက္ ကိုယ္ေကာင္းေနဖို႔က ပိုအေရးၾကီးတယ္။

ဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားပါ။ စကားအျဖစ္ပဲ ရပ္မေနေစနဲ႔။

ျပိဳင္ဘက္ဆိုတာ ကိုယ္တိုးတက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ကူညီေပးေနတဲ့ အေကာင္းဆံုး မိတ္ေဆြပါ။

ေက်းဇူးဆိုတာ လုပ္ေကၽြးဖို႔မဟုတ္သလို ေက်းဇူးကန္းဖို႔လဲ မဟုတ္ဘူး။ အျမဲသိတတ္ေနဖို႔ပဲ။ ေက်းဇူးရွင္ဆိုတာကို မေမ့ဖို႔ပါ။ တလုပ္စားဖူး သူ႔ေက်းဇူးဆိုတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဖုိ႔။

အမွတ္တရပါပဲ

ႏွင္း ဘ၀မွာ ဒီ ၂၄ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ေလးကေတာ့ အမွတ္တရပါပဲ။ အရင္ေမြးေန႔ေတြကဆိုရင္ ႏွင္းတို႔ိမိသားစုေလးထဲမွာပဲ မုန္႔လုပ္စားရင္း အမွတ္တရေပးရင္းနဲ႔ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ရတာပါ။ သူငယ္ခ်င္းအမ်ားၾကီး မရွိတဲ့ ႏွင္းအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ေမြးေန႔ဆုေတာင္းသံဆိုတာ မၾကားခဲ့ရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဘေလာ့ဆိုတဲ့ ကမာၻေလးထဲမွာ ခင္မင္တြယ္တာရတဲ့ ဘေလာ့ဂါညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ့ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေလးေတြအတြက္ ရင္ထဲမွာ ေမ့မရတဲ့ အမွတ္တရေလးတစ္ခုပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ အားလံုးကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မျမင္ဘူး မေတြ႔ဘူး စကားေတြမေျပာဘူးေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ သံေယာဇဥ္တြယ္တာေနတယ္ဆိုတာကို သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္၀ါရယ္လုိ႔ မသိေပမယ့္ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းေနတဲ့ သူေတြဆိုတဲ့ အသိတခုထဲနဲ႔ ခင္မင္တြယ္တာမိတာပါ။ ဘယ္လိုေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနာင္လာမယ့္ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔မွာလဲ ဒီေမာင္ႏွမေတြနဲ႔အတူ ျဖတ္သန္းနိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။

၂၄ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔

၁၈ ၈ ၂၀၀၈

ဒီေန႔ကေတာ့ ႏွင္း ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကို ပါပါးနဲ႔မာမားက လူ႔ေလာကၾကီးထဲကို ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးခဲ့တာ ၂၄ ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔ပါ။ လူ႔ဘ၀ၾကီးထဲမွာ ၂၄ ႏွစ္တာ ေနထိုင္လာခဲ့ရေပမယ့္ အခုထိ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကေလးတေယာက္လို သေဘာထားေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေပ့ါ။ ႏွင္းကို အခုလိုအရြယ္ထိ ေကၽြးေမြးျပဳစုေပးခဲ့တဲ့ ပါပါးနဲ႔ မာမားကို အလြန္ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ အခုလို မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ အဖိုးအဖြား မိသားစုေတြဆီက ခ်စ္ခင္မႈေတြကိုရရွိတဲ့ ဘ၀ကို ပို႔ေပးခဲ့တဲ့ ကံၾကမၼာကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ႏွင္း ဆိုးသမွ် သူတို႔အေပၚမွာ အနူိင္ယူသမွ်ကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့တဲ့ သိပ္ကိုခ်စ္ခင္တြယ္တာရတဲ့ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ၀ါ၀ါနဲ႔ မြန္မြန္အပါအ၀င္ အြန္လိုင္းေပၚက သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ေတြ ၁ ႏွစ္ၿပီး ၁ႏွစ္ ၾကီးလာေပမယ့္ အခုထိ ရင့္က်က္မႈမရွိေသးတဲ့ ႏွင္း ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကို ဆက္ၿပီး ခ်စ္ခင္ေပးၾကပါလုိ႔ ေနာ္.........

အားလံုးပဲ အားပါးတရ သံုးေဆာင္ၾကပါေနာ္.............

ရက္ေတြ လေျပာင္း
လေတြ နွစ္ေျပာင္း
တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္ေျပာင္းခဲ့တာ
အခုဆိုရင္ ၂၄ ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီ

တည္ျငိမ္မႈဆိုတာမရွိ
ရင့္က်က္မႈဆိုတာမသိ
မွားတာေတြရွိ
မွန္တာလဲရွိတဲ့
ငါ့ဘ၀အခ်ိန္ ၂၄ ဆိုတာ ကုန္ခဲ့ၿပီ

ေနာင္တေတြကိုသိျမင္
အမွားေတြနည္းၿပီး
ဆက္ေလွ်ာက္မယ့္ ဘ၀လမ္းမွာ
မိဘေက်းဇူးသိတဲ့
သမီးတေယာက္ျဖစ္ေအာင္
ငါၾကိဳးစားရဦးမည္...........

လက္ခုပ္ထဲက ေရ

လူတစ္ေယာက္က
ကိုယ့္ကို ငိုေအာင္ ရယ္ေအာင္
လုပ္နို္င္ရင္ သူ႔လက္ခုပ္ထဲကေရတဲ့
ဒါဆို ကၽြန္မက လက္ခုပ္ထဲကေရေပါ့ေနာ္။

သိပ္ခ်စ္လြန္းလုိ႔ ဆိုးခဲ့မိတာ
နားလည္မေပးတဲ့ ခ်စ္သူလို႔ေတာ့
မေျပာလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္

မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္ရင္
ေနစရာမရွိေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ
မသိလို႔လား
မသိခ်င္တာလားကြယ္

တစ္ခုခုေျပာလိုက္ရင္
မ်က္ရည္ပဲက်တတ္တယ္ လို႔
ထင္မွာပဲေနာ္
ေျပာလိုက္ရင္ မုန္းသြားမွာစိုးလို႔
ကၽြန္မမွာ ဘာမွမေျပာနိုင္တာပါ

ကၽြန္မအေၾကာက္ဆံုးက
စိတ္ဆိုးမွာကိုဆိုတာ
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား

အခ်ိန္ျပည့္ အနားမွာ ေနခ်င္တဲ့ ကၽြန္မ
ဒါေတြဟာ ေႏွာင့္ယွက္မႈေတြ
စိတ္ညစ္စရာေတြ ျဖစ္ေနၿပီလား
ု
သိပ္ခ်စ္လ႔ုိပါလို႔ ေျပာမိတဲ့ ကၽြန္မစကားကို
နားလည္မႈမရွိပဲ အလကားေျပာေနတာလို႔
္သတ္မွတ္ထားလား

ကၽြႏ္မ အတၱၾကီးပါတယ္
ျဖစ္နုိင္ရင္ေလ ကၽြန္မလည္ပင္းမွာ
ဆြဲထားခ်င္တာပါ

ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ
ဂရုမစိုက္ပဲ ခ်စ္ခဲ့တာပါ
မသိခ်င္ဘူးဆိုရင္လည္း
မသိခ်င္ေယာင္သာ ေဆာင္ေနလိုက္ပါ

ခ်စ္ေနရရင္ပဲ ေက်နပ္ေနေနပါၿပီ
မညာပါဘူး
မရွက္ မေၾကာက္ပဲ ေျပာပါရေစ
ကၽြန္မေလ သိပ္ခ်စ္တယ္....................

ေမတၱာနဲ႔လုပ္သမွ် အႏွစ္ပါတဲ့ အထုပ္အလွေတြခ်ည္းပါပဲ

ဘယ္အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း
အလုပ္ပဲလုပ္လုပ္
“အရည္အေသြးေကာင္းဖို႔အဓိက”
ဆိုတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔
ိကိုယ့္အျမတ္အစြန္းကို
အဓိကမထားဘဲ
အားေပးသူရဲ့စိတ္ေက်နပ္မႈကို
အဓိကထားမယ္ဆုိရင္
လုပ္ငန္းသေဘာအရ
မလႊဲသာမေရွာင္သာ
တန္ရာတန္ေၾကးယူရေပမယ့္
ေမတၱာေစတနာေတြ
အခမဲ့ ေပးေနတာျဖစ္လို႔
ပရဟိတအလုပ္ လုပ္ေနတာပါပဲ။
ကုိယ့္ရဲ့
အတၱဟိတအလုပ္ကို လုပ္ရင္း
ေမတၱာေစတနာေၾကာင့္
အလုိအေလ်ာက္ ပရဟိတျဖစ္သြားတာမို႔
အဲဒီလိုမ်ိဳးပရဟိတကို
“အလိုအေလ်ာက္ ပရဟိတ”
လို႔ေခၚပါတယ္။

အရွင္ဆႏၵာဓိက

အရွင္ဆႏၵာဓိက ေရးထားတဲ့ ဒီစာေလးကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ေနရာမွာလဲ ပရဟိတအလုပ္ကို လုပ္လုိ႔ရတယ္ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။ ကိုယ့္ပစၥည္းကို အသံုးျပဳမယ့္လူအတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးထားၿပီးလုပ္လုိက္တာဟာလဲ ပရဟိတစိတ္ဆိုေတာ့ လူတိုင္းပရဟိတအလုပ္ကို ေန႔တိုင္းလိုလို လုပ္နုိင္မယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ အလုပ္ဆုိတာက အျမဲလုပ္ေနတာပါပဲ။ လူတိုင္းလဲ လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလး ထပ္ေပါင္းထည့္လိုက္တာနဲ႔ ပရဟိတအလုပ္ကို လုပ္နိုင္မယ္ဆိုေတာ့ ႏွင္း တုိ႔လို အလုပ္ေန႔တိုင္းလုပ္ေနတဲ့ လူတေယာက္အတြက္ အလြန္အက်ိဳးရွိပါတယ္။ သူမ်ားေတြလို ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူေတြဆီကို သြားၿပီးလဲမကူညီနုိင္ တျခားပရဟိတအလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႔က်ေတာ့လဲ ဘ၀အတြက္ ရုန္းကန္ေနရတဲ့အတြက္ မလုပ္နုိင္တဲ့အခါ အခုလိုေလး စိတ္ထားၿပီးလုပ္တာနဲ႔ ပရဟိတကို လုပ္နိုင္တယ္ဆိုတာသိရေတာ့ ၀မ္းသာမိတယ္။ စိတ္ကေလးတခု ထားတတ္ရံုနဲ႔ ေကာင္းမႈတခုကို လုပ္နိုင္တယ္ဆိုေတာ့ လူရဲ့စိတ္က ထားတတ္ဖို႔ အလြန္အေရးၾကီးပါလားေနာ္။

ဖုန္းေလးပ်က္သြားၿပီ :(

သံေယာဇဥ္ဆုိတာကလည္း လူေတြအခ်င္းခ်င္းမွ တြယ္တာတတ္တာမဟုတ္ပဲ ကိုယ္သံုးေနတဲ့ ပစၥည္းေတြအေပၚမွာလဲ တြယ္တာမိပါတယ္။ ကိုယ္သံုးေနက် ပစၥည္းေလး တဦးတေယာက္ကို ေပးလုိုက္လို႔မရွိေတာ့ရင္ ဒါမွမဟုတ္ ပ်က္သြားရင္ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးျဖစ္လာပါတယ္။ ငါ့ပစၥည္းေလး ပ်က္သြားၿပီ ငါ့ပစၥည္းေလးေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း ႏွင္း ထိုင္၀မ္ေရာက္ကတည္းက ကိုယ္နဲ႔မကြာ အျမဲေဆာင္ထားခဲ့တဲ့ ဟန္းဖုန္းေလး ပ်က္သြားပါတယ္။ ေန႔လည္ခင္း အလုပ္ထဲမွာ ဖြင့္ၾကည့္ေနတုန္းက အေကာင္းၾကီး ရွိေနေသးတဲ့ ဖုန္းေလး အိမ္္ျပန္ေရာက္ၿပီး ညက်လို႔ ဖြင့္ၾကည့္လို္က္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ ဖြင့္မရေတာ့ပါဘူး။ ပါ၀ါလဲ မလာေတာ့ပဲ ဘာျဖစ္မွန္းမသိပဲ ပ်က္သြားပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔ပါလိမ့္ဆိုၿပီး အိမ္ရွိလူကုန္ လိုက္ေမးပါတယ္။ စမ္းၾကည့္ခိုင္းပါတယ္။ အားလံုးက ပ်က္သြားၿပီ မရေတာ့ဘူး အသစ္ပဲ၀ယ္လိုက္ပါေတာ့လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႏွင္းဖုန္းေလးက ေမာ္ဒယ္ေအာက္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္နဲ႔အတူ ေနလာတာၾကာေနေတာ့လဲ ပစၥည္းအေပၚ သံေယာဇဥ္တြယ္မိပါတယ္။ ဖုန္းလဲဖို႔ အိမ္ကလူေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ဆက္လု႔ိရေသးတာပဲ မလဲပါဘူးဆိုၿပီး ဒီဖုန္းေလးကိုပဲ ကိုင္ထားခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ ကိုယ့္ပစၥည္းေလးကို ကိုယ္နဲ႔အတူ မထားနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အင္း ဒါေတာင္ စိတ္ကမေလွ်ာ့ဘူး။ ျပင္လို႔ရရင္ ျပင္ေပးပါလား ဆုိၿပီး ထပ္ေျပာပါေသးတယ္။ အားလံုးက ေတာ္ပါၿပီ လဲလိုက္ပါေတာ့ဆိုလို႔ သူ႔ကို ႏွင္းအနားကေန ခြဲထုတ္လို္က္ရေတာ့မယ္။ ဖုန္းေလးကို ကိုင္ၾကည့္ၿပီး ႏွေျမာေနမိပါတယ္။ ပစၥည္းပဲ ၾကာရင္ပ်က္မယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ ဒါပမယ့္ သံေယာဇဥ္ၾကီးတတ္တဲ့ ႏွင္းအတြက္ေတာ့ ဖုန္းေလးက တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္လုိပါပဲ။ ႏွင္း အတြက္အေရးၾကီးတဲ့ ပစၥည္းေတြျဖစ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာရယ္ အရုပ္ေတြရယ္ ၿပီးေတာ့ ဒီဖုန္းေလးရယ္က ႏွင္း ထိုင္၀မ္ေရာက္ကတည္းက အေဖာ္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ပိုႏွေျမာမိတာပါ။ အသံုးျပဳလို႔မရေတာ့ေပမယ့္ ႏွင္းအတြက္ အမွတ္တရအျဖစ္ ဆက္လက္ သိမ္းထားဦးမွာပါ။

အလိမ္မခံရေအာင္

အလိမ္ခံရဘူးလား လို႔ ေမးရင္ လူတိုင္းအလိမ္ခံရဘူးမွာပါ။ အလိမ္မခံရတဲ့လူဆိုတာ မရွိသေလာက္ရွားပါတယ္။ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ အလိမ္ခံၾကရတာပါပဲ။ ကေလးအရြယ္ကစၿပီး လူၾကီးအဆံုး တခါတေလေတာ့ လိမ္ေျပာၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က လူတေယာက္ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ လိမ္ေျပာရတာျဖစ္ၿပီး လူတခ်ိဳ႕ရဲ့ လိ္မ္ညာမႈၾကေတာ့ လူတေယာက္ရဲ့ဘ၀ကို ပ်က္သြားေစပါတယ္။ တတ္နုိင္ရင္ေတာ့ အလိမ္အညာစကားေတြကို မေျပာရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဘာရယ္မဟုတ္ အမွန္အတိုင္း ေျပာလဲ ရတဲ့တခ်ိဳ႕စကားေတြကို လိမ္ေျပာလိုက္ရင္ ေနာက္ပိုင္း လိမ္ေျပာဖို႔ကို ၀န္မေလးေတာ့ပဲ အလြယ္တကူု လိ္မ္ေျပာတဲ့ အက်င့္ ျဖစ္သြားရင္ မေကာင္းပါဘူး။ တခါတေလပဲေလ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးလို႔ေတြးရင္လဲရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလေတြ မ်ားလာေတာ့ ကိုယ့္ကို လူမ်ားက မယံုၾကည္ေတ့ာပါဘူး။ ကိုယ္ကအမွန္ေျပာရင္ေတာင္ လိမ္ညာၿပီးေျပာေနတယ္လို႔ပဲ ထင္ေနမွာပါ။ ကိုယ္ကအေလးအနက္ အမွန္ေျပာေနလဲ ကိုယ့္စကားကို တန္ဖိုးမထားပဲ လာလိမ္ေျပာေနတယ္လို႔ သတ္မွတ္တဲ့အခါက်မွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရမွာပါ။ သူမ်ားတကာကို ဘယ္လိုပဲလိ္မ္ေျပာေနပါေစ ကိုယ့္ရဲ့စိတ္ကိုေတာ့ လိမ္္လို႔မရပါဘူး။ သူမ်ားကိုလိမ္ေျပာလို႔ တဖက္လူက ယံုၾကည္သြားေပမယ့္ ဒါဟာအမွန္တရားမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ကိုယ့္ရဲ့စိတ္က သိေနတဲ့အတြက္ ကို္ယ့္လိပ္ျပာကိုယ္မလံု ျဖစ္ေနမွာပါ။

ႏွင္း တို႔လဲ တခါတေလ လိမ္ေျပာတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ မာမားက ဒီေနရာကိုေတာ့ မသြားနဲ႔လို႔ တားျမစ္တာကို ကိုယ္ကခိုးသြားလိုက္ၿပီးၿပီ။ မိဘေမးေတာ့ မသြားပါဘူးေပါ့။ အဲ ကိုယ္သြားခဲ့တာကို မိဘကသိေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုဆူရံုတင္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး. ကိုယ့္အေပၚမွာထားတဲ့ သူတို႔ရဲ့ ယံုၾကည္မႈပါ ပ်က္စီးသြားပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈတခုရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အလြယ္တကူလိမ္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေလးတခြန္းက မိမိအေပၚထားတဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြကို ပ်က္စီးသြားေစပါတယ္။ တခါတေလ လိမ္ေျပာလိုက္တာကေန ဘ၀တခုလံုးကိုပါ ထိခိုက္နုိင္တယ္။ မိဘသိမွာစိုးလို႔ မိဘဆူမွာစိုးလို႔ လိမ္ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္ကဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးဆိုၿပီး လိမ္ေျပာလိုက္တာကေန ၾကီးမားတဲ့ျပႆနာ ျဖစ္သြားရင္ ဒုကၡပိုမ်ားပါတယ္။ လိမ္ေျပာတယ္ဆိုတာကို ဘုရားကလဲ တားျမစ္ထားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လိမ္ေျပာတာဟာ ကိုယ္တုိင္တင္မဟုတ္ အလိမ္ခံရတဲ့သူအတြက္ပါ မေကာင္းပါဘူး။

လူေတြက ကို္ယ္အလိမ္ခံရမွာကို အလြန္ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကို္ယ္ကသူမ်ားကို လိမ္ေျပာဖို႕ၾကေတာ့ မေၾကာက္ၾကပါဘူး။

အျပင္မွာျဖစ္ေစ အြန္လိုင္းမွာျဖစ္ေစ အလိမ္အညာေတြက ရွိေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူအမ်ားစုကေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ ပိုၿပီးအလိမ္အညာေတြမ်ားတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ အင္း သူတို႔ေျပာသလိုလဲ ျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ အြန္လိုင္းမွာက ကိုယ့္ေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းကိုပဲ တဖက္လူက သိရတဲ့အခါ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ ေျပာလို႔ရေနတယ္။ လိုက္ၿပီးစံုစမ္းဖို႔ဆိုတာကလဲ မလြယ္ကူပါဘူး။ ေျပာသမွ်ကို အမွန္ၾကည့္တြက္မိရင္ေတာ့ သြားၿပီေပါ့။ ႏွင္း ကိုယ္တုိင္လဲ လူတခ်ိဳ႕ကို ယံုၾကည္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အဲလိုယံုၾကည္ခဲ့လို႔လဲ ဘ၀မွာ သင္ခန္းစာအသစ္ေတြ ရခဲ့ဘူးတယ္။ ကိုယ္ညံ့တယ္လို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။ လူတစ္ေယာက္မွာ ယံုၾကည္လြယ္ရင္မေကာင္းပါဘူး။ သံသယဆိုတာ မထားသင့္ဘူးလို႔ေျပာေပမယ့္ ေ၀ဖန္စဥ္းစားဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေ၀ဖန္စဥ္းစားမႈ မလုပ္ခဲ့လို႔ အလိမ္ခံရတာမုိ႔ လိမ္တဲ့သူအျပစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခါလိမ္တာ သူ႔အျပစ္ ႏွစ္ခါအလိမ္ခံရတာကေတာ့ ကိုယ့္အျပစ္ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ႏွင္းမိဘေတြက အျမဲေျပာပါတယ္။ အင္း ေနာက္တခါ ထပ္ၿပီး ကို္ယ့္အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ဆင္ျခင္ရေတာ့မွာပါ။

ႏွင္းကို္ယ္တိုင္လဲ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘာရယ္မဟုုတ္ ၿပီးၿပီးေရာ လိမ္ေျပာမိတဲ့အခါ သူတို႔ကေတာ့ မသိေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာသိေနေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေနလို႔မရပါဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ကို မလံုပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး သူတို႔ိကုိ အမွန္အတိုင္း ေျပာလိုက္မွ စိတ္ထဲေပ့ါသြားပါတယ္။ အသက္ေတြၾကီးလာၿပီး ဒီေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ တတ္နိုင္သမွ် အလိမ္အညာကင္းေအာင္ သတိထားေနရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္တုိင္အလိမ္မခံခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ သူမ်ားအလိမ္ခံရမွာကို ေၾကာက္လာလို႔ပါ။ ေနာက္တခုကေတာ့ ၀ဋ္လည္တယ္ဆိုတာကို တကယ္ပဲ ယံုၾကည္လို႔ပါ။ ကိုယ္ကသူမ်ားကို လိမ္ေျပာလိုက္ရင္ ကိုယ့္ကိုလဲ လိမ္ေျပာမယ့္သူ ေပၚလာမယ္ဆိုတာကို ယံုၾကည္လို႔ပါ။ ကိုယ္မေကာင္းတာလုပ္ရင္ အဲဒီမေကာင္းတဲ့အျပစ္ကို ကိုယ္ျပန္ခံရမယ္ဆိုတာကို ယံုၾကည္တယ္။ ကံ ကံဧ။္ အက်ိဳးကို ႏွင္းကေတာ့ ယံုၾကည္မိပါတယ္။ ကိုယ္ေတြ႔ေတြလဲ ျဖစ္ခ့ဲဘူးတဲ့အတြက္ အခုလို ယံုၾကည္မိတာပါ။

နားမလည္ေတာ့ သံသယေတြ၀င္

နိုင္ငံျခားမွာ လာေနတဲ့လူေတြအတြက္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ပထမဆံုး အခက္အခဲကေတာ့ ဘာသာစကားပါပဲ။ ကိုယ္ေနတဲ့ နိုင္ငံရဲ့ ဘာသာစကားကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ မေျပာတတ္ရင္ေတာ့ အလြန္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့နိုင္ငံရဲ့ စာမတတ္ရင္ နဲနဲေတာ္ေသးေပမယ့္ စကားပါမေျပာတတ္ရင္ေတာ့ အလုပ္ထဲမွာေရာ အျခားေနရာေတြမွာပါ အလြန္စိတ္ညစ္ရပါတယ္။ ကိုယ္ကသူတို႔စကားကို နားမလည္ သူတို႔ကလည္း ကိုယ့္စကားကိုနားမလည္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အေၾကာင္းအရာတခုကို ေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ သူနားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ားေျပာရမလဲလို႔ အရင္စဥ္းစားရပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုေမးလိုက္လို႔ ကိုယ္နားမလည္ေတာ့ရင္ ေမးလာတဲ့လူလည္း စိတ္ညစ္ရပါတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း စကားေျပာတဲ့အခါ ကိုယ့္ဘာသာစကားနဲ႔ပဲ ေျပာမိၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာေတာ့ တျခားလူေတြအထင္မွာ သူတို႔မေကာင္းေၾကာင္းမ်ား ေျပာေနတာလား။ ဘာေတြမ်ားေျပာေနတာလဲ ဆိုၿပီး အေတြးလြန္သြားတတ္ပါတယ္။

ႏွင္းအလုပ္ထဲမွာလဲ အဲဒီျပႆနာအျမဲျဖစ္ပါတယ္။ ႏွင္းတို႔အလုပ္ထဲမွာက ျမန္မာကတ၀က္ ထိုင္၀မ္ေတြက တ၀က္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ႏွင္းတို႔ေတြ စကားေျပာတဲ့အခါ ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ျမန္မာလုိုပဲေျပာၾကပါတယ္။ အလုပ္ကိစၥကအစ ျမန္မာလိုပဲေျပာၾကပါတယ္။ ထိုင္၀မ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါမွသာ တရုတ္လုိေျပာပါတယ္။ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အလုပ္တြဲလုပ္ရတဲ့အခါ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး စကားေျပာရင္း ရယ္ၾက စၾကနဲ႔ေပါ့။ ဒီအခါမွာ ထိုင္၀မ္ေတြစိတ္ထဲမွာ သူတို႔အေၾကာင္းေျပာၿပီး ရယ္ေနတယ္။ သူတို႔ကို ေလွာင္ေနတယ္လို႔ ထင္ၾကပါတယ္။ ႏွင္းတို႔ေတြက မဟုတ္ပါဘူး လုိ႔ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ သူတို႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ သံသယေတြ ရွိေနၾကပါတယ္။ အလုပ္ကိစၥျဖစ္ေစ တျခားအေၾကာင္းတစ္ခုခု ျဖစ္ေစ သူတို႔ေတြနဲ႔ေျပာၿပီးလို႔ ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေျပာလိုက္ရင္ မယံုသကၤာမ်က္လံုးေတြနဲ႔ လွမ္းၾကည့္တတ္ပါတယ္။ တခါတေလ တျခားျမန္မာေတြ စကားေျပာေနတာကို သိခ်င္ရင္ အနားကျမန္မာတေယာက္ကုိ သူတို႔ဘာေျပာေနတာလဲဆိုၿပီးေမးတတ္ပါတယ္။ ဘာလို႔ေမးလဲဆိုေတာ့ အဲဒီလူေတြ သူတို႔အေၾကာင္းကို ေျပာေနတယ္ထင္ၿပီး ေမးတာပါ။ အမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေျပာေနေပမယ့္လည္း ဘာသာစကားေတြ နားမလည္ေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သံသယေတြ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ႏွင္းတို႔အလုပ္မွာ ျမန္မာလိုအေျပာမ်ားလာေတာ့ အခုဆိုရင္ အတတ္နုိင္ဆံုး တရုတ္လိုေျပာရမယ္ဆိုၿပီး ေျပာပါတယ္။ ထိုင္၀မ္မွာ လာေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ထုိင္၀မ္မွာေျပာတဲ့အတိုင္း တရုတ္စကားကို ေျပာရမွာေပါ့တဲ့။ သူတို႕ေတြေျပာေတာ့လဲ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတြကလဲ မေျပာတတ္တာေရာ မွားမွာေၾကာက္ၿပီး မေျပာရဲတာေရာဆိုေတာ့ တရုတ္လုိအေျပာနည္းသြားတာပါ။
ႏွင္း တို႔ေတြကလဲ တရုတ္လို မကၽြမ္းက်င္ သူတို႔ကလဲ ျမန္မာလိုမသိ အဲဒီမွာ ကသိကေအာင့္ေတြ ျဖစ္ၾကတာပါပဲ။ အလုပ္အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ တခါကေန ႏွစ္ခါ ေျပာလို႔နားမလည္ရင္ သူတို႔ေတြကလဲ စိတ္မရွည္ေတာ့ပါဘူး။ ကို္ယ္ကလည္းေသခ်ာနားမလည္ဆိုေတာ့ တခါတေလ ငိုခ်င္မိပါတယ္။ ကိုယ္သြားမယ့္ နုိင္ငံရဲ့ ဘာသာစကားကို မေလ့လာမိတဲ့အတြက္ အခုမွ ေနာင္တရမိပါတယ္။

နုိင္ငံတခုမွာ ကို္ယ္အေျခခ်ေနထိုင္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္ေတာ့ အဲဒီနုိင္ငံရဲ့ ဘာသာစကား စာေပကို အရင္ေလ့လာ သင္ၾကားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ဒါေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ဘ၀ကိုရပ္တည္သြားရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ရေတာ့မယ္။ အဲလိုမွမဟုတ္ပဲ စကားလဲမကၽြမ္းက်င္ စာလဲမတတ္ဆိုရင္ေတာ့ ေရရွည္ရပ္တည္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ ထိုင္၀မ္မွာ စကားလဲတတ္ စာလဲတတ္ရင္ ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့အလုပ္ရသလို စကားေျပာတတ္မွ တခ်ိဳ႔အလုပ္ရံုေတြက ေခၚခ်င္ပါတယ္။ ေျပာသာေျပာရတယ္ ႏွင္းလဲ တရုတ္လိုေျပာတတ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလ့လာရဦးမယ္။

နာမည္ထြက္ခ်င္လို႔

ရြာတစ္ရြာမွာ ဦးသာဒြန္းနဲ႔ ေဒၚပုဆိုတဲ့ သူေဌးလင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြအားလံုးက သူေဌးၾကီး ဦးသာဒြန္းလို႔ မေခၚၾကပဲ သူေဌးမၾကီး ေဒၚပုရဲ့ ေယာက်ာၤးဆိုၿပီး ေခၚၾကတယ္။ ဒီအခါမွာ ဦးသာဒြန္းက စိတ္ထဲမွာ မေက်နပ္ပါဘူး။ စီးပြားေရးေတြက်ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္အတူတူၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့ရၿပီးမွ နာမည္ၾကီးေတာ့ မိန္းမျဖစ္သူက သူေဌးမၾကီးေဒၚပု ဆိုၿပီး နာမည္ၾကီးေနတယ္။ ရြာမွာရွိတဲ့ အလွဴပြဲ မဂၤလာပြဲေတြက ဖိတ္စာပို႔ရင္လဲ သူေဌးမၾကီး ေဒၚပုႏွင့္ ခင္ပြန္း ဆိုၿပီးဖိတ္ေတာ့ ဦးသာဒြန္းရဲ့နာမည္က တစ္ခါမွကို မပါပါဘူး။ ဦးသာဒြန္းရဲ့ အေတြးထဲမွာ သူဟာမိန္းမရဲ့ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ မိေနေတာ့ သူ႔နာမည္ထြက္ဖို႔ လုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး ေတြးမိပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ အလွဴတစ္ခု သြားဖို႔ၾကံဳလာတဲ့အခါ သူနာမည္ၾကီးေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအတိုင္း အလြန္ကိုလွပတဲ့ ျမင္းျဖဴၾကီးကို စီးၿပီးအိမ္ကထြက္လာပါတယ္။ ျမင္းစီးၿပီးထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးသာဒြန္းစိတ္ထဲမွာ ေတြးေနတာက သူ႔ကုိဒီပံုအတိုင္းသာ လူေတြျမင္ရင္ သူေဌးၾကီးဦးသာဒြန္း ျမင္ျဖဴၾကီးစီးၿပီးလာတယ္လို႔ လူေတြက ေျပာမွာပဲဆိုၿပီး ေတြးလာပါတယ္။ တကယ္တမ္း အလွဴကိုလဲေရာက္ေရာ သူေဌးမၾကီး ေဒၚပုေယာက်ာၤး ျမင္းျဖဴၾကီးစီးလာတယ္လို႔ပဲ ေျပာၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ဦးသာဒြန္းတစ္ေယာက္ စိတ္ညစ္သြားရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္မေလွ်ာ့ပဲ ေနာက္တစ္ခါ ၾကိဳးစားပါတယ္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ ရြာထိပ္မွာ ဇရပ္အၾကီးၾကီးတစ္ေဆာင္ေဆာက္ၿပီး သူဌးၾကီး ဦးသာဒြန္းဆိုတဲ့နာမည္ကို အၾကီးၾကီးေရးၿပီး ေဒၚပုဆိုတဲ့နာမည္ကို ေသးေသးေလးပဲ ေရးထားပါတယ္။ ဒီဇရပ္ကိုေတာ့ သူေဌးၾကီးဦးသာဒြန္းရဲ့ဇရပ္လို႔ ေခၚမွာပဲဆိုၿပီးေတြးေနျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဘယ္လုိိေခၚမလဲဆိုတာ သိခ်င္ေတာ့ ခရီးသြားတစ္ဦးပံု အေယာင္ေဆာင္ၿပီး ခရီးသြားအဖြဲနဲ႔ ေရာလိုက္လာပါတယ္။ ညေနေစာင္းလာေတာ့ ခရီးသြားေဖာ္ေတြကို ေမးပါတယ္။ ညက်ရင္ ဘယ္ေနရာမွာမ်ား တည္းခိုလို႔ရနိုင္မလဲေမးေတာ့ ခရီးသြားတစ္ဦးက ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္ညံ့တာပဲ ေရွ့နားမွာ သူေဌးမၾကီးေဒၚပုလွဴထားတဲ့ ဇရပ္ရွိတယ္ေလလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါမွာလဲ ဦးသာဒြန္းတစ္ေယာက္ ဒီမိန္းမရဲ့ ေလာင္းရိပ္ေအာက္က မလြတ္နုိင္ေသးဘူးဆိုၿပီး စိတ္ညစ္ေနပါတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ မထူးပါဘူးဆိုၿပီး ဘုန္းၾကီး၀တ္လိုက္ပါတယ္။ ဦးဇင္းဦးသာဒြန္း ရြာထဲကို ဆြမ္းခံၾကြတဲဲ့အခါက်ေတာ့လဲ လူေတြက သူေဌးမၾကီးေဒၚပုရဲ့ ဦးဇင္းၾကြလာၿပီဆုိၿပီးေျပာၾကျပန္တယ္။ ေအာ္ ဘုန္းၾကီး၀တ္တာေတာင္ ေဒၚပုနာမည္ေအာက္ကမလြတ္ဘူးဆိုၿပီး ဘုန္းၾကီးကေနထြက္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဦးသာဒြန္းလဲ မထူးပါဘူးဆိုၿပီး ဘိန္းစားမယ္ဆိုၿပီး ဘိန္းစားပါေတာ့တယ္။ အဲ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဦးသာဒြန္းနာမည္ၾကီးပါၿပီ။ ဘယ္လိုနာမည္ၾကီးလဲဆိုေတာ့ လူေတြေခၚၾကတာက ဘိန္းစားသာဒြန္း ပါတဲ့။

ု

ေနာင္တဆိုတာ မရေအာင္

အိမ္ေထာင္မႈ ဘုရားတည္ ေဆးမင္စုတ္ထိုး သည္ ၃ မ်ိဳး ေနာင္ျပင္ရန္ခက္သည့္အမ်ိဳးလို႔ လူၾကီးေတြေျပာၾကပါတယ္။ အဲဒီထဲက အိမ္ေထာင္မႈ ဆုိတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ႏွင္းက မိန္းကေလးဆိုေတာ့ မိန္းကေလးအေတြးကိုပဲေျပာခ်င္တာပါ။ မိန္းကေလးတေယာက္အတြက္ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာ အလြန္စဥ္းစားရတဲ့ အရာတစ္ခုလို႔ထင္တယ္။ ကိုယ္နဲ႔လက္တြဲမယ့္သူက ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ။ ကိုယ့္ကိုခ်စ္ရဲ့လား။ ကိုယ့္အေပၚနားလည္နုိင္ရဲ့လား။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ျဖစ္ရဲ့လား ေပါ့ စတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ ခ်ာခ်ာလည္ေနပါတယ္။ ဒါေတြက သာမာန္မိန္းကေလးရဲ့အေတြးပါ။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ပဲ ကိုယ္ကသိပ္ကို ခ်စ္မိသြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီအေတြးေတြ ဘာမွမရွိေတာ့ပဲ သူေျပာသမွ်လက္ခံေခါင္းညိတ္တတ္တာလဲ မိန္းကေလးေတြပါပဲ။ မိန္းကေလးေတြရဲ့ အားနည္းခ်က္က သနားလြယ္တာပါပဲ။ မိန္းမမာယာ သဲကိုးျဖာလို႔ေျပာၾကေပမယ့္ အဲလိုမိန္းကေလးမွာလဲ သနားစိတ္ဆိုတာရွိေတာ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ အရံႈးေပးလိုက္ၾကတာပါပဲ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္မက်ခင္ကသာ အနိုင္ရ ဗိုလ္က်လို႔ရေပမယ့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို ထူေထာင္လို႔ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီစိတ္ေတြ မထားနုိင္ေတာ့ပါဘူး။ တကယ္လို႔သာ ကိုယ္က ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္ကို အနုိင္ဆက္ယူေနရင္ ကိုယ့္ကိုမ်ားထားသြားမလားဆိုၿပီး အေတြးေတြနဲ႔ သည္းခံျခင္း ဆိုတာကို က်င့္သံုးလာၾကရပါတယ္။ ျပႆနာတစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္လုိက္လို႔ မေက်နပ္ရင္ ကြာရွင္းမယ္လို႔မ်ား အေျပာခံလိုက္ရရင္ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမယ္မွန္း မသိေတာ့တာလဲ မိန္္းကေလးေတြပါ။ ကိုယ့္အရွက္ ကိုယ့္မိဘမ်က္ႏွာ ဒါေတြကို ေတြးၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္က် သည္းခံေနရတဲ့ မိန္းကေလးေတြလဲ အမ်ားအျပားပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေယာက်ာၤးေတြက်ေတာ့လဲ အဲဒါေတြကိုသိၿပီး အနိုင္က်င့္ေနၾကတာလဲ ေတြ႔ေနရတယ္။
္
ႏွင္း ေတြ႔ဘူးတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္။ အေပါင္းအသင္းလဲ နည္းတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ထိေတြ႔မႈလဲနည္းတယ္။ အိမ္ကမိသားစုေတြကလဲ အရြယ္ေရာက္လာရင္ သိရမယ့္ ဗဟုသုတေတြကို ေသခ်ာမေျပာျပထားဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ လူေတြရဲ့သေဘာထားေတြ လုပ္ရပ္ေတြကိုလဲ မေျပာျပထားဘူး။ ဒီလိုမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ တကယ္တမ္း အျပင္ေလာကနဲ႔ ဆက္ဆံၿပီဆိုရင္ အႏၱရာယ္အရမ္းမ်ားမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ခ်စ္သူရည္းစားထားမိၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွမသိေတာ့ အကုန္ပံုေပးေတာ့တာပါပဲ။ အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္ၿပီး ဘာမွကို မျမင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ကိုယ့္ခ်စ္သူူကိုယံုၿပီး ဘ၀ကိုထူေထာင္တတ္ၾကတယ္။ အဲ ခ်စ္သူလုပ္တဲ့သူက အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးမွ ေျပာင္းလဲၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွမတတ္နုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘ၀အေၾကာင္း လူေတြအေၾကာင္းကို ဘာမွမသိခဲ့ေတာ့ ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္သုတ္ေနရမွာပါ။ ကို္ယ့္သမီးကို စည္းကမ္းတက် အုပ္ခ်ဳပ္တာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျပင္ဗဟုသုတ ပတ္၀န္းက်င္အေၾကာင္း လူေတြအေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပထားမယ္။ သင္ေပးထားမယ္။ ၿပီးရင္ ကိုယ့္သမီးနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဆိုိမယ္ဆို္္ရင္ အရမ္းကိုေကာင္းမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ သူ႔ဘ၀တစ္ခုလံုးအတြက္ အိ္မ္ေထာင္ျပဳတာမွာေရာ တျခားေသာအရာေတြမွာပါ အမွားနည္းနိုင္သမွ်နည္းေအာင္ ျပဳလုပ္နုိင္မွာပါ။

ေခတ္ကာလေတြက ေျပာင္းလဲလာေတာ့ အရင္တုန္းကလို ဗို္င္းေကာင္းေက်ာက္ဖိဆိုသလို ဖိႏွိပ္ထားတာဟာ သိပ္မေကာင္းဘူးလို႔ ႏွင္းကေတာ့ ထင္ပါတယ္။ ရဲတင္းၿပီ ေခတ္ေရွ့ေျပးေနတာမ်ိဳးကိုလဲ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုေခတ္ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္။ ဘာေတြျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သိသင့္ပါတယ္။ ငါကမိန္းကေလးပဲ ဒါေတြသိဖို႔မလိုပါဘူးဆိုတဲ့အေတြး အိုဒါကေတာ့ျဖင့္ လာမေျပာနဲ႔ရွက္စရာၾကီးဆိုၿပီး ေရွာင္ဖယ္လိုက္တာမ်ိဳးေတြ မသိလို္က္တာမ်ိဳးေတြက တစ္ေန႔မွာ ကိုယ့္အတြက္ ေနာင္တရစရာေတြ ျဖစ္လာနို္င္ပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္လာရင္ ခ်စ္သူရည္းစားရွိလာမယ္.။ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို ထူေထာင္လာေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကို္ယ္သိထားတာေတြက အေရးပါလာပါတယ္။ အခ်စ္ကိုဦးစားေပးရမွာလား။ ဘ၀ကို ဦးစားေပးရမွာလားဆိုတာ သိလာမွာပါ။ မိန္းကေလးေတြဟာ အခ်စ္ကို ဦးစားေပးလိုက္လို႔ ဘ၀ကိုပါ ထိခိုက္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ အခ်စ္အတြက္ဆိုရင္ မိဘသေဘာမတူရင္ေတာင္ ဂရုမစို္က္ပဲ ခ်စ္သူတစ္မ်က္ႏွာနဲ႔ မိဘရင္ကို ခြဲၿပီးထြက္သြားတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒုကၡေရာက္ေတာ့မွ ေနာင္တေတြနဲ႔ေပ့ါ။ ေနာင္တဆိုတာမ်ိဳးေတြ မရရေအာင္ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္စဥ္းစားရင္ မိဘေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာျပ တိုင္ပင္ၿပီး ဆံုးျဖတ္သင့္ပါတယ္။