သံေယာဇဥ္ဆုိတာကလည္း လူေတြအခ်င္းခ်င္းမွ တြယ္တာတတ္တာမဟုတ္ပဲ ကိုယ္သံုးေနတဲ့ ပစၥည္းေတြအေပၚမွာလဲ တြယ္တာမိပါတယ္။ ကိုယ္သံုးေနက် ပစၥည္းေလး တဦးတေယာက္ကို ေပးလုိုက္လို႔မရွိေတာ့ရင္ ဒါမွမဟုတ္ ပ်က္သြားရင္ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးျဖစ္လာပါတယ္။ ငါ့ပစၥည္းေလး ပ်က္သြားၿပီ ငါ့ပစၥည္းေလးေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း ႏွင္း ထိုင္၀မ္ေရာက္ကတည္းက ကိုယ္နဲ႔မကြာ အျမဲေဆာင္ထားခဲ့တဲ့ ဟန္းဖုန္းေလး ပ်က္သြားပါတယ္။ ေန႔လည္ခင္း အလုပ္ထဲမွာ ဖြင့္ၾကည့္ေနတုန္းက အေကာင္းၾကီး ရွိေနေသးတဲ့ ဖုန္းေလး အိမ္္ျပန္ေရာက္ၿပီး ညက်လို႔ ဖြင့္ၾကည့္လို္က္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ ဖြင့္မရေတာ့ပါဘူး။ ပါ၀ါလဲ မလာေတာ့ပဲ ဘာျဖစ္မွန္းမသိပဲ ပ်က္သြားပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးျဖစ္သြားပါတယ္။ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔ပါလိမ့္ဆိုၿပီး အိမ္ရွိလူကုန္ လိုက္ေမးပါတယ္။ စမ္းၾကည့္ခိုင္းပါတယ္။ အားလံုးက ပ်က္သြားၿပီ မရေတာ့ဘူး အသစ္ပဲ၀ယ္လိုက္ပါေတာ့လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႏွင္းဖုန္းေလးက ေမာ္ဒယ္ေအာက္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္နဲ႔အတူ ေနလာတာၾကာေနေတာ့လဲ ပစၥည္းအေပၚ သံေယာဇဥ္တြယ္မိပါတယ္။ ဖုန္းလဲဖို႔ အိမ္ကလူေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ဆက္လု႔ိရေသးတာပဲ မလဲပါဘူးဆိုၿပီး ဒီဖုန္းေလးကိုပဲ ကိုင္ထားခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ ကိုယ့္ပစၥည္းေလးကို ကိုယ္နဲ႔အတူ မထားနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အင္း ဒါေတာင္ စိတ္ကမေလွ်ာ့ဘူး။ ျပင္လို႔ရရင္ ျပင္ေပးပါလား ဆုိၿပီး ထပ္ေျပာပါေသးတယ္။ အားလံုးက ေတာ္ပါၿပီ လဲလိုက္ပါေတာ့ဆိုလို႔ သူ႔ကို ႏွင္းအနားကေန ခြဲထုတ္လို္က္ရေတာ့မယ္။ ဖုန္းေလးကို ကိုင္ၾကည့္ၿပီး ႏွေျမာေနမိပါတယ္။ ပစၥည္းပဲ ၾကာရင္ပ်က္မယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ ဒါပမယ့္ သံေယာဇဥ္ၾကီးတတ္တဲ့ ႏွင္းအတြက္ေတာ့ ဖုန္းေလးက တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္လုိပါပဲ။ ႏွင္း အတြက္အေရးၾကီးတဲ့ ပစၥည္းေတြျဖစ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာရယ္ အရုပ္ေတြရယ္ ၿပီးေတာ့ ဒီဖုန္းေလးရယ္က ႏွင္း ထိုင္၀မ္ေရာက္ကတည္းက အေဖာ္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ပိုႏွေျမာမိတာပါ။ အသံုးျပဳလို႔မရေတာ့ေပမယ့္ ႏွင္းအတြက္ အမွတ္တရအျဖစ္ ဆက္လက္ သိမ္းထားဦးမွာပါ။
No comments:
Post a Comment