နားမလည္ေတာ့ သံသယေတြ၀င္

နိုင္ငံျခားမွာ လာေနတဲ့လူေတြအတြက္ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ပထမဆံုး အခက္အခဲကေတာ့ ဘာသာစကားပါပဲ။ ကိုယ္ေနတဲ့ နိုင္ငံရဲ့ ဘာသာစကားကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ မေျပာတတ္ရင္ေတာ့ အလြန္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့နိုင္ငံရဲ့ စာမတတ္ရင္ နဲနဲေတာ္ေသးေပမယ့္ စကားပါမေျပာတတ္ရင္ေတာ့ အလုပ္ထဲမွာေရာ အျခားေနရာေတြမွာပါ အလြန္စိတ္ညစ္ရပါတယ္။ ကိုယ္ကသူတို႔စကားကို နားမလည္ သူတို႔ကလည္း ကိုယ့္စကားကိုနားမလည္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အေၾကာင္းအရာတခုကို ေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ သူနားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ားေျပာရမလဲလို႔ အရင္စဥ္းစားရပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုေမးလိုက္လို႔ ကိုယ္နားမလည္ေတာ့ရင္ ေမးလာတဲ့လူလည္း စိတ္ညစ္ရပါတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း စကားေျပာတဲ့အခါ ကိုယ့္ဘာသာစကားနဲ႔ပဲ ေျပာမိၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာေတာ့ တျခားလူေတြအထင္မွာ သူတို႔မေကာင္းေၾကာင္းမ်ား ေျပာေနတာလား။ ဘာေတြမ်ားေျပာေနတာလဲ ဆိုၿပီး အေတြးလြန္သြားတတ္ပါတယ္။

ႏွင္းအလုပ္ထဲမွာလဲ အဲဒီျပႆနာအျမဲျဖစ္ပါတယ္။ ႏွင္းတို႔အလုပ္ထဲမွာက ျမန္မာကတ၀က္ ထိုင္၀မ္ေတြက တ၀က္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ႏွင္းတို႔ေတြ စကားေျပာတဲ့အခါ ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ျမန္မာလုိုပဲေျပာၾကပါတယ္။ အလုပ္ကိစၥကအစ ျမန္မာလိုပဲေျပာၾကပါတယ္။ ထိုင္၀မ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါမွသာ တရုတ္လုိေျပာပါတယ္။ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း အလုပ္တြဲလုပ္ရတဲ့အခါ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး စကားေျပာရင္း ရယ္ၾက စၾကနဲ႔ေပါ့။ ဒီအခါမွာ ထိုင္၀မ္ေတြစိတ္ထဲမွာ သူတို႔အေၾကာင္းေျပာၿပီး ရယ္ေနတယ္။ သူတို႔ကို ေလွာင္ေနတယ္လို႔ ထင္ၾကပါတယ္။ ႏွင္းတို႔ေတြက မဟုတ္ပါဘူး လုိ႔ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ သူတို႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ သံသယေတြ ရွိေနၾကပါတယ္။ အလုပ္ကိစၥျဖစ္ေစ တျခားအေၾကာင္းတစ္ခုခု ျဖစ္ေစ သူတို႔ေတြနဲ႔ေျပာၿပီးလို႔ ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ေျပာလိုက္ရင္ မယံုသကၤာမ်က္လံုးေတြနဲ႔ လွမ္းၾကည့္တတ္ပါတယ္။ တခါတေလ တျခားျမန္မာေတြ စကားေျပာေနတာကို သိခ်င္ရင္ အနားကျမန္မာတေယာက္ကုိ သူတို႔ဘာေျပာေနတာလဲဆိုၿပီးေမးတတ္ပါတယ္။ ဘာလို႔ေမးလဲဆိုေတာ့ အဲဒီလူေတြ သူတို႔အေၾကာင္းကို ေျပာေနတယ္ထင္ၿပီး ေမးတာပါ။ အမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေျပာေနေပမယ့္လည္း ဘာသာစကားေတြ နားမလည္ေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သံသယေတြ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ႏွင္းတို႔အလုပ္မွာ ျမန္မာလိုအေျပာမ်ားလာေတာ့ အခုဆိုရင္ အတတ္နုိင္ဆံုး တရုတ္လိုေျပာရမယ္ဆိုၿပီး ေျပာပါတယ္။ ထိုင္၀မ္မွာ လာေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ထုိင္၀မ္မွာေျပာတဲ့အတိုင္း တရုတ္စကားကို ေျပာရမွာေပါ့တဲ့။ သူတို႕ေတြေျပာေတာ့လဲ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတြကလဲ မေျပာတတ္တာေရာ မွားမွာေၾကာက္ၿပီး မေျပာရဲတာေရာဆိုေတာ့ တရုတ္လုိအေျပာနည္းသြားတာပါ။
ႏွင္း တို႔ေတြကလဲ တရုတ္လို မကၽြမ္းက်င္ သူတို႔ကလဲ ျမန္မာလိုမသိ အဲဒီမွာ ကသိကေအာင့္ေတြ ျဖစ္ၾကတာပါပဲ။ အလုပ္အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ တခါကေန ႏွစ္ခါ ေျပာလို႔နားမလည္ရင္ သူတို႔ေတြကလဲ စိတ္မရွည္ေတာ့ပါဘူး။ ကို္ယ္ကလည္းေသခ်ာနားမလည္ဆိုေတာ့ တခါတေလ ငိုခ်င္မိပါတယ္။ ကိုယ္သြားမယ့္ နုိင္ငံရဲ့ ဘာသာစကားကို မေလ့လာမိတဲ့အတြက္ အခုမွ ေနာင္တရမိပါတယ္။

နုိင္ငံတခုမွာ ကို္ယ္အေျခခ်ေနထိုင္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္ေတာ့ အဲဒီနုိင္ငံရဲ့ ဘာသာစကား စာေပကို အရင္ေလ့လာ သင္ၾကားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ဒါေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ဘ၀ကိုရပ္တည္သြားရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ရေတာ့မယ္။ အဲလိုမွမဟုတ္ပဲ စကားလဲမကၽြမ္းက်င္ စာလဲမတတ္ဆိုရင္ေတာ့ ေရရွည္ရပ္တည္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ ထိုင္၀မ္မွာ စကားလဲတတ္ စာလဲတတ္ရင္ ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့အလုပ္ရသလို စကားေျပာတတ္မွ တခ်ိဳ႔အလုပ္ရံုေတြက ေခၚခ်င္ပါတယ္။ ေျပာသာေျပာရတယ္ ႏွင္းလဲ တရုတ္လိုေျပာတတ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလ့လာရဦးမယ္။