၀ဋ္ဆိုတာ လည္တတ္တယ္

နွင္း တို႔ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ လူၾကီးေတြက အိမ္မွာဟင္းခ်က္ၿပီးသားကို လူမသိေအာင္ မႏိႈက္စားေအာင္လို႔ ဟင္းခိုးစားရင္ ဂ်ိဳ႕ထိုးလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ေျပာဆို ေျခာက္လွန္႔ၾကပါတယ္။ ကေလးဘ၀တုန္းကေတာ့ တကယ္ပဲထင္ၿပီး ကိုယ္ခိုးစားရင္ လူသိမွာပဲဆိုတဲ့အသိ ခိုးလုပ္တာမွန္သမွ် ေပၚတတ္တယ္ဆိုတဲ့ အသိရယ္ေခါင္းထဲမွာ ၀င္သြားပါတယ္။ သူတပါးမသိေအာင္ယူတာ ပိုင္ရွင္ဆီကခြင့္မေတာင္းပဲယူတာေတြဟာ ခိုးယူလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပဲဆိုၿပီး အိမ္ကမိဘေတြက ဆံုးမပါတယ္။ ဘာတန္ဖိုးမွမရွိတဲ့ အရာတစ္ခုလို႔ ကိုယ့္စိတ္ကထင္ၿပီး ခြင့္မေတာင္းပဲယူမိရင္ ဒါဟာလည္း လူမသိေအာင္ယူတာမို႔ ခိုးတာပါပဲတဲ့။ ဘယ္ေလာက္မွတန္ဖိုးမရိွလဲ ပိုင္ရွင္ထံမွာ ခြင့္ေတာင္းရမွာပါပဲ။ ဒါေတြဟာ လူတစ္ဦးရဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားကို ေဖာ္ျပတာပါပဲ။ လူမသိေအာင္ တခါယူဘူးတဲ့ေနာက္ေတာာ့ ေနာက္တခါယူဖို႔ကိုလဲ ၀န္မေလးေတာ့ပါဘူး။ ၾကိမ္ဖန္မ်ားလာရင္ေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရားကိုပါ ထိခိုက္လာပါတယ္။ အဲဒီလိုမျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္ရဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားကို ကိုယ္တိုင္ေလ့က်င့္ရမွာပါ။

ေနာက္တခုကေတာ့ ႏွင္း ရဲ့ ပါပါး ေျပာဆိုဆံုးမေနက် စကားေလးတခြန္းပါ။ “သူတပါးထမင္းအုိးကို မခြဲရဘူး၊ သူတပါးထမင္းလုပ္ မပုတ္ခ်ရဘူး” တဲ့။ ဒီစကားေလးကို အခုထိလဲ ရင္ထဲမွာ မွတ္ထားပါတယ္။ သူတပါးထမင္းအိုးမခြဲရဘူး ဆိုတဲ့စကားကေတာ့ လူတိုင္းလဲ နားလည္မွာပါ။ မိသားတစု ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္လိုက္တာေတြ။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ တျခားမိသားစု စား၀တ္ေနေရး မေျပမလည္ ျဖစ္သြားတာေတြလို႔ ထင္ပါတယ္။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို မေက်နပ္လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အနိုင္ရခ်င္လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတပါးမိသားစု စား၀တ္ေနေရး က်ပ္တည္းသြားေအာင္ေတာ့ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္အတြက္လဲ အကုသိုလ္ ျဖစ္ေစပါတယ္။ တျခားသူေတြ စား၀တ္ေနေရး မေျပလည္ရင္ ကုိယ္တတ္နိုင္သေလာက္ ကူညီရမွာပါ။ အဲဒီလိုမဟုတ္ပဲ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္ရင္ေတာ့ ကေလးဘ၀တုန္းက လူၾကီးေတြေျပာသလို လူေကာင္ၾကီးၾကီးနဲ႔ ပါးစပ္က အပ္ေပါက္ေလာက္ပဲရွိတဲ့ သတၱ၀ါ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုဘာေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲလို႔ လူၾကီးေတြကိုေမးေတာ့ သူတပါးစားခ်င္ေနတာကို ပိတ္ပင္တားျမစ္ခဲ့လုိ႔ ေသရင္အဲဒီဘ၀ကို ေရာက္ရတာတဲ့။ တကယ္ပဲ ဒီလိုဘ၀ေတြရွိမရွိ ဆိုတာေတာ့ မသိေပမယ့္ ဘုန္းၾကီးတရားေတြထဲမွာ ၾကားဘူးပါတယ္။

အင္း အဲဒီဘ၀ေတြက တကယ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ေရဆာလို႔ေရတိုက္မယ့္သူ ရွိရင္ေတာင္ ပါးစပ္က အပ္ေပါက္ေလာက္ပဲရွိေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေသာက္နိုင္ပဲ ေအာ္ေနၾကရတယ္တဲ့။ အခုလို အေျပာနဲ႔တင္ မ်က္လံုးထဲျမင္ၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္လဲ သနားဖို႔ေကာင္းသလို ေဘးကေနလဲ ဘာမွ မကူညီနုိင္တဲ့ဘ၀ကို ေရာက္ေနမွာပဲေနာ္။ ေအာ္ သူတပါးစားခ်င္တာကို ပိတ္ပင္ခဲ့လုိ႔ သူ႔အလွည့္က်ေတာ့ ၀ဋ္လည္တာနဲ႔တူပါတယ္။ ၀ဋ္လည္တယ္ဆိုလို႔ အရင္ကေတာ့ သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ တကယ္ေရာရွိရဲ့လားလို႔ေတာင္ ထင္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ကိုပဲ သတိထားၿပီး ေစာင့္ၾကည္႔ရင္ ကိုယ္တုိင္ျဖစ္ေနတာေတြ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ေနတာေတြဟာ မယံုနိုင္ေလာက္ေအာင္ တိုက္ဆိုင္ေနတာေတြ႔ ရပါတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ ႏွင္းတို႔အမ်ိဳးထဲမွာ အရင္က ၾကက္ေတြကို ေရာင္းတဲ့အလုပ္လုပ္ဘူးပါတယ္။ အဲဒီမိသားစုက ဒါနဲ႔ပဲ စီးပြားတက္ေတာ့ လုပ္တာေပါ့။ ၾကာေတာ့ အကုသိုလ္နဲ႔ အက်ိဳးေပးတာ မေကာင္းဘူးဆုိၿပီး အားလံုး၀ိုင္းတားေတာ့ မလုပ္ပဲ ကားေတြကို ေျပာင္းလုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္လုပ္ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္က အခုမွလာအက်ိဳးေပးေတာ့တာေပ့ါ။ ကားကိုေျမေပ်ာ့မွာ ရပ္မိေတာ့ ကားက ယိုင္ၿပီးေစာင္းက်လာတာကို ဦးေလးက ေဇာနဲ႔ကားကို သြားမထားတာ မနိုင္လို႔ လႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ကိုပိေတာ့တာေပ့ါ။ ဒါနဲ႔ပဲ အရင္ေကာင္းေနတဲ့ ေျခေထာက္က ၂ လက္မေလာက္ နိမ့္ၿပီး ေထာ့နင္းေထာ့နင္း ျဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။ ပါပါး တို႔ေျပာတာကေတာ့ သူတို႔ေတြ အရင္က ၾကက္ေတြအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္တုန္းက ျခင္းထဲကို ၾကက္ေတြကိုထည့္ရင္ တခ်ိဳ႕ၾကက္ေတြရဲ့ ေျခေထာက္ေတြ က်ိဳးလိုက်ိဳး အေတာင္ေတြက်ိဳးလိုက်ဳိးနဲ႔ အခုေတာ့ အဲဒီအကုသိုလ္က ကိုယ့္ကိုျပန္ၿပီး ၀ဋ္လည္တာေနမွာတဲ့။ အင္းအခုေတာ့ သူတို႔ေတြ ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ေတာ့ေပမယ့္ ကုိယ္ျပဳခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္က အေသခင္မွာတင္ အက်ိဳးကေပးပါတယ္။ ၀ဋ္လည္တာက ေနာင္ဘ၀အထိလဲ မေစာင့္ဘူးဆိုတဲ့အသိ ၀င္သြားပါတယ္။

အခုေနအခ်ိန္က ဘုရားသာသနာ ၂၅၀၀ ကုန္လို႔ သိၾကားသာသနာကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးခံစားးရသလို မေကာင္းတာကို လုပ္ရင္လဲ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးကို အေႏွးနဲ႔အျမန္ ခံစားၾကရပါတယ္။