မိုးနဲ႔ ေျမဆိုတာ
ျမင္သာျမင္ မၾကင္ရဘူး
မင္းနဲ႔ ငါ့ဘ၀ကလဲ
မိုးနဲ႔ေျမလိုပဲ..........
လမင္းထဲက ယုန္ေလးက မင္းဆိုရင္
ေျမျပင္ေပၚက ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့
ေကာင္မေလးက ငါပါ............
လိုတရေနတဲ့ မင္းသားေလးမွာ
အညၾတေကာင္မေလး မရွိလဲ
ဘာမွမထူးျခားပါဘူး..........
လူေတြသတ္မွတ္ထားတဲ့
အဆင့္အတန္းဆိုတဲ့ တံတိုင္းၾကီး
မင္းနဲ႔ ငါ ့ၾကား ျခားထားၿပီးသားပဲ............
“ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာလုပ္ရမယ္”
ဒီစကားအတိုင္းပဲ
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့
မင္း ငါ့ ကိုထားခ့ဲမွာပါ........
အခုေန မင္းသေဘာက်တဲ့
ငါ ဆိုတဲ့အရုပ္ေလးကို
ဘယ္အခ်ိန္လႊင္႔ပစ္မလဲ
ငါ မေတြးရဲဘူး...........
တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့
အင္း............
အဲဒီတစ္ေန႔အတြက္
အခုထဲက ငါ ျပင္ဆင္ေနတယ္..........
Wednesday, 30 April 2008
Monday, 28 April 2008
အႏွစ္မသိေလသမွ် အျပစ္ၾကည့္ေနၾကဦးမွာပါပဲ
တကယ္ေတာ့
လူတစ္ေယာက္ကို
အေပၚယံၾကည့္ၿပီး
ေ၀ဖန္တဲ့အလုပ္ဟာ
အေပၚယံသမားေတြရဲ့ အလုပ္ပါ။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က
အေပၚယံသမားျဖစ္ေနရင္ေတာ့
သူတစ္ပါးကိုလည္း
အေပၚယံၾကည့္ၿပီး
ေ၀ဖန္ေတာ့တာေပါ့။
တခ်ိဳ႔ဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ
လံုး၀အျပစ္ကင္းစင္ေနသလို
သေဘာထားၿပီး
သူတစ္ပါးကို
ေနရာတကာ အျပစ္ရွာတတ္ပါတယ္။
သူတစ္ပါးကို ေျပာတဲ့အျပစ္မ်ိဳး
ကိုယ့္မွာရွိေနတာကိုေတာင္
သတိမမူနိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး
သူတစ္ပါးကို
“ပုဂၢဳိလ္ေရးမေ၀ဖန္ပါနဲ႔” ေျပာၿပီး
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့
ပုဂၢိဳလ္ေရး ေ၀ဖန္ေနတဲ့သူေတြရွိသလို
သူတစ္ပါးကို
“အေ၀ဖန္ခံနိုင္ရမယ္” ေျပာၿပီး
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့
အေ၀ဖန္မခံနို္င္ၾကတဲ့လူေတြလည္း
ရွိပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကို
အေပၚယံၾကည့္ၿပီး
ေ၀ဖန္တဲ့အလုပ္ဟာ
အေပၚယံသမားေတြရဲ့ အလုပ္ပါ။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က
အေပၚယံသမားျဖစ္ေနရင္ေတာ့
သူတစ္ပါးကိုလည္း
အေပၚယံၾကည့္ၿပီး
ေ၀ဖန္ေတာ့တာေပါ့။
တခ်ိဳ႔ဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ
လံုး၀အျပစ္ကင္းစင္ေနသလို
သေဘာထားၿပီး
သူတစ္ပါးကို
ေနရာတကာ အျပစ္ရွာတတ္ပါတယ္။
သူတစ္ပါးကို ေျပာတဲ့အျပစ္မ်ိဳး
ကိုယ့္မွာရွိေနတာကိုေတာင္
သတိမမူနိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး
သူတစ္ပါးကို
“ပုဂၢဳိလ္ေရးမေ၀ဖန္ပါနဲ႔” ေျပာၿပီး
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့
ပုဂၢိဳလ္ေရး ေ၀ဖန္ေနတဲ့သူေတြရွိသလို
သူတစ္ပါးကို
“အေ၀ဖန္ခံနိုင္ရမယ္” ေျပာၿပီး
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က်ေတာ့
အေ၀ဖန္မခံနို္င္ၾကတဲ့လူေတြလည္း
ရွိပါတယ္။
အရွင္ဆႏၵာဓိက
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ပံုသြင္းပါ
ေျမာင္းသြယ္သမားေတြက
ေျမာင္းတူးၿပီး
လိုခ်င္တဲ့ေနရာအေရာက္
ေရကို ေဆာင္ယူၾကပါတယ္။
ျမားလုပ္သမားေတြက
အပူေပးၿပီး
ေကာက္ေနတဲ့ျမားကို
ေျဖာင့္ေအာင္ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။
သစ္ေရြသမားေတြက
သစ္အၾကမ္းထည္ကို
ျဖတ္ေတာက္ခုတ္ေရြးၿပီး
ကိုယ္လိုရာ ပံုသြင္းၾကပါတယ္။
အသိဉာဏ္သမားေတြက
ဒါေတြကို နမူနာယူၿပီး
ယဥ္ေက်းလိိမၼာေအာင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဆံုးမၾကပါတယ္။
ေျမာင္းတူးၿပီး
လိုခ်င္တဲ့ေနရာအေရာက္
ေရကို ေဆာင္ယူၾကပါတယ္။
ျမားလုပ္သမားေတြက
အပူေပးၿပီး
ေကာက္ေနတဲ့ျမားကို
ေျဖာင့္ေအာင္ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။
သစ္ေရြသမားေတြက
သစ္အၾကမ္းထည္ကို
ျဖတ္ေတာက္ခုတ္ေရြးၿပီး
ကိုယ္လိုရာ ပံုသြင္းၾကပါတယ္။
အသိဉာဏ္သမားေတြက
ဒါေတြကို နမူနာယူၿပီး
ယဥ္ေက်းလိိမၼာေအာင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဆံုးမၾကပါတယ္။
အရွင္ဆႏၵာဓိက
Sunday, 27 April 2008
အြန္လုိင္းႏွင့္ ႏွင္း
ႏွင္္း ဒီေန႔စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္လဲ ကို္ယ့္ကိုယ္ကုိ စိတ္ဆိုးမိတယ္။ ဘာလို႔မ်ား လူတုိင္းကို ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ နႈိင္းၿပီး ေတြးေနတာလဲလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ အြန္လိုင္းသံုးတဲ့ ႏွင္း အတြက္ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ စကားေတြက ကိုယ့္ကိုကို စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထင္မိေစတယ္။ Gtalkသံုးတာနဲ႔ ခ်က္ ေနတာပဲလို႔ ဘာလို႔ထင္ေနၾကတာလဲ။ chatting မလုပ္တတ္ပါဘူးလို႕ မေျပာပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာေနခဲ့တုန္းက လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး အြန္လုိင္းဆိုတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက chatting ဆိုတာ စၿပီးသိခဲ့တယ္။ ygn chat ဆိုတာကို သိခဲ့ရတယ္။ ခ်က္ေလာကကိုလဲ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။
ထိုင္၀မ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွအြန္လိုင္းကို အခ်ိန္ျပည့္သံုးလာတဲ့ အခါမွာ chatting ဆိုတာထက္ တျခားအရာေတြကို ပိုစိတ္ ၀င္စား လာတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚကေန တစ္ကမာၻလံုးျဖစ္ေပၚေနတာေတြကို သိလာရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ chatting ဆိုတာကို မလုပ္ေတာ့ဘူး။ chatroom ေတြကို မ၀င္ျဖစ္သလို blogဆိုတဲ့ ကမာၻေလးထဲကို ေရာက္လာတဲ့ေနာက္ပိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတာင္ စကားမေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အြန္လိုင္းမွာ လူေပါင္းစံု ရွိေနသလို စိတ္ဓါတ္ေတြလဲ အစံုပါပဲ။ အဲဒီထဲကမွ ႏွင္း အတြက္ မိတ္ေဆြအစစ္အမွန္ေတြရခဲ့တယ္။ အဲဒီမိတ္ေဆြေတြ မရခင္ေတာ့ အတုေယာင္ေတြေရာ အေပ်ာ္သက္သက္ စကားလာေျပာတဲ့လူေတြေရာ ကိုယ္ခ်င္းမစာေျပာတတ္တဲ့လူေတြေရာ အစံုေတ႔ြခဲ့ရတယ္။
ဒါေပမယ့္ လူတစ္ခ်ုိဳ႔က ေျပာတတ္ၾကတယ္။ chattingကိုဘာသေဘာနဲ႔မ်ားလုုုပ္ေနၾကတာလဲတဲ့။ ျမန္မာျပည္ကလူငယ္ေတြလဲ သူတို႔အေတြးေလးေတြနဲ႔ အြန္လိုင္းကို သံုးေနၾကတာပါပဲ။ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အေ၀းကိုေရာက္ေနတဲ့ႏွင္းတို႕လိုလူအတြက္ကေတာ့မိတ္ေဆြေတြရပါတယ္။အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း မိတ္ေဆြျဖစ္ၾကရတာဟာ ေကာင္းတဲ့ရလဒ္လို႔ထင္မိတယ္။ ကိုယ္မသိတာေတြ သိရသလို ကိုယ္သိတာေတြကိုလဲ မွ်ေ၀ေပးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမဲတမ္းလဲ ဘယ္သူမွ chat room ေတြမွာ ၾကာၾကာမ chatနိုင္ဘူးလို႔ထင္မိတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ မိတ္ေဆြအစစ္ရၿပီဆိုရင္ တစ္ေယာက္ရွိရင္ပဲ လံုေလာက္ပါတယ္။ မိဘနဲ႔ေ၀းေနတဲ့ လူေတြရွိသလို မိသားစုနဲ႔ ခြဲေနရတဲ့ လူေတြလဲရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြကို ေျပာခ်င္တဲ့ တစ္ခ်ုိဳ႔စကားေတြကို ေျပာဆိုဖို႔ မလြယ္ကူတဲ့အခါ အလြယ္တကူေျပာလို႔ရတဲ့ အြန္လိုင္းကမိတ္ေဆြေတြကိုပဲ ရင္ဖြင့္မိပါတယ္။ ဒီလိုေတြ လုပ္မိတာကို chatting ဆိုတာqq ေတြပါပဲလို႔ ဘာလို႕႔မ်ား ေျပာေနၾက ထင္ေနၾကတာလဲ။
ကိုယ့္ေဘးမွာ ျမန္မာျပည္မွာထဲက အျမဲခင္မင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ ဘာမွ စိတ္ထဲမွာ ခံစားမႈ မထူးျခားေပမယ့္ ႏွင္း လိုမိတ္ေဆြမရွိ သူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အြန္လိုင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို တကယ့္အျပင္က သူငယ္ခ်င္းေတြလိုပဲ မွတ္ယူထားတယ္။ ရင္ဖြင့္မိတယ္။ ဒါေတြဟာ သူတို႔ေတြ ထင္ေနတဲ့ qq လုပ္ေနရံုမဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက အြန္လိုင္းမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ၾကတာပါ။ ႏွင္းတို႕ေတြအေျပာကေတာ့ သမီးရည္းစားေပါ့ေနာ္။ သံေယာဇဥ္တြယ္တယ္ဆိုတာကလဲ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္ေပးနိုင္တာေတြ ကိုယ္ခ်င္းစာေပးၾကတာေတြကေနျဖစ္သြားတယ္လို႔ထင္တာပဲ။ ဒီစိတ္ကလဲလူတိုင္းအေပၚမွာ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ေယာက်ာၤေလးနဲ႔မိန္းကေလး စကားေျပာၾကတာနဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ေတာ့မွာပဲဆိုတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႔ရဲ့ ေတြးေတြကို မရွိေစခ်င္ဘူး။ေမာင္ႏွမလို တကယ္ခင္ခင္မင္မင္ ေျပာၾကတာလဲ အမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ုိဳ႕ေသာ အြန္လုိင္းက လူေတြက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က လက္ခံစကားေျပာတာနဲ႔ သူတို႔ကို သေဘာက်လို႔လို႔ ထင္မွတ္ေနၾကတယ္။
အြန္လိုင္းကို ကိုယ့္အေတြးေတြနဲ႔ ကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သံုးေနၾကတဲ့ လူေတြၾကည့္ပါပဲ။ ကိုယ္ကမွ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ မေကာင္းဘူးရယ္လို႔ မထင္ေစခ်င္ဘူး။အြန္လုိင္းကိုစၿပီးထိေတြ႔ဖို႔ လြယ္ကူတာကchattingဆိုတာအလြယ္ဆံုးလို႔ထင္မိတယ္။ ဒါေတြကိုသိၿပီးသြားမွေနာက္ပိုင္းကိုယ္အားသန္ရာကို ေျပာင္းသြားၾကတယ္လို႔ထင္မိတယ္။ အြန္လိုင္းကေန ေကာင္းတဲ့အရာေတြကိုလဲ သိရသလို မေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အရာေတြကိုလဲ သိရတယ္။ ကို္ယ္ကေကာင္းတာကို ယူတတ္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတာရမွာပါပဲ။ မေကာင္းတာကိုမွ ယူတတ္ခဲ့ရင္ေတာ့လဲ မေကာင္းတဲ့ အတိုင္းပဲေပါ့။ ယူတတ္တဲ့ လူေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္။
Saturday, 26 April 2008
လက္တည့္စမ္းၾကည့္တာ
Create Fake Magazine Covers with your own picture at MagMyPic.com
ကိုစိုးထက္ဆီမွာေတြ႔လို႔ စမ္းသပ္ၾကည့္တာ :P ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ မခင္ဦးေမ ႏွင့္ ကိုစိုးထက္ေရ
Friday, 25 April 2008
ေခ်ာကလက္ၾကိဳက္သူမ်ားအတြက္
Thursday, 24 April 2008
တာ၀န္
လူသားတိုင္းမွာ တာ၀န္ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္တာ၀န္နဲ႔ကိုယ္ ထမ္းေဆာင္ေနၾကရပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ မေပးပဲနဲ႔လဲ အေျခအေနေတြအရ တာ၀န္ေတြကို ထမ္းေနၾကရတဲ့လူေတြလဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီတာ၀န္ေတြထဲက မိသားတစ္စုရဲ့ စား၀တ္ေနေရးကို အဓိက တာ၀န္ယူထားတာကေတာ့ ဖခင္ပါပဲ။ မိသားစုမွာ ဖခင္ဟာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဆိုတဲ့ တာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရတဲ့လူျဖစ္တဲ့အတြက္ ဖခင္မရွိရင္ မိသားစုေတြ စား၀တ္ေနေရး အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ သားသမီးေတြထဲမွာ သားအၾကီးမ်ားရွိခဲ့ရင္ အကိုၾကီးအဖရာဆိုသလို ဖခင္ရဲ့ေနရာကို ၀င္ေရာက္တာ၀န္ယူၾကရပါတယ္။ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔မိသားစုမွာ ဖခင္မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း အစ္ကုိၾကီးအဖရာဆိုတဲ့ ေနရာကို ဘယ္လိုတာ၀န္ေတြယူခဲ့ရသလဲဆုိတာကို မွ်ေ၀ခံစားေပးၾကရေအာင္ေနာ္။
Monday, 21 April 2008
တကယ္လိုအပ္ရဲ့လား
ရတဲ့ လခနဲ႔ အသံုးစရိ္တ္ေတြနဲ႔ မွ်ပါဘူး ဆိုၿပီး ႏွင္း တို႔ေတြ ညည္းညဴတတ္ပါတယ္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြတက္လာေတာ့ လခစားေတြအတြက္ မေကာင္းပါဘူး။ ဒါက ကုန္ေစ်းႏႈန္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ျပႆနာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကၾကေတာ့ အသံုးအစြဲမတတ္လို႔ မေလာက္တာပါ။ ကိုယ္ရတဲ့ ၀င္ေငြကို ေလာက္ငေအာင္ မသံုးတတ္ၾကလို႔ အျမဲလိုေငြ ျပေနၾကတဲ့လူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ လူငယ္မိုလို႔ အသံုးမတတ္တာလို႔ အျပစ္ေျပာခ်င္ၾကမယ္။ ဒါေပမယ့္ လူၾကီးျဖစ္ၿပီး အသံုးမတတ္တဲ့ လူေတြလဲ အမ်ားအျပားပါပဲ။ လူငယ္လူၾကီး မရွိပါဘူး။ ကိုယ့္၀င္ေငြကို စနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲတတ္တဲ့လူျဖစ္ဖို႔က အဓိကလို႔ ထင္ပါတယ္။ ကို္ယ္ကလခစားလုပ္ေနရၿပီး သူေဌးလိုသံုးခ်င္ၾကတဲ့ လူေတြအတြက္ကေတာ့ အျမဲတမ္းလိုေငြျပေနမွာပါ။
ႏွင္း တို႔မိသားစုက အရင္တုန္းကဆိုရင္ အားရင္အားသလိုု ကုန္တုိက္ေတြကိုသြားၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း သေဘာက်ရင္ ျခင္းထဲေကာက္ထည့္ၿပီး ၀ယ္တတ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္လို႔ ၀ယ္ခဲ့တဲ့ပစၥည္းက ကိုယ့္အတြက္မရွိမျဖစ္မဟုတ္ပဲ အပိုသက္သက္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ပိုက္ဆံကို အလကားသက္သက္ျဖဳန္းတီးျပစ္လိုက္တယ္ဆိုတာ အခုမွသိလာရပါတယ္။ အဲဒီလိုသိလာေအာင္လဲ သင္ေပးလိုက္တဲ့ မိသားစုေလးရွိပါတယ္။ ဒီမိသားစုေလးက ထိုင္ေပၿမိဳ႕ေပၚမွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကို ၀ယ္ၿပီးေနနိုင္ေလာက္တဲ့အထိကို အဆင္ေျပပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္မနက္စာေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားပါတယ္။ အရင္စီးပြားေရးေတြေကာင္းတုန္းက ဆုိင္ကလဲေရာင္းေကာင္းေတာ့ ၀င္ေငြအရမ္းေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုေတြပ်င္းၿပီဆုိရင္ ကုန္တိုက္ေတြကိုေလွ်ာက္သြားၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တာမွန္သမွ်၀ယ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးရွိေနပါတယ္။ အိမ္မွာတကယ္လိုသလား မလိုဘူးလားဆိုတာကို မေတြးပါဘူး။ မလိုအပ္ပဲ ၀ယ္လိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြက ထားစရာမရွိ ျဖစ္လာတဲ့အခါ အမိႈက္ပုံုးထဲကို ပစ္လိုက္ရပါတယ္။ ၀င္ေငြေကာင္းေနတဲ့အတြက္ ထြက္ေငြကို သတိမထားမိပါဘူး။ ဒီ ၁ ႏွစ္ ၂ ႏွစ္ စီးပြားေရးေတြမေကာင္းေတာ့ ၀င္ေငြထြက္ေငြ မညီမွ်တာက သိသာလာပါတယ္။ မိသားစုဘယ္ေလာက္ပဲေခၽြတာေခၽြတာ ထြက္ေငြက မ်ားေနတုန္းဆိုေတာ့ စိတ္ညစ္လာရပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ထိ သူတုိ႔မိသားစုက အရင္အက်င့္အတို္င္း ကုန္တိုက္ေတြမွာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ျမဲ သြားျမဲပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိသားစုတိုင္ပင္ၿပီး ကုန္တိုု္က္ေတြကို ေစ်း၀ယ္မသြားပဲ သြားခဲ့ရင္လဲ အမွန္တကယ္လိုအပ္တာပဲ ၀ယ္ဖို႔ သားသမီးေတြကိုလဲ ဆံုးမရေတာ့တယ္။ ပထမကေတာ့ အရင္အက်င့္ကို ေဖ်ာက္ဖို႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထြက္ေငြက သိသိသာသာ ေလ်ာ့သြားတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ အခုေတာ့အားရင္ ကုန္တိုက္သြားတတ္တဲ့ အက်င့္မရွိေတာ့သလို မလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုလဲ မ၀ယ္ေတာ့ပါဘူးတဲ့ေလ။
ဒီမိသားစုေလး ေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းေလး ၾကားၿပီးကတည္းက ႏွင္း တုိ႔မိသားစုလဲ ပ်င္းရင္ကုန္တုိက္ေတြ စူပါမတ္ကတ္ေတြကို မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာတကယ္ကို သိသိသာသာ ထြက္ေငြကို ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္နိုင္တာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခုေခတ္မွာက အေရာင္းဆုိင္ေတြ ကုန္တိုက္ေတြဆိုတာ နိုင္ငံတုိင္းမွာ အမ်ားအျပား ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္အခါပါ။ ကုိယ္ကသြားၿပီးၾကည့္ရံုပါဆုိတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႔ သြားမိရင္ေတာင္ ျပန္ထြက္လာတဲ့အခါ လက္ထဲမွာ တခုမဟုတ္တခုေတာ့ ၀ယ္ခဲ့မိတတ္ပါတယ္။ လူဆုိတာကလည္း လုိခ်င္တက္မက္မႈကမ်ားေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ေတြ႔သမွ်ပစၥည္းေတြကလည္း လိုခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို စြဲေဆာင္နိုင္ေတာ့ စိတ္ေတြက ၀ယ္ခ်င္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပစၥည္းတခုကို ၀ယ္ပါနီးတိုင္း ကိုယ့္ဆီမွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္သလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ျပန္ေမးၿပီးမွ ၀ယ္သင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက ႏွင္း ဆိုရင္လိုခ်င္တာမွန္သမွ် မစဥ္းစားပဲ၀ယ္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။ ကို္ယ္လိုခ်င္လို႔၀ယ္တာပဲ ဘာျဖစ္သလဲဆိုၿပီး ေတြးတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကာလာတဲ့အခါ ကိုယ္လိုခ်င္တုိင္း ကိုယ့္အတြက္ အသံုးတည့္ခ်င္မွတည့္မယ္ဆိုတာ သိလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အရာမဆို အမွန္တကယ္လိုအပ္မွ ၀ယ္ယူျခင္းျဖင့္ မိမိရဲ့ထြက္ေငြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ိ
ႏွင္း တို႔မိသားစုက အရင္တုန္းကဆိုရင္ အားရင္အားသလိုု ကုန္တုိက္ေတြကိုသြားၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း သေဘာက်ရင္ ျခင္းထဲေကာက္ထည့္ၿပီး ၀ယ္တတ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္လို႔ ၀ယ္ခဲ့တဲ့ပစၥည္းက ကိုယ့္အတြက္မရွိမျဖစ္မဟုတ္ပဲ အပိုသက္သက္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ပိုက္ဆံကို အလကားသက္သက္ျဖဳန္းတီးျပစ္လိုက္တယ္ဆိုတာ အခုမွသိလာရပါတယ္။ အဲဒီလိုသိလာေအာင္လဲ သင္ေပးလိုက္တဲ့ မိသားစုေလးရွိပါတယ္။ ဒီမိသားစုေလးက ထိုင္ေပၿမိဳ႕ေပၚမွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကို ၀ယ္ၿပီးေနနိုင္ေလာက္တဲ့အထိကို အဆင္ေျပပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္မနက္စာေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားပါတယ္။ အရင္စီးပြားေရးေတြေကာင္းတုန္းက ဆုိင္ကလဲေရာင္းေကာင္းေတာ့ ၀င္ေငြအရမ္းေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုေတြပ်င္းၿပီဆုိရင္ ကုန္တိုက္ေတြကိုေလွ်ာက္သြားၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တာမွန္သမွ်၀ယ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးရွိေနပါတယ္။ အိမ္မွာတကယ္လိုသလား မလိုဘူးလားဆိုတာကို မေတြးပါဘူး။ မလိုအပ္ပဲ ၀ယ္လိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြက ထားစရာမရွိ ျဖစ္လာတဲ့အခါ အမိႈက္ပုံုးထဲကို ပစ္လိုက္ရပါတယ္။ ၀င္ေငြေကာင္းေနတဲ့အတြက္ ထြက္ေငြကို သတိမထားမိပါဘူး။ ဒီ ၁ ႏွစ္ ၂ ႏွစ္ စီးပြားေရးေတြမေကာင္းေတာ့ ၀င္ေငြထြက္ေငြ မညီမွ်တာက သိသာလာပါတယ္။ မိသားစုဘယ္ေလာက္ပဲေခၽြတာေခၽြတာ ထြက္ေငြက မ်ားေနတုန္းဆိုေတာ့ စိတ္ညစ္လာရပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ထိ သူတုိ႔မိသားစုက အရင္အက်င့္အတို္င္း ကုန္တိုက္ေတြမွာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ျမဲ သြားျမဲပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိသားစုတိုင္ပင္ၿပီး ကုန္တိုု္က္ေတြကို ေစ်း၀ယ္မသြားပဲ သြားခဲ့ရင္လဲ အမွန္တကယ္လိုအပ္တာပဲ ၀ယ္ဖို႔ သားသမီးေတြကိုလဲ ဆံုးမရေတာ့တယ္။ ပထမကေတာ့ အရင္အက်င့္ကို ေဖ်ာက္ဖို႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထြက္ေငြက သိသိသာသာ ေလ်ာ့သြားတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ အခုေတာ့အားရင္ ကုန္တိုက္သြားတတ္တဲ့ အက်င့္မရွိေတာ့သလို မလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုလဲ မ၀ယ္ေတာ့ပါဘူးတဲ့ေလ။
ဒီမိသားစုေလး ေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းေလး ၾကားၿပီးကတည္းက ႏွင္း တုိ႔မိသားစုလဲ ပ်င္းရင္ကုန္တုိက္ေတြ စူပါမတ္ကတ္ေတြကို မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာတကယ္ကို သိသိသာသာ ထြက္ေငြကို ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္နိုင္တာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခုေခတ္မွာက အေရာင္းဆုိင္ေတြ ကုန္တိုက္ေတြဆိုတာ နိုင္ငံတုိင္းမွာ အမ်ားအျပား ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္အခါပါ။ ကုိယ္ကသြားၿပီးၾကည့္ရံုပါဆုိတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႔ သြားမိရင္ေတာင္ ျပန္ထြက္လာတဲ့အခါ လက္ထဲမွာ တခုမဟုတ္တခုေတာ့ ၀ယ္ခဲ့မိတတ္ပါတယ္။ လူဆုိတာကလည္း လုိခ်င္တက္မက္မႈကမ်ားေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ေတြ႔သမွ်ပစၥည္းေတြကလည္း လိုခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို စြဲေဆာင္နိုင္ေတာ့ စိတ္ေတြက ၀ယ္ခ်င္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပစၥည္းတခုကို ၀ယ္ပါနီးတိုင္း ကိုယ့္ဆီမွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္သလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ျပန္ေမးၿပီးမွ ၀ယ္သင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက ႏွင္း ဆိုရင္လိုခ်င္တာမွန္သမွ် မစဥ္းစားပဲ၀ယ္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။ ကို္ယ္လိုခ်င္လို႔၀ယ္တာပဲ ဘာျဖစ္သလဲဆိုၿပီး ေတြးတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကာလာတဲ့အခါ ကိုယ္လိုခ်င္တုိင္း ကိုယ့္အတြက္ အသံုးတည့္ခ်င္မွတည့္မယ္ဆိုတာ သိလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အရာမဆို အမွန္တကယ္လိုအပ္မွ ၀ယ္ယူျခင္းျဖင့္ မိမိရဲ့ထြက္ေငြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ိ
Sunday, 20 April 2008
ထိုင္၀မ္က ျမန္မာသၾကၤန္ပြဲ
အန္တီတို႔ရဲ့သၾကၤန္ယိမ္း
ထိုင္၀မ္မွာရွိတဲ့ ျမန္မာေတြအတြက္ သၾကၤန္ပြဲကို ထိုင္ေပပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ က်ံဳးေဟာ္အမတ္လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ျမန္မာျပန္အသင္းတို႔ပူးေပါင္းၿပီး ျပဳလုပ္္က်င္းပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုႏွစ္ ျမန္မာရိုးရာ သၾကၤန္ပြဲကိုုု ယခင္ႏွစ္ေတြထက္ ပိုမိုစည္ကားေအာင္ က်င္းပပါတယ္။ ကေလး လူၾကီး အားလံုးအတြက္ ျပိဳင္ပြဲေလးေတြအျပင္ တိုင္းရင္းသားရိုးရာအက ျမန္မာ့ရိုးရာအကေတြနဲ႔ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေရကစားနို္င္ဖို႔ ေရပန္းေတြကိုလဲ ျပင္ဆင္ေပးထားတယ္ေလ။ ႏွင္း တုိ႔လို ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့ လူေတြအျပင္ ထိုင္၀မ္နိုင္ငံသား ကေလး လူၾကီး အားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ပါ၀င္ကစားၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သၾကၤန္္ပြဲကို စတင္မဖြင့္လွစ္ခင္ ကားေတြနဲ႔ စီတန္းလွည့္လည္ၾကတယ္။ ပါလီမန္အမတ္ေတြလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ပါ၀င္ေရကစားၾကတယ္ေလ။
ဓါတ္ပံုနဲ႔ video အတြက္ ကင္မရာမန္းကေတာ့ ဒါရိုက္တာျဖစ္ရန္ ၾကိဳးစားေနေသာ ကိိုမင္းက်န္စစ္ ကိုအားက်ျပီး လက္ထဲကင္မရာေရာက္ရင္ ျမင္ျမင္သမွ် ရိုက္တတ္ေသာ ႏွင္း ပါပဲ။ :P
ဓါတ္ပံုနဲ႔ video အတြက္ ကင္မရာမန္းကေတာ့ ဒါရိုက္တာျဖစ္ရန္ ၾကိဳးစားေနေသာ ကိိုမင္းက်န္စစ္ ကိုအားက်ျပီး လက္ထဲကင္မရာေရာက္ရင္ ျမင္ျမင္သမွ် ရိုက္တတ္ေသာ ႏွင္း ပါပဲ။ :P
Saturday, 19 April 2008
Friday, 18 April 2008
သုညဘ၀
ေတြ႔ဆံုၾကံဳကြဲ
ျဖစ္ျမဲဓမၼတာအရ
ခြဲခြာျခင္းရဲ့ အစဟာ
ေတြ႔ဆံုျခင္းဆိုတာ
ငါခဏေမ့သြားခဲ့လို႔
ရင္ထဲမွာ အပူမီးေတာက္ခဲ့တယ္။
ရွင္ကြဲမကြဲရင္
တစ္ေန႔ ေသကြဲကြဲရမယ္ဆိုတာ
ငါေမ့ေနလို႔
အတၱစြဲေတြထားမိတာ။
ေမြးကတည္းက ဘာမွမပါတာ
ေသသြားရင္လည္း ဘာမွမပါသြားတဲ့
လူ႔ဘ၀ၾကီးထဲမွာ
ဘ၀ေတြ အတက္အက်နဲ႔
ဘာကိုမွ ဖမ္းဆုပ္မရ
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ
အားလံုးထားခဲ့ရတာပါပဲ။
ျဖစ္ျမဲဓမၼတာအရ
ခြဲခြာျခင္းရဲ့ အစဟာ
ေတြ႔ဆံုျခင္းဆိုတာ
ငါခဏေမ့သြားခဲ့လို႔
ရင္ထဲမွာ အပူမီးေတာက္ခဲ့တယ္။
ရွင္ကြဲမကြဲရင္
တစ္ေန႔ ေသကြဲကြဲရမယ္ဆိုတာ
ငါေမ့ေနလို႔
အတၱစြဲေတြထားမိတာ။
ေမြးကတည္းက ဘာမွမပါတာ
ေသသြားရင္လည္း ဘာမွမပါသြားတဲ့
လူ႔ဘ၀ၾကီးထဲမွာ
ဘ၀ေတြ အတက္အက်နဲ႔
ဘာကိုမွ ဖမ္းဆုပ္မရ
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ
အားလံုးထားခဲ့ရတာပါပဲ။
Tuesday, 15 April 2008
အားလံုးအတြက္
Sunday, 13 April 2008
အလြမ္းေျပ
ကဲ ဒီေန႔ေတာ့ သၾကၤန္အက်ေန႔ ေရာက္လာပါၿပီ။ အားလံုးလဲ သၾကၤန္သီခ်င္းေလးေတြ ဖြင့္ၿပီး အလြမ္းေျဖေနၾကရတဲ့ ရပ္ေ၀းက ေမာင္ႏွမေတြအတြက္ အလြမ္းေျပေလ ျဖစ္သြားရေအာင္ လက္ေဆာင္ေလးတစ္ခု ေပးခ်င္လို႔။ ဓါတ္ပံုေလးေတြကို ၾကည္ၿပီး ျမန္မာျပည္က သၾကၤန္ေလးကို အလြမ္းေျဖရေအာင္ေနာ္။ အဲဒီေနရာေလးကေတာ့ ဒီမွာပါ ။ ရပ္ေ၀းကို ေရာက္ေနတဲ့ ႏွင္း တို႔လိုလူေတြအတြက္
ဓါတ္ပံုေလးေတြ သီခ်င္းေလးေတြက အလြမ္းေျဖစရာေလးေတြေပါ့။ အခုလို အလြမ္းေလးေတြကို ေျဖသာေအာင္ျပဳလုပ္ေပးတဲ့ သူမ်ားကို ေက်းဇူးအထူးတင္မိပါတယ္ေနာ္...........
ဓါတ္ပံုေလးေတြ သီခ်င္းေလးေတြက အလြမ္းေျဖစရာေလးေတြေပါ့။ အခုလို အလြမ္းေလးေတြကို ေျဖသာေအာင္ျပဳလုပ္ေပးတဲ့ သူမ်ားကို ေက်းဇူးအထူးတင္မိပါတယ္ေနာ္...........
သြားျဖစ္ေအာင္ သြားၾကေနာ္ http://www.mmthingyan.com/
Saturday, 12 April 2008
မေျပာင္းလဲေစခ်င္ပါ
ႏွစ္သစ္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့လဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ကေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အခ်ိန္ကေလးပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကို ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္းေလးေတြ ေရးၿပီး ပို႔ေပးၾကေပမယ့္ အျပင္မွာ လူခ်င္းေတြ႔ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ ရယ္လို႔ မေျပာၾကတာက ဘာလို႔မ်ားလဲ။ တရုတ္ႏွွစ္သစ္ကူးမွာဆိုရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ ရွင္းနယဲန္ခြိဳက္ေလာ့ ရယ္လို႔ ေျပာဆိုႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္။ ႏွစ္သစ္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာဆုေတာင္းေလးေတြရဲ့ အသံကေလးပါ။ သူတို႔ေတြမွာ ဒီလိုေျပာဆို ႏႈတ္ဆက္ၾကတာဟာ ရွက္စရာတစ္ခုလုိ႔ မသတ္မွတ္ထားၾကပါဘူး။ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးတာမို႔ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာပါ။
ျမန္မာေတြမွာ ဘာလို႔မ်ား အဲဒီလို ေျပာဆို ႏႈတ္ဆက္ၾကတာေတြကို မေတ႔ြမိသေလာက္ပါပဲ။ မရွိဘူးလို႔မေျပာပါဘူး။ ေတြ႔ရနည္းေနတာပါ။ ရွက္ေၾကာက္ေနၾကတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေျပာေနၾကမဟုတ္လို႔လား။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီလိုေလး ေျပာဆို ႏႈတ္ဆက္တာဟာ အရမ္းကို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးလဲ ပိုၿပီးရင္းႏွီးေစပါတယ္။ ႏွင္း တို႔ေတြ မိုးလင္းလို႔ အိမ္အျပင္ကို ေရာက္တာနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ မ်က္မွန္း တန္းမိတဲ့လူက နင္ေဟာင္ ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္
ေတာ့တာပါပဲ။ ကိုယ္ကလဲ နင္ေဟာင္ ဆိုၿပီး ျပန္ႏႈတ္ဆက္ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကလဲ ေၾကာင္(morning) ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ အလုပ္ထဲေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ မနက္ခင္းရဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားေလးကို တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး အျပန္အလွန္ေျပာၾကားၾကပါတယ္။ သူေဌးမို္လို႔ အလုပ္သမားမိုလို႔ ဆိုတဲ့ ခြဲျခားမႈမရွိပဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေျပာဆိုႏႈတ္ဆက္တာဟာ ခ်စ္စရာဓေလ့တစ္ခုပါ။
အခြင့္အေရးေလးရလို႔ ဘန္ေကာက္ကို တစ္ေခါက္ေရာက္ေတာ့ ခ်စ္စရာဓေလ့ေလးတစ္ခုကို ေတြ႔ရျပန္တယ္။ ေလယာဥ္ေပၚ စတက္တက္ခ်င္း စာ၀ါဒီခ(မဂၤလာပါ)လို႔ လက္ကေလးႏွစ္ခု ယွက္လိ႔ု စၿပီး ႏႈတ္ဆက္ေတာ့တာပါပဲ။ ျမိဳ႔ထဲကိုေရာက္ေတာ့ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးေတြတိုင္း လက္ကေလးယွက္လုိ႔ စာ၀ါဒီခ(မဂၤလာပါ) ဆိုတာၿပီး ေျပာဆိုၾကတာဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းသလို ယဥ္ေက်းတဲ့ အမူအရာေလးလဲ ေတြ႔ရပါတယ္။ မိဘေတြကလဲ ကေလးေတြကို သင္ၾကားေပးထားတာ အရမ္းကိုေကာင္းပါတယ္။ ၃ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးေလးနဲ႔ သူ႔မိခင္တို႔ ႏွင္း ရဲ့ေဘးနားမွာ ရွိေနခ်ိန္ သူတုိ႔ေတြရဲ့ မိတ္ေဆြကိုေတြ႔ေတာ့ အေမလုပ္သူဟာ တစ္ခုခုေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဘာဆိုတာကို မသိေပမယ့္ ကေလးေလးက လက္ကေလးႏွစ္ခုယွက္လို႔ စာ၀ါဒီခ(မဂၤလာပါ) ရယ္လို႔ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္။ ေအာ္မိခင္လုပ္သူက ကေလးကို ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ ေျပာလိုက္တယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ယိုးဒယားလူမ်ိဳးေတြဟာ သူတို႔ေတြရဲ့ ရိုးရာဓေလ့ကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းနို္င္တာဟာ ေလးစားစရာတစ္ခုပါပဲ။
ျမန္မာေတြမွာလဲ ခ်စ္စရာဓေလ့ေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ လူၾကီးေတြ ဧည့္သည္ေတြလာရင္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဦးေလလို႔ ေျပာရင္ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္ လို႔ေျပာဆိုႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ လမ္းမွာလူခ်င္းေတြ႔ရင္ ဘယ္သြားမလို႔လဲ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ “မဂၤလာပါ” ဆိုတဲ့ စကားက စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာပဲ ၾကားရေတာ့တယ္။ ေခတ္စနစ္ေတြ ေျပာင္းလာလို႔ပဲလား လူၾကီးေတြက မသင္ေပးလို႔ပဲလား ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကလို႔လား ။ ဘယ္ေခတ္ပဲ ေရာက္ေနေန ေခတ္နဲ႔အညီေျပာင္းလဲတာေကာင္းေပမယ့္ ယဥ္ေက်းမႈေလးေတြကိုေတာ့ မေမ့ေလ်ာ့ေစခ်င္ဘူး။
Friday, 11 April 2008
သၾကၤန္ေရာက္ၿပီတဲ့.......
မနက္ျဖန္ ဘာေန႔လဲဟင္လို႔ မာမားကိုေမးၾကည့္ေတာ့ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔တဲ့ေလ။ အင္း ဒီလိုညဆိုရင္ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက အတာအိုးေလးကို ျပင္ဆင္ၿပီး စားပြဲေလးေပၚတင္ထားၿပီးၿပီ။ အခုေတာ့ အတာအိုးဆိုတာ မေျပာနဲ႔ သၾကၤန္ဆိုတာဘာမွန္း ဘယ္ေန႔ေရာက္မယ္ဆိုတာေတာင္ မသိတဲ့ ဘ၀ေရာက္ေနတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ အန္တီအငယ္က မနက္ျဖန္ သၾကၤန္အၾကိဳေရာက္ၿပီ ဖြားဖြားကေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ သီလသြားယူူမယ္တဲ့။ ၾကားရတာ စိတ္ထဲမွာ အရမ္းကို ေအးခ်မ္းပါတယ္။ ကိုယ့္မွာေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဆိုတာ ဘယ္နားေနမွန္းမသိ။ တရားဆိုတာ အေခြထဲမွာပဲ ၾကားေနရတယ္။ ဘုရားရိပ္ တရားရိပ္နဲ႔ ေ၀းေနခဲ့တာ ၃ ႏွစ္ထဲေရာက္ေနၿပီ။ စား၀တ္ေနေရး ဆိုတဲ့ ဘ၀ကေပးတဲ့ တာ၀န္ေတြကို ထမ္းေနရတာနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာမွန္းေတာင္ မသိတဲ့ဘ၀ ေရာက္ေရာက္သြားတယ္။
ု
ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနတုန္းကေတာ့ သၾကၤန္မေရာက္ခင္ထဲက ဘာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။ အခုမ်ားေတာ့ သၾကၤန္ဆိုတာကို လြမ္းတယ္ဆိုတဲ့ အေျပာေလးကလြဲရင္ ဘာမွမလုပ္နုိင္တဲ့ ဘ၀ကို ုေရာက္ေနရတယ္။ ၁၂ ၁၃ အရြယ္ေလာက္အထိပဲ သၾကၤန္ဆိုတာကို လည္ခဲ့ဘူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ သၾကၤန္မွာ မလည္ရလဲ ဘာမွေတာ့ မထူးဆန္းေပမယ့္ အိမ္ထဲကေန ထုိုင္ၿပီး သူမ်ားေတြေပ်ာ္ေနတာကို ၾကည့္ရတဲ့ ဘ၀ေလးကိုလဲ လြမ္းမိပါတယ္။ အိမ္မွာ မုန္႔မ်ိဳးစံုလုပ္ၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို လိုက္ေပးရတာကလဲ စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာပါ။ အခုေတာ့ ဒီအခြင့္အေရးေတြ မရတဲ့ ေနရာမွာ ေနေနရတယ္။
သၾကၤန္ဆိုတာကို ဘာမွန္းမသိတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနထိုင္ေနရတဲ့ လူအဖို႔ သၾကၤန္ရင္ခုန္သံဆိုတာကို ဘာမွမခံစားနိုင္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြက သၾကၤန္ဆိုရင္ အေရာက္ ျပန္ခ်င္ၾကတာပါ။ အင္း ေနာက္ႏွစ္သၾကၤန္ဆိုရင္ ကို္ယ္ေရာ ျပန္သြားဖို႔ အခြင့္အေရးေလးမ်ား ရခဲ့ရင္ေတာ့..................................
္ု
ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနတုန္းကေတာ့ သၾကၤန္မေရာက္ခင္ထဲက ဘာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။ အခုမ်ားေတာ့ သၾကၤန္ဆိုတာကို လြမ္းတယ္ဆိုတဲ့ အေျပာေလးကလြဲရင္ ဘာမွမလုပ္နုိင္တဲ့ ဘ၀ကို ုေရာက္ေနရတယ္။ ၁၂ ၁၃ အရြယ္ေလာက္အထိပဲ သၾကၤန္ဆိုတာကို လည္ခဲ့ဘူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ သၾကၤန္မွာ မလည္ရလဲ ဘာမွေတာ့ မထူးဆန္းေပမယ့္ အိမ္ထဲကေန ထုိုင္ၿပီး သူမ်ားေတြေပ်ာ္ေနတာကို ၾကည့္ရတဲ့ ဘ၀ေလးကိုလဲ လြမ္းမိပါတယ္။ အိမ္မွာ မုန္႔မ်ိဳးစံုလုပ္ၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို လိုက္ေပးရတာကလဲ စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာပါ။ အခုေတာ့ ဒီအခြင့္အေရးေတြ မရတဲ့ ေနရာမွာ ေနေနရတယ္။
သၾကၤန္ဆိုတာကို ဘာမွန္းမသိတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနထိုင္ေနရတဲ့ လူအဖို႔ သၾကၤန္ရင္ခုန္သံဆိုတာကို ဘာမွမခံစားနိုင္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း အေ၀းေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြက သၾကၤန္ဆိုရင္ အေရာက္ ျပန္ခ်င္ၾကတာပါ။ အင္း ေနာက္ႏွစ္သၾကၤန္ဆိုရင္ ကို္ယ္ေရာ ျပန္သြားဖို႔ အခြင့္အေရးေလးမ်ား ရခဲ့ရင္ေတာ့..................................
ျဖစ္ခ်င္တိုင္းလဲ မျဖစ္ပါ
ေလာကမွာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းလဲ မျဖစ္တတ္တာ သဘာ၀ပါ။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာတစ္ခု ျဖစ္သြားတာက တစ္ခု။ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာကို လုပ္ရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳမွ သိရတာမ်ိဳးပါ။ သူတစ္ပါးကို ၾကည့္ၿပီး အျပစ္ေျပာတတ္ၾကေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္သူ႔ေနရာကိုေရာက္မွ ဘာလုိ႕ဒီလုိလုပ္ရတာလဲဆိုတာ ပိုသိမွာပါ။ ေနရာတစ္ခုရထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က အဲဒီေနရာနဲ႔ ထိုက္တန္ေအာင္ ေနနိုင္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ရပါတယ္။ သားသမီး အလိမၼာ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္အျဖစ္ခ်င္ဆံုး အရာေတြ ဘ၀မွာ ၂ ခါျပန္မရနိုင္ေတာ့တဲ့ အရာေတြကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ရတယ္။ မိဘစကား နားေထာင္တာဟာ မမွားပါဘူးဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းထဲနဲ႔ ရင္ဘတ္ၾကီးတစ္ခုလံုးကို ရင္းလိုက္ရတာ တန္သလား မတန္ဘူးလား ဆိုတဲ့ ခ်င့္ခ်ိန္မႈေတာင္ မလုပ္လိုက္မိဘူး။ အရာရာဟာ မိဘသေဘာက် ေနလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဒီတစ္ခါလဲ မိဘသေဘာက်ပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက်ဆိုတာေလးကို စိတ္ကူးယဥ္မိတယ္။ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ မိဘဆိုတဲ့ တံတိုင္းၾကီးကို ဘယ္လိုမွ မေက်ာ္လႊားနုိင္ခဲ့ဘူး။ တကယ္လို႔မ်ား ကိုယ္သာဆိုးေပေတေနတဲ့ ကေလးေလးျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကို္ယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြမ်ား ျဖစ္ခြင့္ရမွာလား။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီဘ၀ေရာက္ခဲ့ရင္လည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေက်နပ္နိုင္မယ္ မထင္ဘူး။ ဘယ္ဘ၀ပဲ ေရာက္ေနေန ကိုယ့္ကုိကို္ယ္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေက်နပ္နိုင္ၾကတာ လူေတြရဲ့ သဘာ၀ပဲလား မသိေတာ့ပါဘူး။ လက္ရွိအခ်ိန္ဟာ အေကာင္ဆံုးလို႔ ေျပာတဲ့စကားအတိုင္း ကိုယ့္စိတ္ကို ထားနိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
ု
Sunday, 6 April 2008
ေျဖရွင္းသင့္လို႔ ေျဖရွင္းျပတာ သည္းမခံနိုင္ျခင္း မဟုတ္ပါ
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က
ျဗဟၼဇာလသုတၱန္မွာ
“အဘူတံ အဘူတေတာ
နိေဗၺေဌတဗၺံ- မမွန္တာကို္
မမွန္ဘူးလို႔
ေျဖရွင္းျပရမယ္” လို႔
မိန္႔ၾကားေတာ္မူထားပါတယ္။
ဘုရား တရား သံဃာ
ရတနာသံုးပါးနဲ႔ ပက္သက္တဲ့
မဟုတ္မမွန္တာေတြကို
“ဘာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။
ဘာေၾကာင့္မမွန္ဘူး” လို႔
အေၾကာင္းအက်ိဳး ခိုင္လံုစြာ
ေျဖရွင္းျပရမယ္တဲ့။
သည္းခံတာပဲ
ေကာင္းပါတယ္ ဆိုၿပီ
ႏႈတ္ဆိတ္ျငိမ္တိတ္မေနရဘူးတဲ့။
အဲဒီလို
ဘာမွ ျပန္ေျဖရွင္းမျပဘဲ
ႏႈတ္ပိတ္ေနတာဟာလည္း
သည္းခံျခင္းးအစစ္
မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။
အရွင္ဆႏၵာဓိက
ျဗဟၼဇာလသုတၱန္မွာ
“အဘူတံ အဘူတေတာ
နိေဗၺေဌတဗၺံ- မမွန္တာကို္
မမွန္ဘူးလို႔
ေျဖရွင္းျပရမယ္” လို႔
မိန္႔ၾကားေတာ္မူထားပါတယ္။
ဘုရား တရား သံဃာ
ရတနာသံုးပါးနဲ႔ ပက္သက္တဲ့
မဟုတ္မမွန္တာေတြကို
“ဘာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။
ဘာေၾကာင့္မမွန္ဘူး” လို႔
အေၾကာင္းအက်ိဳး ခိုင္လံုစြာ
ေျဖရွင္းျပရမယ္တဲ့။
သည္းခံတာပဲ
ေကာင္းပါတယ္ ဆိုၿပီ
ႏႈတ္ဆိတ္ျငိမ္တိတ္မေနရဘူးတဲ့။
အဲဒီလို
ဘာမွ ျပန္ေျဖရွင္းမျပဘဲ
ႏႈတ္ပိတ္ေနတာဟာလည္း
သည္းခံျခင္းးအစစ္
မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။
အရွင္ဆႏၵာဓိက
Subscribe to:
Posts (Atom)