ရတဲ့ လခနဲ႔ အသံုးစရိ္တ္ေတြနဲ႔ မွ်ပါဘူး ဆိုၿပီး ႏွင္း တို႔ေတြ ညည္းညဴတတ္ပါတယ္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြတက္လာေတာ့ လခစားေတြအတြက္ မေကာင္းပါဘူး။ ဒါက ကုန္ေစ်းႏႈန္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ျပႆနာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကၾကေတာ့ အသံုးအစြဲမတတ္လို႔ မေလာက္တာပါ။ ကိုယ္ရတဲ့ ၀င္ေငြကို ေလာက္ငေအာင္ မသံုးတတ္ၾကလို႔ အျမဲလိုေငြ ျပေနၾကတဲ့လူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ လူငယ္မိုလို႔ အသံုးမတတ္တာလို႔ အျပစ္ေျပာခ်င္ၾကမယ္။ ဒါေပမယ့္ လူၾကီးျဖစ္ၿပီး အသံုးမတတ္တဲ့ လူေတြလဲ အမ်ားအျပားပါပဲ။ လူငယ္လူၾကီး မရွိပါဘူး။ ကိုယ့္၀င္ေငြကို စနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲတတ္တဲ့လူျဖစ္ဖို႔က အဓိကလို႔ ထင္ပါတယ္။ ကို္ယ္ကလခစားလုပ္ေနရၿပီး သူေဌးလိုသံုးခ်င္ၾကတဲ့ လူေတြအတြက္ကေတာ့ အျမဲတမ္းလိုေငြျပေနမွာပါ။
ႏွင္း တို႔မိသားစုက အရင္တုန္းကဆိုရင္ အားရင္အားသလိုု ကုန္တုိက္ေတြကိုသြားၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း သေဘာက်ရင္ ျခင္းထဲေကာက္ထည့္ၿပီး ၀ယ္တတ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္လို႔ ၀ယ္ခဲ့တဲ့ပစၥည္းက ကိုယ့္အတြက္မရွိမျဖစ္မဟုတ္ပဲ အပိုသက္သက္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ပိုက္ဆံကို အလကားသက္သက္ျဖဳန္းတီးျပစ္လိုက္တယ္ဆိုတာ အခုမွသိလာရပါတယ္။ အဲဒီလိုသိလာေအာင္လဲ သင္ေပးလိုက္တဲ့ မိသားစုေလးရွိပါတယ္။ ဒီမိသားစုေလးက ထိုင္ေပၿမိဳ႕ေပၚမွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကို ၀ယ္ၿပီးေနနိုင္ေလာက္တဲ့အထိကို အဆင္ေျပပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္မနက္စာေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားပါတယ္။ အရင္စီးပြားေရးေတြေကာင္းတုန္းက ဆုိင္ကလဲေရာင္းေကာင္းေတာ့ ၀င္ေငြအရမ္းေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုေတြပ်င္းၿပီဆုိရင္ ကုန္တိုက္ေတြကိုေလွ်ာက္သြားၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တာမွန္သမွ်၀ယ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးရွိေနပါတယ္။ အိမ္မွာတကယ္လိုသလား မလိုဘူးလားဆိုတာကို မေတြးပါဘူး။ မလိုအပ္ပဲ ၀ယ္လိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြက ထားစရာမရွိ ျဖစ္လာတဲ့အခါ အမိႈက္ပုံုးထဲကို ပစ္လိုက္ရပါတယ္။ ၀င္ေငြေကာင္းေနတဲ့အတြက္ ထြက္ေငြကို သတိမထားမိပါဘူး။ ဒီ ၁ ႏွစ္ ၂ ႏွစ္ စီးပြားေရးေတြမေကာင္းေတာ့ ၀င္ေငြထြက္ေငြ မညီမွ်တာက သိသာလာပါတယ္။ မိသားစုဘယ္ေလာက္ပဲေခၽြတာေခၽြတာ ထြက္ေငြက မ်ားေနတုန္းဆိုေတာ့ စိတ္ညစ္လာရပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ထိ သူတုိ႔မိသားစုက အရင္အက်င့္အတို္င္း ကုန္တိုက္ေတြမွာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ျမဲ သြားျမဲပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိသားစုတိုင္ပင္ၿပီး ကုန္တိုု္က္ေတြကို ေစ်း၀ယ္မသြားပဲ သြားခဲ့ရင္လဲ အမွန္တကယ္လိုအပ္တာပဲ ၀ယ္ဖို႔ သားသမီးေတြကိုလဲ ဆံုးမရေတာ့တယ္။ ပထမကေတာ့ အရင္အက်င့္ကို ေဖ်ာက္ဖို႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထြက္ေငြက သိသိသာသာ ေလ်ာ့သြားတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ အခုေတာ့အားရင္ ကုန္တိုက္သြားတတ္တဲ့ အက်င့္မရွိေတာ့သလို မလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုလဲ မ၀ယ္ေတာ့ပါဘူးတဲ့ေလ။
ဒီမိသားစုေလး ေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းေလး ၾကားၿပီးကတည္းက ႏွင္း တုိ႔မိသားစုလဲ ပ်င္းရင္ကုန္တုိက္ေတြ စူပါမတ္ကတ္ေတြကို မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာတကယ္ကို သိသိသာသာ ထြက္ေငြကို ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္နိုင္တာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခုေခတ္မွာက အေရာင္းဆုိင္ေတြ ကုန္တိုက္ေတြဆိုတာ နိုင္ငံတုိင္းမွာ အမ်ားအျပား ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္အခါပါ။ ကုိယ္ကသြားၿပီးၾကည့္ရံုပါဆုိတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႔ သြားမိရင္ေတာင္ ျပန္ထြက္လာတဲ့အခါ လက္ထဲမွာ တခုမဟုတ္တခုေတာ့ ၀ယ္ခဲ့မိတတ္ပါတယ္။ လူဆုိတာကလည္း လုိခ်င္တက္မက္မႈကမ်ားေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ေတြ႔သမွ်ပစၥည္းေတြကလည္း လိုခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို စြဲေဆာင္နိုင္ေတာ့ စိတ္ေတြက ၀ယ္ခ်င္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပစၥည္းတခုကို ၀ယ္ပါနီးတိုင္း ကိုယ့္ဆီမွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္သလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ျပန္ေမးၿပီးမွ ၀ယ္သင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက ႏွင္း ဆိုရင္လိုခ်င္တာမွန္သမွ် မစဥ္းစားပဲ၀ယ္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။ ကို္ယ္လိုခ်င္လို႔၀ယ္တာပဲ ဘာျဖစ္သလဲဆိုၿပီး ေတြးတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကာလာတဲ့အခါ ကိုယ္လိုခ်င္တုိင္း ကိုယ့္အတြက္ အသံုးတည့္ခ်င္မွတည့္မယ္ဆိုတာ သိလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အရာမဆို အမွန္တကယ္လိုအပ္မွ ၀ယ္ယူျခင္းျဖင့္ မိမိရဲ့ထြက္ေငြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ိ
ႏွင္း တို႔မိသားစုက အရင္တုန္းကဆိုရင္ အားရင္အားသလိုု ကုန္တုိက္ေတြကိုသြားၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း သေဘာက်ရင္ ျခင္းထဲေကာက္ထည့္ၿပီး ၀ယ္တတ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္လို႔ ၀ယ္ခဲ့တဲ့ပစၥည္းက ကိုယ့္အတြက္မရွိမျဖစ္မဟုတ္ပဲ အပိုသက္သက္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ပိုက္ဆံကို အလကားသက္သက္ျဖဳန္းတီးျပစ္လိုက္တယ္ဆိုတာ အခုမွသိလာရပါတယ္။ အဲဒီလိုသိလာေအာင္လဲ သင္ေပးလိုက္တဲ့ မိသားစုေလးရွိပါတယ္။ ဒီမိသားစုေလးက ထိုင္ေပၿမိဳ႕ေပၚမွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကို ၀ယ္ၿပီးေနနိုင္ေလာက္တဲ့အထိကို အဆင္ေျပပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္မနက္စာေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားပါတယ္။ အရင္စီးပြားေရးေတြေကာင္းတုန္းက ဆုိင္ကလဲေရာင္းေကာင္းေတာ့ ၀င္ေငြအရမ္းေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုေတြပ်င္းၿပီဆုိရင္ ကုန္တိုက္ေတြကိုေလွ်ာက္သြားၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တာမွန္သမွ်၀ယ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးရွိေနပါတယ္။ အိမ္မွာတကယ္လိုသလား မလိုဘူးလားဆိုတာကို မေတြးပါဘူး။ မလိုအပ္ပဲ ၀ယ္လိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြက ထားစရာမရွိ ျဖစ္လာတဲ့အခါ အမိႈက္ပုံုးထဲကို ပစ္လိုက္ရပါတယ္။ ၀င္ေငြေကာင္းေနတဲ့အတြက္ ထြက္ေငြကို သတိမထားမိပါဘူး။ ဒီ ၁ ႏွစ္ ၂ ႏွစ္ စီးပြားေရးေတြမေကာင္းေတာ့ ၀င္ေငြထြက္ေငြ မညီမွ်တာက သိသာလာပါတယ္။ မိသားစုဘယ္ေလာက္ပဲေခၽြတာေခၽြတာ ထြက္ေငြက မ်ားေနတုန္းဆိုေတာ့ စိတ္ညစ္လာရပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ထိ သူတုိ႔မိသားစုက အရင္အက်င့္အတို္င္း ကုန္တိုက္ေတြမွာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ျမဲ သြားျမဲပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိသားစုတိုင္ပင္ၿပီး ကုန္တိုု္က္ေတြကို ေစ်း၀ယ္မသြားပဲ သြားခဲ့ရင္လဲ အမွန္တကယ္လိုအပ္တာပဲ ၀ယ္ဖို႔ သားသမီးေတြကိုလဲ ဆံုးမရေတာ့တယ္။ ပထမကေတာ့ အရင္အက်င့္ကို ေဖ်ာက္ဖို႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထြက္ေငြက သိသိသာသာ ေလ်ာ့သြားတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ အခုေတာ့အားရင္ ကုန္တိုက္သြားတတ္တဲ့ အက်င့္မရွိေတာ့သလို မလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကိုလဲ မ၀ယ္ေတာ့ပါဘူးတဲ့ေလ။
ဒီမိသားစုေလး ေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းေလး ၾကားၿပီးကတည္းက ႏွင္း တုိ႔မိသားစုလဲ ပ်င္းရင္ကုန္တုိက္ေတြ စူပါမတ္ကတ္ေတြကို မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာတကယ္ကို သိသိသာသာ ထြက္ေငြကို ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္နိုင္တာပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခုေခတ္မွာက အေရာင္းဆုိင္ေတြ ကုန္တိုက္ေတြဆိုတာ နိုင္ငံတုိင္းမွာ အမ်ားအျပား ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္အခါပါ။ ကုိယ္ကသြားၿပီးၾကည့္ရံုပါဆုိတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႔ သြားမိရင္ေတာင္ ျပန္ထြက္လာတဲ့အခါ လက္ထဲမွာ တခုမဟုတ္တခုေတာ့ ၀ယ္ခဲ့မိတတ္ပါတယ္။ လူဆုိတာကလည္း လုိခ်င္တက္မက္မႈကမ်ားေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ေတြ႔သမွ်ပစၥည္းေတြကလည္း လိုခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို စြဲေဆာင္နိုင္ေတာ့ စိတ္ေတြက ၀ယ္ခ်င္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပစၥည္းတခုကို ၀ယ္ပါနီးတိုင္း ကိုယ့္ဆီမွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္သလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ျပန္ေမးၿပီးမွ ၀ယ္သင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက ႏွင္း ဆိုရင္လိုခ်င္တာမွန္သမွ် မစဥ္းစားပဲ၀ယ္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။ ကို္ယ္လိုခ်င္လို႔၀ယ္တာပဲ ဘာျဖစ္သလဲဆိုၿပီး ေတြးတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကာလာတဲ့အခါ ကိုယ္လိုခ်င္တုိင္း ကိုယ့္အတြက္ အသံုးတည့္ခ်င္မွတည့္မယ္ဆိုတာ သိလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္အရာမဆို အမွန္တကယ္လိုအပ္မွ ၀ယ္ယူျခင္းျဖင့္ မိမိရဲ့ထြက္ေငြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ိ
No comments:
Post a Comment