ခရီးသြားဦးမယ္

အခုတစ္ေလာ ခရီးတစ္ခုကိုသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။ ႏွင္း စိတ္ကူးထဲမွာ အရမ္းကိုသြားခ်င္ေနတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုဆိုရင္လဲ မမွားပါဘူး။ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြအမ်ားၾကီးထဲက တစ္ခုေပါ့ေနာ္။ ပထမကေတာ့ သြားမယ္မသြားဘူးနဲ႔ လြန္ဆြဲေနတာပါ။ ပါပါးနဲ႔ မာမားရဲ့ အလုိလုိက္မႈေၾကာင့္ အခုေတာ့ သြားရမွာပါ။ ႏွင္းရဲ့ေမာင္ေလးနဲ႔အတူ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။ အမ်ားၾကီးမၾကာပါဘူး။ ၄ ညအိပ္ပါပဲ။၂ ရက္ေန႔သြားၿပီး ၆ ရက္ေန႔မနက္ပိုင္း ျပန္လာမွာပါ။ ျပန္လာရင္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း သြားခဲ့တာေတြကို ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်မွာပါ။ ဘယ္ကိုလဲဆိုတာ သိခ်င္ေနမလားပဲေနာ္.........အခုေတာ့ေျပာေသးဘူး။ သြားမယ့္ေန႔က်မွေျပာျပမယ္။ ထိုင္၀မ္နဲ႔ အခ်ိန္ ၁ နာရီကြာတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုကို္ေပ့ါ............ၿပီးေတာ့ မင္းသားမင္းသမီး ေခ်ာေခ်ာေလးေတြနဲ႔ ေကာင္မေလးေတြ အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ မင္းသားေလးေတြရွိတဲ့ ေနရာေပါ့ကြယ္...........

ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္သစ္သို႔တစ္ေခါက္

ေလဆိပ္အ၀င္
ေလဆိပ္အတြင္းဘက္
ပစၥည္းေရြးတဲ့ေနရာ

္ခရီးသည္နားေနတဲ့ေနရာကို သြားရာလမ္း

ခရီးသည္နားေနတဲ့ေနရာ

ေလယာဥ္ေပၚကေနျမင္ရပံု

အခုတစ္ေလာ ဓါတ္ပံုစီဒီေတြကို ျပန္လုပ္ရင္းကေန ဘန္ေကာက္သြားတုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႔ကို ျပန္ေတြ႔ပါတယ္။ ဒီထဲကေန ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ကို ရိုက္ထားတာေတြေတြ႔တာနဲ႔ ပိုစ့္တင္ျဖစ္သြားတာပါ။ ဘန္ေကာက္ကို အရင္အေခါက္ေတြသြားတုန္းက ေလဆိပ္အေဟာင္းကေနပဲ အ၀င္အထြက္လုပ္ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ သု၀ဏၰဘုမၼိ ေလဆိပ္အသစ္ၾကီးက ဖြင့္ၿပီးသြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလဆိပ္အသစ္ကေန အ၀င္အထြက္လုပ္ရပါတယ္။ ေလဆိပ္အသစ္ၾကီးဟာ တကယ္ကိုပဲၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွပါတယ္။ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးကို ေရာက္ဖို႔အတြက္ မိနစ္ ၂၀ ၃၀ ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။ ေဘး၀ဲဟာအားလံုးနီးပါးကို မွန္ေတြနဲ႔ၾကည့္ ကာထားပါတယ္။ ခရီးသည္နားေနတဲ့ေနရာေတြဟာလဲ ေသေသသပ္သပ္နဲ႔ သန္႔ရွင္းေနပါတယ္။ ဆိုက္ေရာက္ဗီဇာအတြက္လဲ အလြန္လြယ္ကူစြာပဲ ျပဳလုပ္နုိင္ပါတယ္။ အျပန္အတြက္ check in လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း လြယ္ကူလွပါတယ္။ ကို္ယ္စီးမွာက Thai ေလေၾကာင္းလိုင္းဆိုရင္ အဲဒီေကာင္တာမွာပဲ ကိုယ့္လက္မွတ္ျပၿပီး ေနရာယူရံုပါပဲ။ ဘယ္နုိင္ငံကိုပဲသြားသြားThai ေလေၾကာင္းကေနဆိုရင္ ဒီတစ္ေနရာထဲကေန check in လုပ္လိ႔ုရပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဘယ္နုိင္ငံသြားမွာမိုလို႔ဆိုၿပီး ေကာင္တာရွာရတာ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ၿပီးေတာ့ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးကို ၀င္ရပါတယ္။ အဲဒီကို ၀င္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ လုိခ်င္စရာ ၀ယ္ခ်င္စရာေတြအစံုအလင္ရွိတဲ့ Duty Free ဆိုင္ေတြကို ေငးေမာရင္ ကိုယ္စီးမယ့္ ေလယာဥ္ရွိရာ နားေနေဆာင္ကို ဆက္သြားရပါတယ္။ နားေနေဆာင္ကိုေရာက္ဖို႔လဲ လမ္းေတာ္ေတာ္ေလွ်ာက္လိုက္ရပါတယ္။ ေလဆိပ္ၾကီးက ၾကီးလဲၾကီးသလို အျပင္အဆင္ေတြကလဲ ရိုးရိုးေလးနဲ႔ လွေနပါတယ္။ ထို္င္၀မ္ေလဆိပ္ထက္ကို အမ်ားၾကီးလွပါတယ္။ အျပာေရာင္မီးေလးေတြကို ခပ္မွိန္မွိန္ေလးထြန္းထားတာကလည္း တစ္မ်ိဳးေလးဆြဲေဆာင္မႈရွိပါတယ္။ ႏွင္း ေလဆိပ္ကိုသြားတယ့္အခ်ိန္က မနက္အေစာၾကီးျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို ေသေသခ်ာခ်ာမေတြ႔နိုင္ေသးပါဘူး။ ေလယာဥ္က မနက္ ၇:00ေက်ာ္ဆိုေတာ့ ေလဟာဥ္ေပၚတက္ၿပီးမွပဲ ေနေရာင္ကို ေကာင္းေကာင္းေတြ႔ရပါတယ္။ ဓါတ္ပံုေတြကေတာ့ ဖုန္းနဲ႔ပဲရိုက္ယူခဲ့ရတဲ့အတြက္ သိပ္ၿပီးမေကာင္းလွပါဘူး။ ကင္မရာကိုမထုတ္ခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ အျပင္မွာေလာက္သိပ္မလွပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ထိုင္းမွာက ျမန္မာဆိုရင္ အျမင္သိပ္မၾကည္ၾကပါဘူး။ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးမွာကအစ သိသာပါတယ္။

စိ္တ္မေကာင္းပါဘူး

ဒီေန႔ တနလာၤေန႔ အမွန္တကယ္ဆုိရင္ေတာ့ အလုပ္သြားရမယ့္ ေန႔တရက္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း မုန္တိုင္းသတိေပး ေၾကာ္ျငာခ်က္အရ ထိုင္၀မ္ရဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အလုပ္မတက္ရ ေက်ာင္းမတက္ရဆိုၿပီး ေၾကာ္ျငာထားတဲ့အတြက္ အိမ္ထဲမွာ နားေနခြင့္ရပါတယ္။ မုန္တိုင္းဆိုတာကေတာ့ ထိုင္၀မ္မွာ ၇ လပိုင္းေလာက္ကေန စၿပီးေတြ႔ၾကံဳရတဲ့ သဘာ၀ေဘးတစ္ခုပါ။ တႏွစ္တႏွစ္ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးတာလဲ မနည္းပါဘူး။ ေသဆံုးသြားရတဲ့လူကလဲ ႏွစ္တုိင္းပါပဲ။ အရင္တေလာကပဲ မုန္တိုင္း၀င္လို႔ တံတားေတြက်ိဳး လူေတြေသၿပီး ဘာမွမၾကာဘူး အခုလဲ ထပ္ျဖစ္ျပန္ပါၿပီ။ ဒီမွာက သတိေပးေၾကာ္ျငာခ်က္ေတြ ကယ္ဆယ္ေရးေတြရွိေနတာေတာင္ မထင္မွတ္္တဲ့ေနရာေတြမွာ လူေတြေသဆံုးၾကရတယ္။ သဘာ၀ေဘးကို ဘယ္လိုမွေရွာင္လို႔မရေတာ့လဲ ဒီလိုပဲ ခံစားၾကရတာပါပဲေလ။ အသီးအႏွံေတြဆုိတာ မုန္တုိင္းေၾကာင့္ပ်က္စီးၾကရတယ္။ အခုလို မုန္တိုင္း၀င္ၿပီးၿပီဆုိရင္ အသီးအႏွံေတြ ေစ်းတက္သြားၿပီး။ ကိုယ္စားခ်င္တာမစားရပါဘူး။ ျမန္မာနုိင္ငံမွာေနတုန္းက ရန္ကုန္မွာဆိုေတာ့ အခုလိုသဘာ၀ေဘးဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္မသိခဲ့ပါဘူး။ တျခားေနရာေတြမွာ ေရၾကီးတယ္ဆုိလဲမသိပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာေရေတြနဲ႔ဆို ေပ်ာ္စရာၾကီးလုိ႔ပဲ ေတြးေနခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ သဘာ၀ေဘးကို ေၾကာက္တတ္လာပါတယ္။ ဒီတပတ္၀င္တဲ့ မုန္တိုင္းက ေလေတာ္ေတာ္ၾကမ္းပါတယ္။ ႏွင္းေနတဲ့အိမ္က ၈ ထပ္မွာအျပင္ ကုန္းလဲနည္းနည္းျမင့္ေတာ့ ေလတုိက္တာကို ပိုခံစားရတယ္။ ေလတုိက္လို႔ထြက္လာတဲ့အသံက ေတာ္ေတာ္ကို ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ tv လိုင္းေတြလဲ ပ်က္ေတာ့ အိမ္ထဲမွာပဲ ကြန္ပ်ဴတာတလံုးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနေတာ့တာေပါ့။ အင္း သတင္းေတြၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

Orange festival in Netherlands

ဒါကေတာ့ နယ္သာလန္နိုင္ငံမွာျပဳလုပ္တဲ့ လိေမၼာ္သီးပြဲေတာ္မွာ လိေမၼာ္သီးနဲ႔အလွဆင္ထားတဲ့ အရာေတြပါ။ ဓါတ္ပံုေတြကိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက Forward Mail နဲ႔ပို႔ေပးလိုက္တာပါ။ ကဲလိေမၼာ္သီးၾကိဳက္တဲ့သူေတြအတြက္ေပ့ါေနာ္။

အတုယူစရာ

ထိုင္၀မ္ကုိစေရာက္ကတည္းက အခက္အခဲေတြအမ်ားၾကီးပဲဆိုၿပီး ကိုယ့္ဟာကို စိတ္ပ်က္ေနမိတာပါ။ စကားကို ေသေသခ်ာခ်ာမေျပာနုိင္တာကို ေတြးၿပီးစိတ္အားငယ္ေနတာကို ေနာက္မွေနာင္တရသလို ရွက္လဲရွက္မိပါတယ္။ ထိုင္၀မ္မွာ တျခားနုိင္ငံကေန လာေရာက္ေနထုိင္ၾကတဲ့လူေတြလဲရွိပါတယ္။ ဥပမာ Vietnam မိန္းကေလး ေယာက်ၤာေလးေတြ ထုိင္၀မ္ကလူေတြနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး လုိက္ေနၾကတဲ့ လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြဆိုရင္ ေဘးမွာ မိဘဆိုတာမေျပာနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးဆုိတာေတာင္ ရွိတဲ့လူရွားပါတယ္။ ရွိျပန္ေတာ့လဲ ၀မ္းကြဲေတြ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေလာက္ပဲရွိပါတယ္။ သူတပါးနိုင္ငံမွာ အိမ္ေထာင္ဘက္အျဖစ္လိုက္ေနရေပမယ့္ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့တာမ်ိဳးမရွိပဲ ဘ၀ကို ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ဘက္က ဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ ဘယ္လိုစိတ္ဓာတ္လဲဆုိတာ မသိ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ (အဆင့္ျမင့္ျမင့္ေနခ်င္တဲ့အတြက္) အလြန္ၾကိဳးစားၾကတယ္။ သူတို႔ေတြကို ႏွိမ္မွာေၾကာက္တဲ့အတြက္ တရုတ္စာနဲ႔ စကားကို အပင္ပန္းခံၿပီး လုိက္သင္ၾကပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ကေလးရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြဆိုရင္ ကေလးတစ္ဖက္ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ တရုတ္စာကို သင္ၾကပါတယ္။ထိုင္၀မ္ေရာက္တာ ၅ လပဲရွိပါေသးတယ္ဆိုတဲ့ Vietnam ေကာင္မေလးက တရုတ္စကားကို ေကာင္းေကာင္းေျပာနုိင္ပါတယ္။ ဒါကိုေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာနားမလည္ပါဘူးတဲ့ေလ။ ဒီထက္ကို ပိုတတ္ခ်င္တာပါတဲ့။ အဲဒီက်မွပဲ ကိုယ့္ဟာကို ရွက္မိေတာ့တယ္။ ႏွင္းမွာေတာ့ စကားေကာင္းေကာင္းမေျပာနိုင္ဘူးဆိုၿပီး စိတ္အားငယ္ေနတာကလြဲၿပီး စာကိုၾကိိဳးစားသင္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးမရွိပဲ ဒီအတုိင္းေနခဲ့တာ ၃ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ သူတို႔ေတြမွာက်ေတာ့ သူတစ္ပါးအႏွိ္မ္မခံခ်င္တဲ့စိတ္ရယ္ ၾကဳိးစားခ်င္စိတ္ရွိတယ္။ တကယ္ကိုပဲ အတုယူဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ့္နုိင္ငံ ကိုယ့္ဘာသာစကားမဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ စိတ္ပ်က္အားငယ္မေနပဲ ၾကိဳးစားေနၾကတာဟာ တကယ္ကိုပဲ အားက်အတုယူဖို႔ေကာင္းပါတယ္။

ကိုယ့္အတြက္ ဘာက်န္သလဲ

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အခ်ိန္ေတြကုန္တာ အရမ္းကိုျမန္တယ္လို႔ထင္မိပါတယ္။ အခ်ိန္သာကုန္သြားတယ္ တခါတေလ ဘာမွအက်ိဳးမရွိလိုက္သလိုပါပဲ။ အန္တီတစ္ေယာက္ကေျပာပါတယ္။ “တစ္ေန႔တာအခ်ိန္ကုန္သြားၿပီးလို႔ ညေရာက္ရင္ ကုိယ္ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့တစ္ေန႔တာမွာ ကိုယ့္အတြက္ဘာရသလဲဆိုတာ စဥ္းစားမိသလား” တဲ့ေလ။ ဟုတ္ပါရဲ့ အန္တီေျပာမွ သတိရတယ္။ တစ္ခါမွကို မစဥ္းစားမိတာပါ။ တစ္ရက္သာကုန္ေရာ ငါဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲဆိုတာကို ျပန္ကိုမစဥ္းစားမိတာပါ။ ေကာင္းတာေရာ ဆိုးတာေရာ ဘာကိုမွမစဥ္းစားပါဘူး။ အန္တီကဆက္ေျပာတယ္။ “တစ္ရက္အခ်ိန္ကုန္သြားတာနဲ႔ ကိုယ့္အတြက္ တစ္ခုခုေတာ့ က်န္ေအာင္လုပ္ရမယ္”တဲ့။ “ပညာျဖစ္ေစ ကုသိုလ္ျဖစ္ေစ တစ္ခုခုေတာ့က်န္ေအာင္လုပ္ရမယ္”တဲ့။ အန္တီေျပာတာဟုတ္ပါတယ္။ တစ္ရက္တစ္ရက္ အခ်ိန္ေတြသာကုန္သြားတယ္ ဘာမွမက်န္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္ ဘာအက်ိဳးမွမရိွဘူး။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ကိုယ္တစ္ေန႔တာမွာ ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ ျပန္စဥ္းစားရမယ္။ ဒါမွ ကို္ယ္ဘာေတြဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာ သိမွာ။ စဥ္းစားၿပီးလုပ္တတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္မွာ အမွားဆိုတာ နည္းပါတယ္။ စကားေျပာတဲ့ေနရာမွာလဲ မေျပာခင္ေသခ်ာစဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္စကားတစ္ခြန္းက ကုသိုလ္ကုိလဲ ျဖစ္ေစသလို အကုသိုလ္ကိုလဲ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကို္ယ္ပါးစပ္က ထြက္လာမယ့္စကားကို မေျပာခင္ေသခ်ာစဥ္းစားသင့္တယ္။ အလကားရတုိင္း ေျပာေနၿပီး အကုသိုလ္ျဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကို အလကားရယူေနသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ လူဆိုတာ မေသခင္ေလးပဲ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္နိုင္တာပါ။ ေသသြားၿပီးရင္ ဘယ္ဘ၀ ဘယ္အေျခအေနဆိုတာ မသိေတာ့ပါဘူး။ တစ္ေန႔ ေသရမယ္ဆိုတာကို ၾကိဳသိေနတဲ့ လူေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ မေသခင္ ကိုယ့့္အတြက္ အက်ိဳးရွိမယ့္ အရာေတြကို တတ္နိုင္သေလာက္လုပ္နုိင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။

္

ေစ်း၀ယ္ခ်င္တဲ့ ဒုကၡ

ဒီေန႔ ေစ်းထဲသြားၿပီး ေစ်း၀ယ္ပါတယ္။ စိတ္ကသိကေအာင့္ ျဖစ္စရာနဲ႔ ၾကံဳခဲ့ရတယ္။ ေစ်းသည္ဆိုတာ ႏႈတ္ခ်ိဳရတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ကိုယ္ကအေျပာေကာင္းမွ ကိုယ့္ပစၥည္းေရာင္းေကာင္းမွာပါ။ အေျပာေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ မဟုတ္မမွန္တာကို လိမ္လည္ေျပာဆိုတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ လူတဖက္သားက ကိုယ့္ပစၥည္းကို ၀ယ္သြားခ်င္စိတ္ေပါက္ေအာင္ ေျပာတတ္ရမွာပါ။ တခါတေလ ဆိုင္ေတြကို ၀င္ၾကည္ျဖစ္တဲ့အခါ ကိုယ္က၀ယ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးမရွိေပမယ့္ ေစ်းသည္ရဲ့ ေဖာ္ေရႊပ်ဴငွာမႈေတြကို အားနာၿပီး ၀ယ္ခဲ့တာေတြလဲရွိပါတယ္။ တခါတေလ ကိုယ္၀ယ္လိုက္တဲ့ဆုိင္က ေစ်းနဲနဲပိုေပးရေပမယ့္ သူ႔ရဲ့၀န္ေဆာင္မႈေကာင္းတာေတြကိုိ ေက်နပ္ၿပီး ပိုိေပးရတယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။
ဲ
ဒီေန႔ျဖစ္ပံုက အက်ၤီဆိုင္မွာပါ။ ဆုိင္မွခ်ိတ္ထားတဲ့ စကဒ္ေလးကို သေဘာက်လို႔ ၀ယ္မယ္ဆိုၿပီး သြားခဲ့တာပါ။ ဆုိင္ရွင္မ်ိဳးသမီးနဲ႔ စကားစေျပာတာကေန စိတ္ညစ္ရေတာ့တာပါပဲ။ စကဒ္က ဘယ္အေရာင္ေတြရွိလဲ။ ဒါကဆုိဒ္အၾကီးဆံုးလား ဆုိၿပီးေမးလုိက္မိပါတယ္။ ဒါကိုသူက စိတ္မရွည္ပဲ ၀တ္ၾကည့္လို႔မေတာ္ရင္မရွိပါဘူးတဲ့။ ကဲ မသိလို႔ေမးမိတာပါ။ ကိုယ့္ဆီကို ေစ်းလာ၀ယ္တဲ့သူကို ဒီလိုပဲ ေျပာသလား။ စိတ္ေတာ္ေတာ္ ညစ္သြားပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို ကိုယ္၀ယ္မယ့္ပစၥည္းတစ္ခုကို သိခ်င္ေတာ့ ေမးမိမွာပါပဲ။ သူျပထားတဲ့အေရာင္ကို မၾကိဳက္တဲ့အတြက္ ဘာအေရာင္ေတြရွိလဲေမးလိုက္မိတာက သူ႔ကို ဒီေလာက္ထိ စိတ္ဆိုးစရာ ျဖစ္သြားေစသလားဆိုတာ မစဥ္းစားမိဘူး။ ေဟာ ေနာက္တစ္ေယာက္က သူေျပာေနတဲ့ေစ်းနဲ႔ တံဆိပ္ကေစ်းနဲ႔ မတူလို႔ေမးလိုက္တာကို စိတ္ဆိုးၿပီး ေျပာျပန္တယ္။ ကဲဒါနဲ႔ပဲ ေတာ္ပါၿပီဆိုၿပီး မ၀ယ္ပဲျပန္ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ ဆက္ၿပီး ေမးေနေျပာေနရင္လဲ စိတ္ညစ္ရမယ့္အတူတူ ကို္ယ္လိုခ်င္တာမရလဲ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေလဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ပဲ အိမ္ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။

္

ေစ်းေရာင္းမယ့္သူဆုိတာ ကိုယ့္စိတ္ထဲက ေစ်း၀ယ္ရဲ့အျပဳအမူ အေျပာအဆိုေတြကို မၾကိဳက္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ပစၥည္းေရာင္းထြက္ဖို႔အတြက္ သည္းခံနိုင္ရမယ္။ ေတာ္ရံုတန္ရံု ပစၥည္းအေၾကာင္းသိခ်င္လို႔ ေမးလာရင္ နားလည္ေအာင္ရွင္းျပနိုင္ရမွာေပါ့။ ႏွင္းတို႔လဲေစ်းေရာင္းေစ်း၀ယ္ လုပ္ခဲ့ဘူးတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုလိုမ်ိဳးၾကေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ေစ်းသည္ေတြ ေတာ္ေတာ္အေျပာေကာင္းပါတယ္။ လူတေယာက္ကို ၀ယ္သြားခ်င္စိတ္ေပါက္ေအာင္ကို ေျပာနို္င္ပါတယ္။ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ထဲမွာ စိတ္ဆိုးေနပါေစ ႏႈတ္ကခ်ိဳခ်ိဳသာသာနဲ႔ ေျပာဆိုေနေတာ့ နား၀င္ခ်ိဳသလို ၀ယ္သူကိုလဲ ဖမ္းစားနိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ပညာတစ္ခုလို႔ေျပာရမွာပါ။

ကို္ယ့္ဆိုင္ကို ၀င္လာၿပီဆိုကတည္းက ကိုယ့္ဆီက ပစၥည္းတခုခုကို သေဘာက်လို႔ ၀င္လာတာပါ။ ၀င္လာတဲ့သူက ဘယ္လိုအေနအထားမ်ိဳးမွာပဲျဖစ္ေနပါေစ လက္ရိွသူဟာကိုယ့္ရဲ့ ေစ်း၀ယ္သူျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သူစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ကိုယ္က၀န္ေဆာင္မႈေပးရမွာပါ။ သူဘာကိုသေဘာက်ေနလဲဆိုတာကို ၾကည့္ၿပီး ၀ယ္ခ်င္သြားေအာင္ေျပာတတ္ ေရာင္းတတ္မယ္ဆိုိုရင္ ကိုယ့္အတြက္ ပိုၿပီးအက်ိဳးရွိမွာပါ။ အ၀တ္အစားအျပင္အဆင္ကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာဆုိဆက္ဆံမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့ေနာ္။

စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေစ်း၀ယ္နိုင္ၾကပါေစ.............

ဒုကၡတမ်ိဳး

အခုတေလာ စိတ္က ျမန္မာျပည္ကုိပဲ ျပန္ခ်င္ေနပါတယ္။ နိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ပဲ အဆင္ေျပပါတယ္ ေျပာေနပါေစ မေပ်ာ္ရႊင္ပါဘူး။ ကို္ယ့္ကိုေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ေနရာေလးကိုပဲ တမ္းတမိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းေနတယ္။ ျပန္ခ်င္ေနပါတယ္ဆိုိလို႔ တမ်ိဳးေတြလည္း မေတြးနဲ႔ဦးေနာ္။ သံေယာဇဥ္ ထားနုိင္ေလာက္ေအာင္လည္း သူမ်ားတကာေတြလုိ လွတပတေလးမဟုတ္ေတာ့ မထားခဲ့နုိင္ဘူးေပါ့ကြယ္။ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ဖြားဖြားနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြကို လြမ္းလို႔ တပတ္တခါ ဖုန္းေခၚရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကုန္ေနပါၿပီ။ ပါပါးနဲ႔ မာမားကလည္း သတိရတိုင္း ျမန္မာျပည္ကို ဖုန္းဆက္လြန္းလို႔ ျမန္မာျပည္ကလူက ျပန္တားယူရပါတယ္။ ဒါကလည္း နိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ့ ဒုကၡတမ်ိဳးပါပဲ။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ဖုန္းေျပာေနရတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ စိတ္က ေပ်ာ္ေနတာပါပဲ။ ကိုယ္သိခ်င္တာေတြ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြကို ေျပာေနရင္း ဖုန္းကက်သြားၿပီဆိိုရင္ေတာ့ စိတ္ကသိေအာင့္ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္မိပါတယ္။ တျခားနုိင္ငံေတြကို မိနစ္အမ်ားၾကီးေျပာလို႔ရေပမယ့္ ျမန္မာနုိင္ငံကိုေတာ့ မိနစ္ပိုနည္းေနတာကို စိတ္ကလဲ မေက်မနပ္ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘာမွမတတ္နုိင္တဲ့အရာမို႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ေပမယ့္ “ ကိုယ္က မဆက္ပဲမွ မေနနုိင္တာ” ဆိုေတာ့လည္း ေျပာေျပာဆုိဆိုနဲ႔ပဲ ဆက္ရတာပါပဲ။ ႏွင္းတို႔္မိသားစုေတြ ဖုန္းဆက္လြန္းလို႔ ဖုန္းကဒ္ေရာင္းတဲ့ဆုိင္မွာ ေဖာက္သည္ေစ်းနဲ႔၀ယ္ထားရပါတယ္။ ေဖာက္သည္ေစ်းဆိုလို႔လဲ အမ်ားၾကီးမသက္သာပါဘူး။ ၅ က်ပ္ေလာက္ပဲသက္သာပါတယ္။ တခါတေလ အိမ္မွာကုန္သြားရင္ ဖုန္းဆက္ၿပီး စာရင္းမွတ္ခိုိင္းတတ္ပါေသးတယ္။ ကဲ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းလို႔ ခံစားရတဲ့ ဒုကၡတမ်ိဳးကို သိေလာက္ၿပီေနာ္။ ဖုန္းခေတြအရမ္းကုန္ေနလို႔ ျမန္မာျပည္ကို ျမန္ျမန္ျပန္ခ်င္ေနပါတယ္။

ေတြးၿပီးရယ္မယ္

ေပ်ာက္ပံုဆန္း

“ခုတေလာ အားၾကီးေပ်ာက္တယ္ကြာ”
“ေန႔ေရာညေရာ အေစာင့္ေတြရွိေနတဲ့ၾကားက ေပ်ာက္တာလား”
“ပစၥည္းေပ်ာက္တာမဟုတ္ဘူးကြ စာရင္းစာအုပ္ထဲက ဂဏန္းေတြေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတာ”

ၾကြားပံုက

“ရွင့္သားခု ဘာလုပ္ေနလဲ ကၽြန္မသားကေတာ့ မန္ေနဂ်ာျဖစ္ေနၿပီ”
“ဟုတ္လား ကၽြန္မသားကလဲ ကုန္တိုက္မွာ အေရးပါတဲ့သူ ျဖစ္္ေနပါၿပီ ျပႆနာတစ္ခုခုရွိတာနဲ႔ သူ႔ကိုေခၚေမးရတာ။ သူသြားေျဖရွင္းျပမွျဖစ္တာ”
“ေၾသာ္ ဘာရာထူးမ်ားပါလိမ့္”
“ညေစာင့္ေလ”


လုပ္ခ်င္မွလုပ္

“မင္းတာ၀န္ယူရမွာ ဒီဂိုေဒါင္ဆယ္လံုးပဲ”
“ေပးတဲ့လစာက မနည္းဘူးလားခင္ဗ်ာ”
“အိပ္ရာေျပာင္းအိပ္တဲ့ လစာလို႔ သေဘာထားေလ”
“မင္းအိမ္မွာ အိပ္မယ့္အစား ဒီမွာလာအိပ္ရတာ ဒါေတြက ေျမတူးစက္ၾကီးေတြ ထားတဲ့ဂိုေဒါင္ကြ”


ဖြင့္မယ္

“မန္ေနဂ်ာၾကီး လာပါဦး”
“ေျပာပါသူေဌး”
“ေရွ့ခန္းမွာ စာေရးမဘယ္ေလာက္ခန္႔ထားတာလဲ”
“ဆယ္ေယာက္ပါ”
“အင္း ဆယ္ေယာက္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္အခန္းထဲမွာ ေနရာေပးဖို႔ဆံ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ လက္သမားဆရာ ေခၚဗ်ာ”
“ဘာလုပ္မွာလဲဆရာ”
“ခန္းဆီးေတြ ျဖဳတ္ခိုင္းမယ္”


ကြက္လပ္ကေလး ျဖည့္လိုက္ၾကပါ

သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအား အပ်ိဳၾကီတစ္ဦး ညည္းညည္းညဴညဴ ေျပာၾကားသည္ကား............
“ေလာကမွာ ေယာက်ာၤးအေတာ္မ်ားမ်ားက လူလိမ္လူညာေတြခ်ည္းပဲ”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲဟ”
“တစ္ခ်ိန္က ငါ့ကိုခ်စ္လွပါတယ္ ၾကိဳက္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ေယာက်ာၤးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ”
အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ”
“ငါ့ကို ယူမယ့္သူက်ေတာ့ တစ္ေယာက္မွ မရွိလို႔”
“ဟိုက္”

ျဖစ္ပံုက

ေအာ္ ဘေလာ့ေတြကို သြားမလည္ျဖစ္ေတာ့ ဘယ္သူေတြ ဘာေတြေရးလုိ႔ ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိလိုက္ပါဘူး။ ႏွင္းကုိ တီတီ ဒရင္းက တက္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းသိတဲ့လူေတြကို တက္မယ္လဲလုပ္ေရာ တီတီကၾကည့္ ဦးေအာင္တက္ထားတယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ အစ္မသံုးေယာက္ကို တက္လိုက္ပါတယ္။ ျဖစ္ပံုက မမယ္ဂုမီကို မမီးငယ္က တက္ထားၿပီးသားဆိုတာကို မသိလိုက္ဘူး။ မအားတာနဲ႔ ဘေလာ့ေတြကို မလည္ျဖစ္ေတာ့ အခုလိုျဖစ္တာေပါ့။ ပုိစ့္ေတြလဲ မတင္ျဖစ္သလို ဘေလာ့ေတြကိုလည္း မလည္နုိင္။ ဘေလာ့မွာ တန္းပလိတ္ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္ ဘာမွမေပၚေတာ့လို႔ အလုပ္ေတြရႈပ္သြားတာနဲ႔ ဘာမွကို မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း HTML ကိုမသိေတာ့ သူမ်ားေတြလို လွတပတေလးလည္း မျပင္နုိင္ဘူးေပ့ါကြယ္။ ကိုယ္တိုင္ေပ့ါေလ်ာ့တာကို မမယ္ဂုမီ ေျပာမွသိရေတာ့ ရွက္လို္က္တာေလ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ (ရွက္တတ္လို႔ပဲ လူတကာသိေအာင္ ေျပာျပေနတယ္။) မမယ္ဂုမီကိုလည္း အားနာမိပါတယ္။ ႏွင္းလုပ္လိုက္တာနဲ႔ အလုပ္ေတြရႈပ္သြားရတယ္။ ဘေလာ့ေရာဂါကလည္း မေသးပါဘူးေနာ္။ ဘာပိုစ့္မွသာမတင္ျဖစ္တာ ေန႔တုိင္းေတာ့ ဖြင့္ၾကည့္ရတာ အေမာပါပဲ။ ဘယ္သူေတြမ်ားလာလည္မလဲ ဘာေတြေျပာမလဲလို႔ေလ။ ကယ္ ဒီေရာဂါကို ဘာေဆးနဲ႔ကုရမလဲ မသိေတာ့ပါဘူး။ မမယ္ဂုမီေရ ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုမျဖစ္ေအာင္ အျမဲလာလည္မယ္ေနာ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေဆာတီး အဲေလ ေဆာရီးပါေနာ္............

မီးမီးအေၾကာင္း

တီတီဒရင္းက တက္လိုက္ေတာ့လဲ ေရးရေတာ့မွာေပါ့။ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတယ္လို႔ မထင္နဲ႔ေနာ္ အရႈပ္ေတြလုပ္ေနလို႔ အခုမွပဲ ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္။ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေရးဖို႔ စဥ္းစားလိုက္တာ ၈ ရက္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။ တီတီေတာင္းတဲ့ ဆုနဲ႔ေတာ့ လြဲပါၿပီ တီတီရယ္။ ၁ ရက္ထဲေက်ာ္တာပဲ ေလ်ာ့လိုက္ေနာ္ တီတီ။ တီတီ တက္လိုက္တဲ့ မီးမီးအေၾကာင္းကေတာ့

ကိုယ္႔ရဲ႕နာမည္.................................................... ႏွင္းေလး
ကိုယ္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြကဒီလိုေခၚတယ္.................ႏွင္းတဲ့ တခ်ိဳ႕႕႔ကလဲ ခ်စ္စရာေကာင္မေလးတဲ့ :P
ကိုယ္ဒီမွာေနတယ္.............................................အိမ္မွာ
ကိုယ္႔ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္.......................................အိမ္ဖုန္းနဲ႔လဲဆက္လို႔ရတယ္ ဟန္းဖုန္းနဲ႔လဲရတယ္
ကိုယ္႔ရဲ႕အၾကိဳက္ဆံုးေတြက
အေရာင္ဆိုရင္......................................................အနီေရာင္ အျဖဴေရာင္ အနက္ေရာင္ အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး
အ၀တ္အစားဆိုရင္................................................ေပ့ါေပ့ါပါးပါး ကိုယ္နဲ႔လိုက္တာေတြ
ပစၥည္းဆိုရင္......................................................ကိုယ္သံုးလို႔အဆင္ေျပတာအားလံုး
သီခ်င္းဆိုရင္...................................................Pop နဲ႔ ခံစားလို႔ရတာအားလံုး
စာေရးစာဆရာ...................................................အားလံုးပဲ
စာအုပ္.............................................................ရယ္စရာနဲ႔ ဗဟုသုတရမယ့္စာအုပ္ေတြ
Life style.....................................................ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ မိသားစုဘ၀
ကိုယ္႔ရဲ႕၀ါသနာ................................................မိဘေတြနဲ႔ စကားေျပာမယ္။ စာဖတ္မယ္။ ခရီးသြားမယ္။
အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္.................................ရိုးသားမႈရွိတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုခင္မင္ဖို႔
ကိုယ္႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူက.....................................မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ကိုယ္႔ရဲ႕ အေလးစားဆံုးသူက..................................လူသားအားလံုး
ကိုယ္႔ရဲ႕ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက.............................ရိုးသားမႈရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္း
ကုိယ္႔ကို အမ်ားဆံုးနားလည္မွဳေပးႏိုင္သူက.......မိဘႏွစ္ပါး
ကိုယ္႔ရဲ႕ အမုန္းဆံုးသူက.......................................မရွိေသးဘူး
ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္...............................................လိုခ်င္တာေတြ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ခြင့္ရေတာ့မယ့္အခ်ိန္
အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္............................................မိဘေတြနဲ႔ခြဲရမွာ
အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္............................................အမ်ားၾကီးပဲ
အမွတ္တရေန႔..............................................ဒါလည္းအမ်ားၾကီးပဲ
ဆုေတာင္းတုိင္းသာျပည္႔မယ္ဆိုရင္ေတာင္းမဲ႔ဆု...ေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္ရပါေစ
အခ်စ္ဆိုတာ..................................................မသိေသးဘူး
အမုန္းဆိုတာ....................................................မရွိေသးဘူး
အလြမ္းဆိုတာ................................................မျဖစ္ဘူးေသးဘူး
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ..............................................အျဖဴေရာင္ၾကိဳးေလး
ဘ၀ဆိုတာ......................................................ေမြးဖြားၿပီးအခ်ိန္ကစၿပီး မေသဆံုးခင္ ၾကားထဲကအခ်ိန္
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ...........................................တေယာက္ကုိတေယာက္ နားလည္ေပးနိုင္သူ
ခ်စ္သူဆိုတာ..................................................ဘယ္လိုလူမ်ိဳးပါလိမ့္
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ဒီလိုထင္တယ္....................................ခ်စ္စရာေကာင္မေလး :P
ကိုယ္႔ရဲ႕လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္က..............................သူတစ္ပါးေကာင္းတာမေကာင္းတာထက္ ကိုယ္ေကာင္းဖို႔က အေရးၾကီးတယ္
အေျပာခ်င္ဆံုးစကားတစ္ခြန္း..........................ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ေန စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေန

ကိုယ္တက္ခ်င္တဲ့လူေတြကို တီတီကၾကည့္ တက္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္မတက္ရေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္း မေနနိုင္လို႔ အစ္မ ၃ေယာက္ကို တက္လိုက္ဦးမယ္။

၁။ မမယု၀ရီီ
၂။ မေဆာင္းဦး
၃။ မီဂုမိ

မအားတဲ့ ၾကားကပဲ ေရးၾကပါေနာ္။

စဥ္းစားပါဦး

ေရာမလိုေရာက္ရင္ ေရာမလို က်င့္ရမယ္ ဆိုတဲ့ စကားအတုိင္း ကိုယ္ေနထိုင္ရာေဒသကိုလိုက္ၿပီး လိုက္ေလ်ာညီေတြ ေနေနၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ကိုယ့္နုိင္ငံရဲ႔ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြကို ေမ့ပစ္ဖို႔အထိ မေျပာင္းလဲသင့္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ေနထုိင္စားေသာက္မႈေတြ ဘယ္လိုပဲ ေျပာင္းလဲေနပါေစ မိဘအေပၚထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုေတာ့ မေျပာင္းလဲသင့္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ေနတုန္းကေတာ့ အလြန္လိမၼာယဥ္ေက်းပါတယ္ဆိုတဲ့ သားသမီးေတြ နိုင္ငံရပ္ျခားကို ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ဘယ္လုိေတြေၾကာင့္ ရိုင္းစိုင္းၿပီး မိဘကို ခ်စ္ခင္ၾကင္နာစိတ္ေတြ ေလ်ာ့နည္းလာၾကတာလဲ? ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲလာရ
တာပါလို႔ ေျပာခ်င္လဲ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္အသိ ကိုယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ရွိေနတာက ဘာအတြက္အသံုးခ်ရမွာလဲ.....။ တံငါနားနီးတံငါ မုဆိုးနားနီး မုဆိုး ဆိုၿပီး ေျပာၾကမွာပဲ။ ဒါဟာလည္း ကိုယ့္ရဲ့စိတ္က ျဖစ္ခ်င္မွ လိုက္လုပ္မွ ျဖစ္တာပါ။ လူဆိုတာက စဥ္းစားဖို႔ဦးေနွာက္ ရွိေနတာပဲ။ မိဘေတြက သားသမီးေတြကို ရင္အုပ္မကြာ ထားခ်င္လို႔ အခက္အခဲေပါင္းစံုကို ရင္ဆိုင္ၿပီး နုိင္ငံျခားကို ေရာက္ေအာင္ ေခၚလာခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း နိုင္ငံျခားဆိုတာကိုလည္းေရာက္ေရာ အေျပာအဆို အေနအထိုင္ စိတ္ဓာတ္ေတြကအစ ေျပာင္းလဲလာၿပီး မိဘအေပၚမွာပါ သနားညွာတာစိတ္ေတြ ကင္းလာၾကတယ္။ အရာရာကို သိတတ္နားလည္ေနတဲ့ အရြယ္ေတြျဖစ္ေနပါလ်က္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလိုေတြျဖစ္ေနတယ္။ မျဖစ္သင့္ဘူးထင္လို႔ တားျမစ္လိုက္ရင္ “ဒါက ျမန္မာျပည္မဟုတ္ဘူး နုိင္ငံျခား” ဆိုၿပီး ေျပာၾကျပန္တယ္။ နိုင္ငံျခားမွာေနလို႔ သူတို႔ေတြလုိ လိုက္လုပ္ရမယ္ လိုက္ေနရမယ္ရယ္လို႔ မသတ္မွတ္ထားပါဘူး။ ကို္ယ္တုိင္က လုပ္ခ်င္ေနလို႔ ဆင္ေျခေပးလိုက္တာပါ။ သူတို႔ေတြက သူူတို႔နုိင္ငံ သူတို႔ဓေလ့ ေမြးကတည္းက ေနလာတဲ့ပံုစံျဖစ္လို႔ ဘယ္လိုမွ မေနပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတြက်ေတာ့ ကိုယ့္ဓေလ့ ကိုယ့္နုိင္ငံလဲမဟုတ္ပါပဲ လုိက္လုပ္တဲ့အခါ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမလဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။

သေ၀ထိုး င၀ဆြဲ ေငြ

ပိုက္ဆံ လို႔ေျပာလိုက္္ရင္ ၃ ႏွစ္ကေလးကအစ လုိခ်င္တက္မက္ၾကပါတယ္။ ဘ၀မွာ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေငြ ဆိုတဲ့အရာက လႊမ္းမိုးထားပါတယ္။ စား၀တ္ေနေရးဆိုတဲ့အရာေတြဟာ ေငြပါမွ ေငြရွိမွ လုပ္ေဆာင္နိုင္မယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ေငြေနာက္ကို လူတုိ္င္း လိုက္ေနၾကတာပါ။ သူမ်ားေနသလို သူမ်ားစားသလို သူမ်ားေတြသံုးေနသလို သံုးခ်င္လို႔ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဂရုမစိုက္နုိင္ပဲ ေငြေနာက္ကို လုိက္ေနၾကပါတယ္။ ေငြေနာက္ကို လိုက္ရင္းကေန ဘ၀ပ်က္တဲ့လူေတြလဲရွိသလို ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လူေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ေငြဆိုတဲ့အရာဟာ လူေတြရဲ့စိတ္ေတြကို ေျပာင္းလဲပစ္နိုင္တယ္။ ေငြရမယ္ဆိုရင္ ဘာမဆိုလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ လူေတြလဲ အမ်ားအျပားပါပဲ။ ေငြရဖို႔အတြက္ ေန႔ညမနား ရွာေနတဲ့လူေတြ ကိုယ့္မိသားစုဆိုတာကို တခါတေလ ေမ့ထားတတ္ပါတယ္။ မိသားစုအတြက္ အခ်ိန္မေပးနုိင္ပဲ ေငြေနာက္ကိုပဲ လုိက္ေနတဲ့အတြက္ မိသားစုရဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ ေမတၱာဆုိတာကို မခံစားနုိင္ေတာ့ပါဘူး။ တခ်ိန္လံုး ေခါင္းထဲမွာ ေငြဆုိတဲ့အရာက စိုးမိုးထားတဲ့အတြက္ တျခားအရာေတြကို ဂရုမစိုက္နုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ေငြ ဟာဘ၀မွာ အေရးပါတယ္ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရာရာကိုေတာ့ ေငြေၾကးနဲ႔ ၀ယ္ယူလို႔ မရနိုင္ပါဘူး။ မိဘဆီကရတဲ့ ေအးျမတဲ့ေမတၱာ မိသားစုဘ၀ရဲ့ ေႏြးေထြးၾကင္နာမႈေတြကို ေငြနဲ႔၀ယ္ယူလို႔ မရနိုင္ပါဘူး။ ေငြေၾကးေတြလဲ ျပည့္စံုပါတယ္။ ရာထူးေတြလဲ ရွိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေထြးမႈမရွိ ၾကင္နာမႈမရွိတဲ့ ဘ၀ကိုပိုင္ဆိုင္ေနရမယ္ဆိုရင္ ဘ၀ဟာ ဘာမွအဓိပၸာယ္မွ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ ေႏြးေထြးမႈရွိတဲ့ မိသားစုဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ၿပီး တုိေတာင္းလွတဲ့ဘ၀မွာ ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းနိုင္ဖို႔က ပိုအေရးၾကီးတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

ေငြ ဆုိတဲ့အရာဟာ လူေတြရဲ့စိတ္ေတြ အက်င့္ေတြကို အမ်ားၾကီးေျပာင္းလဲပစ္တယ္။ ေငြမရွိတဲ့ လူေတြဟာ ိေငြလုိခ်င္တဲ့အတြက္ မလုပ္သင့္တာေတြ မေျပာသင့္တာေတြကို လုပ္မိေျပာမိၾကတယ္။ ေငြရွိတဲ့လူေတြက်ျပန္ေတာ့လဲ ေငြကိုအေၾကာင္းျပၿပီး မလုပ္သင့္တာေတြကို လုပ္ၾကျပန္တယ္။ ေငြေၾကာင့္ လူေတြရဲ့ စာရိတၱေတြ ပ်က္စီးရတယ္။ ဘ၀ေတြ ပ်က္ၾကရတယ္။ ေငြဆိုတာကို လိုခ်င္လာေတာ့ မိသားစု နဲ႔ မိဘေတြကိုပစ္ထား ကိုယ့္ေမြးေျမကို ခြဲခြာၿပီး စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္။ ေငြရဖို႔အတြက္ ရွာေဖြရတာ ခက္ခဲသေလာက္ သံုးဖို႔က်ေတာ့ အလြန္လြယ္တယ္။ ဒါေတြကို သိေနေပမယ့္လည္း ေငြဆိုတဲ့အရာရဲ့ လႊမ္းမိိုးခ်ယ္လွယ္မႈကို လူတုိင္းမျငင္းဆန္နိုင္ပဲ ေခါင္းငံု႔ေနၾကရတယ္။ ေငြ ေငြ လူေတြကို အမ်ိဳးအမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးနုိင္တဲ့ အရာပါပဲ..................ိ

ေရစက္

တစ္ခါတုန္းက ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔မွာ ေလွကြဲၾကီးကို ခတ္ထားတဲ့ ေသာ့တြဲၾကီးကို ခါးမွာဆြဲၿပီး အျမဲသြားလာေနတဲ့ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အဲလိုပဲ လူေတြအထင္ၾကီးေအာင္ ေၾကးလက္ေကာက္ေတြ၀တ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္လဲရိွတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ေသာ့တြဲၾကီးခ်ိတ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားက ေၾကးလက္ေကာက္ေတြ ၀တ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို ေတြ႔သြားၿပီး “ဒီအမ်ဳိးသမီးကေတာ့ လက္ေကာက္ေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ သူ႔ကိုသာယူလိုက္ရင္ စီးပြားေရးအစဥ္ေျပမွာပဲ” လို႔ ေတြးမိတယ္ေလ။ ဒီလိုပဲ ေၾကးလက္ေကာက္ေတြ ၀တ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကလဲ ေသာ့တြဲၾကီး ခ်ိတ္ၿပီး သြားလာေနတဲ့ သူကို ျမင္ေတာ့ “ဒီလူကခါးမွာ ေသာ့တြဲၾကီးခ်ိတ္ထားတယ္။ မီးခံေသတၱာေသာ့ျဖစ္မွာပဲ။ သူ႕ကိုသာ လက္ထပ္လိုက္ရင္ ခ်မ္းသာၿပီ” ဆိုၿပီးေတြးလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ဦးသား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အထင္ေတြၾကီးၿပီး အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ၾကတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးက အမ်ိဳးသားကိို စီးပြားေရးလုပ္ရေအာင္ အရင္းအႏွီးထုတ္ခိုင္းတာေပါ့။ေသာ့တၾြဲကီးခ်ိတ္ထားတဲ့သူကလဲ သူ႔မွာပို္က္ဆံမရွိဘူးေျပာတာေပါ့။ ဒီေတာ့ အမ်ိဳးသမီးက “ခါးမွာခ်ိတ္ထားတာ မီးခံေသတၱာေသာ့မဟုတ္ဘူးလား” ေမးတာေပါ့။ ဒီေတာ့မွ အမ်ိဳးသားက “ဒါက မီးခံေသတၱာေသာ့မဟုတ္ဘူး။ သံုးမရပဲ ကြဲေနတဲ့ ေလွၾကီးကို ခတ္ထားတဲ့ ေသာ့တြဲၾကီး” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွပဲ အမ်ိဳးသမီးက သူထင္ေနတဲ့ သူေဌးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိသြားတာေပ့ါ။ အမ်ိဳးသားက “ငါ့မွာေတာ့ ဘာမွမရွိဘူး။ မင္း၀တ္ထားတဲ့ လက္ေကာက္ေတြ ခၽြတ္ေရာင္းၿပီး အရင္းအႏွီးလုပ္ရေအာင္” လို႔ ေျပာတာေပ့ါ။ အဲဒီေတာ့မွ အမ်ိဳးသမီးကလဲဲ “လက္ေကာက္ေတြက ေရႊအစစ္ေတြမဟုတ္ဘူး။ ေၾကးလက္ေကာက္ေတြေလ” လို႔ေျပာလို္က္တယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အထင္ၾကီးၿပီး အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့တဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာမွမရွိမွန္းလဲသိေရာ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လမ္းခြဲၿပီး ၾကံဳရာက်ပန္း လုပ္ကိုင္ၿပီး အျမိဳ႕ျမိဳကအနယ္နယ္ လွည့္ၿပီး စီးပြားရွာၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အမ်ိဳးသားကလဲ အၿငိမ့္အဖြဲထဲ၀င္ၿပီး လင္ကြင္းတီးတဲ့ဆရာ ၀င္လုပ္ေနတယ္။ အၿငိမ့္လဲထြက္ေရာ အမ်ိဳးသမီးက သီခ်င္းဆိုၿပီး ကေတာေပါ့။ လင္ကြင္းတီးတဲ့လူက “ဒီအသံကို ငါၾကားဘူးပါတယ္” ဆိုၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရင္တုန္းက သူ႔မိန္းမ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ လင္ကြင္းကို အားရပါးရ တီးေတာ့တာေပ့ါ။ စင္ေပၚက ကေနတဲ့သူကလဲ ေအာက္ကလင္ကြင္းက အရမ္းကိုတီးေနပါလားဆိုၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ခါက သူ႔ေယာက်ာၤး ျဖစ္ေနတာေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကည့္ၿပီး လင္ကြင္းသမားကလဲ တီးေကာင္းေကာင္းနဲ႔တီးလိုက္တာ လင္ကြင္းရဲ့ဘုပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ကေနတဲ့သူကလဲ ကေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေျခခပ္ကလိုက္တာ အထက္ဆင္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အတူမေနခ်င္လို႔ လမ္းခြဲလိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း အတိတ္ေရစက္က ပါလာေတာ့ အၿငိမ့္တစ္ဖြဲထဲမွာ လင္ကြင္းဆရာနဲ႔ အၿငိမ့္သမ အျဖစ္လာျပန္ဆံုၾကရတယ္။

အတိတ္ကံေရစက္ ပါလာေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လာဆံုၾကရတယ္။ ကုိယ္ကမဆံုခ်င္လို႔ ဘယ္လိုပဲေရွာင္ေရွာင္ ေရစက္မကုန္ေတာ့လဲ ျပန္ဆံုၾကရတယ္။