ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္

မတည္ျမဲျခင္း ဆိုတာကို လူေတြဟာ သတိမျပဳမိၾကဘူး။ ဘယ္အရာကိုမွ ကိုယ္အပိုင္စိုးရတယ္ဆိုတာ ေလာကမွာမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ဒီအရာေတြကို ေမ့ေနၾကတယ္။ ငါပုိင္ဆိုင္တဲ့ ဥစၥာပစၥည္း၊ ငါေမြးထားတဲ့ ငါ့သားသမီး၊ ငါ့ရာထူး စတဲ့ ငါစြဲေတြကို ထားေနသေရြ့ သူတို႔ရဲ့ စိတ္ေတြဟာလဲ မေအးခ်မ္းၾကပါဘူး။ အတိတ္ဘ၀ ကုသိုလ္ကံ ေကာင္းလို႔ ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြေၾကာင့္ ရလာတဲ့အရာေတြပါ။ ကိုယ္ရွာထားတဲ့ စည္းစိမ္ေတြကလဲ အျမဲတမ္း တည္ျမဲေနမယ့္အရာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ ရွိေနေပမယ့္ ေနာက္ေန႔ရွိခ်င္မွ ရွိေတာ့မယ့္အရာေတြပါ။ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ သားသမီးေတြကေရာ အျမဲတမ္း ကိုယ္နဲ႔အတူ ရွိေနမွာမွ မဟုတ္တာ။ အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္ရင္ ကိုယ့္ကိုခြဲသြားမွာပါ။ ကိုယ့္မွာ အခုရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ ရာထူး ဂုဏ္ထူးေတြကေရာ အျမဲတမ္းရွိေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီဟာေတြအေပၚမွာ အစြဲေတြ ထားေနမယ္ဆိုရင္ လက္ရွိဘ၀မွာလဲ မေအးခ်မ္းနိုင္သလို ကိုယ္ေသသြားခဲ့ရင္လဲ ဒီစြဲလမ္းတဲ့ စိတ္ေတြေၾကာင့္ သံသရာမွာလဲ မေကာင္းနိုုင္ပါဘူး။ ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္မွာပါပဲ။ ျဖစ္ၿပီးၿပီ မပ်က္နိုင္ေတာ့ပါဘူး ရယ္လို႔ ဘုရားကလဲ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္မွ ျဖစ္ပ်က္သေဘာကို အလြန္ဆန္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ ခဏေလးပါ။ ကုသိုလ္ကံထူးလို႔ လူရယ္လို႔ လာျဖစ္ရတာပါ။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာျပီးေတာ့ ျမတ္ဘုရားရဲ့ အဆံုးအမေတြကို နာၾကားခြင့္ရလို႔ ပိုၿပီးကံေကာင္းပါတယ္။ လုပ္ခြင့္ၾကံဳတုန္း လုပ္လို႔ရေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ေလာကုတၱရာအတြက္ ၾကိဳးစားၿပီး က်င့္ၾကံရမွာပါ။ ေလာကီအတြက္ မၾကိဳးစားရဘူးလို႔ မေျပာပါဘူး။ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္နိုင္မယ္ဆုိတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလာဘဆိုတာကို ထိန္းနိုင္ရပါမယ္။ အခုတစ္ေလာ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ မီးေတြေလာင္လို႔ အပူေသာကေတြနဲ႔ ၾကံဳေနရတယ္။ ဒီေန႔ရွိေနတဲ့ ပစၥည္းေတြ အခ်ိန္္ပိုင္းအတြင္းမွာ ျပာမႈန္႔ေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲ သြားတယ္။ မတည္ျမဲျခင္း ေတြကို ေတြ႔ျမင္ေနရတာပါ။ အရာ၀တၳဳ ပစၥည္းဆိုတာ မတည္ျမဲဘူး။ အဲဒီလိုပဲ လူရယ္လို႔ ေမြးဖြားလာၿပီးရင္လဲ ေသဆံုးၾကရမွာပါ။ မေသဆံုးခင္ ေလာကုတၱရာအတြက္ ၾကိဳးစားအားထုတ္သြားရမယ္။