ကေလးဆိုတာ ဖေယာင္းလိုပါပဲ

ဖေယာင္းဆိုတာက အပူေပးၿပီးရင္ လိုခ်င္တဲ့ပံုစံကို လုပ္လို႔ရသလို ကေလးဆိုတဲ့ သဘာ၀ကလဲ ဖေယာင္း လိုပါပဲ။ ငယ္တဲ့အရြယ္ သိတတ္စမွာ မိဘေတြက သြန္သင္ဆံုးမၿပီး လိုခ်င္တဲ့ ပံုစံကို ျပဳျပင္ယူရမွာပါ။ ကေလးဆုိတာကလဲ ငယ္တဲ့အရြယ္မွာ သင္ၾကားထားတာေတြကို သူတို႔ေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ စြဲၿမဲစြာ မွတ္သား တတ္ၾကတယ္။ ငယ္စဥ္အခါ စိတ္ဓာတ္ကို ျပင္းထန္တဲ့ ထိခိုက္မႈမ်ိဳး ရွိေနခဲ့ရင္ အဲဒီ ခံစားမႈေတြက အသက္အရြယ္ ၾကီးလာတဲ့အခ်ိန္ထိ မေမ့နိုင္ပဲ ရွိေနတတ္တယ္။ ငယ္ဘ၀မွာ အႏွိမ္ခံရတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီခံစားမႈကို မေမ့နုိင္ပဲ အဲဒီလိုဘ၀ကေန လြတ္ေအာင္ သူၾကိဳးစားမွာပဲ။ အဲဒီလို သူ႔အေပၚကို ဆက္ဆံၾကတဲ့ လူအေပၚမွာလဲ အေကာင္းျမင္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကေလးသဘာ၀က အေခ်ာ့ ၾကိဳက္ၾကပါတယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေအာ္ေငါက္ၿပီး ေျပာတာထက္ သူနား၀င္ေအာင္ ေခ်ာ့ေျပာတာက သူ႔ဘ၀ရဲ့ ေရွ့ေရးအတြက္လဲ ေကာင္းသလို ကေလးရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကိုလဲ ျမွင့္တင္ေပးရာ ေရာက္ပါတယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ငယ္စဥ္အခါမွာ စက္ဘီးစီးတတ္ခဲ့ရင္ ဒီကေလး စက္ဘီးမစီးပဲ ၅ ႏွစ္ေလာက္ ေနၿပီးမွ စက္ဘီးျပန္စီးရင္လဲ ကေလးက စက္ဘီးစီးတတ္ၿမဲ စီးတတ္ေနမွာပါ။ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ စရိုက္က ၾကမ္းတမ္းေနတာကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ဒီကေလးက ငယ္ဘ၀မွာ ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲမႈေတြ ဘ၀ရဲ့ ရိုက္ႏွက္မႈေတြ မိဘေတြရဲ့ သြန္သင္ဆံုးမမႈေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရတာပါ။ ကေလးေတြရဲ့ လက္ဦးဆရာဟာ မိဘႏွစ္ပါးပါ။ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အမူအက်င့္ေတြမွာ မိဘေတြရဲ့ အမူအက်င့္ေတြ စိုးမိုးထားပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ အေနအထားေတြကလဲ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ စရိုက္ကို ေျပာင္းလဲေစပါတယ္။ ကေလးေတြဆိုတာ အနာဂတ္ရဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြပါ။ ဒီၾကယ္ပြင့္ကေလးေတြ ေကာင္းကင္ယံမွာ ထြန္းလင္းေတာက္ေနဖို႔အတြက္ မိဘေတြနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္က ဂရုတစိုက္နဲ႔ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေပးရမွာပါ။

္