အျမဲတမ္းမဖြင့္တဲ့ တံခါးဆုိလို႔ အိမ္တံခါးလား ျခံတံခါးလားဆုိၿပီး ထင္ေနၾကမယ္။ တကယ္ေတာ့ ႏွင္းတုိ႔ နယ္ျမိဳ႕ေလးမွာရွိတဲ့ မီးရထား ဂံုးတံခါးကုိေျပာတာပါ။ အိမ္က မီးရထားဂံုးနဲ႔ဆုိရင္ ျခံႏွစ္ျခံေက်ာ္ေလာက္ပဲေ၀းပါတယ္။
ရန္ကုန္-မႏၱေလး ကားလမ္းေဘး ျဖစ္လို႔ ဂံုးတံခါး ပိတ္လိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ရန္ကုန္ကလာတဲ့ ခရီးသြားကားေတြအကုန္ အိမ္ေရွ့မွာ တန္းစီၿပီးရပ္ေနရပါတယ္။ ဂံုးတံခါးပိတ္တဲ့ ၀န္ထမ္းေတြက အလြန္၀ီရိယေကာင္းတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ရထားက ဒီဂံုးနားကို ေရာက္ဖို႔ ဘယ္ႏွစ္မိုင္ေတာင္ လိုေသးလဲဆိုတာ မသိေပမယ့္ သူတုိ႔က ဂံုးကုိၾကိဳပိတ္ထားလုိက္တာ တခါတေလ အိမ္ေရွ့မွာ ကားတန္းၾကီးက တေမွ်ာ္တေခၚျဖစ္သြားပါတယ္။ ကားတင္လားဆုိေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေတြ စက္ဘီးေတြ အကုန္လံုး ဘယ္လုိမွမသြားနုိင္ေတာ့ပဲ ပိတ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။အနည္းဆံုးက ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေစာင့္ရပါတယ္။ ဟုိဘက္ဒီဘက္ အကုန္ပိတ္ကုန္ေတာ့ ဂံုးတံခါးစဖြင့္တာနဲ႔ သူ႔ထက္ငါအရင္ သြားခ်င္ၾကေတာ့ လမ္းမွာအကုန္ ရႈတ္ရွပ္ခတ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ နယ္ျမိဳ႕ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကားလမ္းကလည္း က်ဥ္းေတာ့ အကုန္ဆူညံကုန္ပါတယ္။ ဒါက ေန႔စဥ္ေတြ႔ေနရတဲ့ အျဖစ္တခုပါပဲ။
အေဒၚကုိ ႏွင္းတို႔အိမ္ လာလည္ဖို႔ေျပာရင္ ဂံုးပိတ္မွာေၾကာက္လို႔ မလာခ်င္ပါဘူး ဆုိၿပီးအျမဲေျပာပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ခါနီးမွ ဂံုးဟိုဘက္မွာပိတ္မိၿပီဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရပါတယ္။ တခါကလည္း အေရးၾကီးလို႔ ျဖတ္မိတဲ့လူတေယာက္ကို လံုျခံဳေရးက ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘယ္ရထားမွ မလာပဲနဲ႔လဲ ဂံုးတံခါးတဖက္ကုိ ပိတ္ထားတတ္ပါေသးတယ္။ အဲ တခါတလက်ရင္ေတာ့ express ကားေတြက ဂိတ္ေစာင့္ေတြကို လက္ဖက္ရည္ဖိုးေပးလိုက္ရင္ အဲဒီကားကုိ ေပးျဖတ္လုိက္ၿပီး ျပန္ပိတ္တာေတြလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီလမ္းက ရန္ကုန္-မႏၱေလး လမ္းမၾကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ အခုလိုအၾကာၾကီးပိတ္ထားေတာ့ ခရီးသြားေတြ အခ်ိန္အလကားကုန္တယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔က တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္သူကမွ ဘာမွ မေျပာရဲၾကပဲ ဒီလိုပဲစိတ္ရွည္သည္းခံခဲ့ရတာ ကိုယ္လည္းအပါ၀င္ပါပဲ။
ရန္ကုန္-မႏၱေလး ကားလမ္းေဘး ျဖစ္လို႔ ဂံုးတံခါး ပိတ္လိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ရန္ကုန္ကလာတဲ့ ခရီးသြားကားေတြအကုန္ အိမ္ေရွ့မွာ တန္းစီၿပီးရပ္ေနရပါတယ္။ ဂံုးတံခါးပိတ္တဲ့ ၀န္ထမ္းေတြက အလြန္၀ီရိယေကာင္းတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ရထားက ဒီဂံုးနားကို ေရာက္ဖို႔ ဘယ္ႏွစ္မိုင္ေတာင္ လိုေသးလဲဆိုတာ မသိေပမယ့္ သူတုိ႔က ဂံုးကုိၾကိဳပိတ္ထားလုိက္တာ တခါတေလ အိမ္ေရွ့မွာ ကားတန္းၾကီးက တေမွ်ာ္တေခၚျဖစ္သြားပါတယ္။ ကားတင္လားဆုိေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေတြ စက္ဘီးေတြ အကုန္လံုး ဘယ္လုိမွမသြားနုိင္ေတာ့ပဲ ပိတ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။အနည္းဆံုးက ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေစာင့္ရပါတယ္။ ဟုိဘက္ဒီဘက္ အကုန္ပိတ္ကုန္ေတာ့ ဂံုးတံခါးစဖြင့္တာနဲ႔ သူ႔ထက္ငါအရင္ သြားခ်င္ၾကေတာ့ လမ္းမွာအကုန္ ရႈတ္ရွပ္ခတ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ နယ္ျမိဳ႕ျဖစ္တဲ့အျပင္ ကားလမ္းကလည္း က်ဥ္းေတာ့ အကုန္ဆူညံကုန္ပါတယ္။ ဒါက ေန႔စဥ္ေတြ႔ေနရတဲ့ အျဖစ္တခုပါပဲ။အေဒၚကုိ ႏွင္းတို႔အိမ္ လာလည္ဖို႔ေျပာရင္ ဂံုးပိတ္မွာေၾကာက္လို႔ မလာခ်င္ပါဘူး ဆုိၿပီးအျမဲေျပာပါတယ္။ အိမ္ေရာက္ခါနီးမွ ဂံုးဟိုဘက္မွာပိတ္မိၿပီဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရပါတယ္။ တခါကလည္း အေရးၾကီးလို႔ ျဖတ္မိတဲ့လူတေယာက္ကို လံုျခံဳေရးက ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘယ္ရထားမွ မလာပဲနဲ႔လဲ ဂံုးတံခါးတဖက္ကုိ ပိတ္ထားတတ္ပါေသးတယ္။ အဲ တခါတလက်ရင္ေတာ့ express ကားေတြက ဂိတ္ေစာင့္ေတြကို လက္ဖက္ရည္ဖိုးေပးလိုက္ရင္ အဲဒီကားကုိ ေပးျဖတ္လုိက္ၿပီး ျပန္ပိတ္တာေတြလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီလမ္းက ရန္ကုန္-မႏၱေလး လမ္းမၾကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ အခုလိုအၾကာၾကီးပိတ္ထားေတာ့ ခရီးသြားေတြ အခ်ိန္အလကားကုန္တယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔က တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္သူကမွ ဘာမွ မေျပာရဲၾကပဲ ဒီလိုပဲစိတ္ရွည္သည္းခံခဲ့ရတာ ကိုယ္လည္းအပါ၀င္ပါပဲ။
1 comment:
မႏွင္းေရ... ဘယ္ၿမိဳ႕ ကလည္းဗ်.. ကၽြန္ေတာ္ဆို ခရီးသြားရင္နဲ႔ အဲဒီ ဒုကၡကို အၿမဲၾကံဳေနက်.. အမ်ားအားၿဖင့္ ေက်ာက္တံခါးနဲ႔ ေညာင္ေလးပင္ ေတြမွာ အၿဖစ္မ်ားတယ္ဗ်။ အခုေတာ့ လမ္းအသစ္ဖြင့္လိုက္ၿပီဆိုေတာ့ အဲဒီ ဒုကၡကေန ကင္းသြားၾကၿပီ ထင္ပါတယ္။
yu ya
Post a Comment