ယိုးဒယား ေခၚ ထုိင္း

နုိင္ငံျခားလို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ပထမဆံုး ေရာက္ဖူးတဲ့နုိင္ငံကုိ ေျပာရရင္ ထုိင္းနုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ပါပဲ။ ထုိင္၀မ္ကုိမလာခင္ အ၀င္ဗီဇာအတြက္ ဘန္ေကာက္မွာ ၀င္လုပ္ရပါတယ္။ ပထမဆံုး နုိင္ငံျခားခရီးျဖစ္လို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး စိ္တ္လႈပ္ရွားမိပါတယ္။ ႏွင္းရယ္ မာမားရယ္ ေမာင္ေလးရယ္ သားအမိ ၃ေယာက္သား ဘန္ေကာက္ကုိ ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ၁၀ လပုိင္း ၁၆ ရက္ေန႔ ညေန ၄ နာရီေလယာဥ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ကေန ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္အေဟာင္းကုိ ေလယာဥ္ဆုိဒ္ပါတယ္။ အဲဒီကေနၿပီး တည္းခုိမယ့္ ေဟာ္တယ္ အလတ္စားေလးကုိ သြားလိုက္တာ ည ၇ နာရီေက်ာ္မွာေရာက္ပါတယ္။ အခန္းယူတာနဲ႔ လာၾကိဳတဲ့လူကုိ စကားေတြေျပာၿပီးတာနဲ႔ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ Top Super market မွာ ေစ်းသြား၀ယ္ပါတယ္။ ယုိးဒယားအစားအစာေတြအျပင္ သစ္သီးအစံုရွိပါတယ္။ အ၀င္အ၀မွာေတာ့ ေရသန္႔စက္ထားေပးထားၿပီး ဘယ္သူမဆုိ ေသာက္ေရကုိ လာ၀ယ္လုိ႔ရပါတယ္။ ထုိင္းဘတ္ ၁ ဘတ္ကေနစၿပီးထည့္သံုးလို႔ရပါတယ္။ လုိတာေတြ၀ယ္ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ ပထမဆံုးတညကုန္ဆံုးသြားပါတယ္။

ေနာက္တေန႔မွာေတာ့ လုိအပ္တာေတြသံုးဖို႔ ပိုက္ဆံလဲပါတယ္။ ႏွင္းတို႔တည္းတဲ့ ေနရာက ဖရြန္းဖံု ျမိဳ႔နယ္လို႔ ေျပာရမွာေပ့ါ စခြန္၀စ လမ္း ၄၁ လား ၄၂ လားေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ (ယိုးဒယားအသံေတာ့ ေသခ်ာမထြက္တတ္ေတာ့ သိတဲ့လူရွိရင္ ျပင္ေပးခဲ့ပါ။) အဲဒီေနရာမွာ တည္းခုိပါတယ္။ ေနတဲ့ေနရာအနီးအနားမွာ ဂ်ပန္ေတြလဲ အေနမ်ားပါတယ္။ တည္းတဲ့ေနရာကေန ထြက္ၿပီး လမ္းကူးလိုက္တာနဲ႔ money changer ရွိတဲ့ဘဏ္ကုိ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္ ၁ ေဒၚလာကုိ ဘတ္ ၄၀.၅၀ ရပါတယ္။ ပိုက္ဆံလဲၿပီးေတာ့ ေလးမ်က္ႏွာဘုရားကုိ လုိက္ပို႔ေပးလို႔ ပထမဦးဆံုးေရာက္ဖူးခဲ့ပါတယ္။ ညေနပိုင္းျဖစ္လို႔ လူပုိမ်ားသလို အနီးအနားမွာလဲ ကုန္တုိက္ေတြပတ္လည္၀ုိင္းေနလို႔ လူစည္ကားရာေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားမွာ လာကန္ေတာ့ၿပီး ဆုေတာင္းရင္ ဆုေတာင္းျပည့္တယ္လို႔ ထုိင္းလူမ်ိဳးမ်ားက ယံုၾကည္ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ သားအမိေတြ ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီးေတာ့ အနီးမွာရွိတဲ့ BigC ဆိုတဲ့ ကုန္တုိက္ကုိ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကုန္တုိက္မွာ ပစၥည္းအစံုရွိတဲ့အျပင္ ေစ်း၀ယ္ရတာလဲ သက္သာတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဘယ္လုိသက္သာလဲဆုိတာေတ့ာမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးက လုိခ်င္စရာေတြၾကည့္ပါပဲ။ ကုန္တုိက္ရဲ့ ေျမညီထပ္မွာလဲ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ခန္းေလးေတြနဲ႔ လိုခ်င္စရာၾကည့္ပဲ။

ဘန္ေကာက္မွာ ရွိတဲ့ skytrain ကိုေတာ့ ကားလမ္းရဲ့အေပၚကေန တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ေန႔လည္ဘက္မ်ား ကားနဲ႔သြားမယ္ဆုိရင္ ကားလမ္းပိတ္လိုက္တာ ၁ ေရးအိပ္လို႔ရပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ဟာ အေရွ့ေတာင္အာရွမွာ လမ္းအပိတ္ဆံုးျမိဳ႕လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ဘာမွမသိလုိ႔ သူမ်ားေျပာသမွ်ပဲ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရီးျမန္ျမန္တြင္ခ်င္ရင္ ရထားကုိပဲ သံုးၾကတယ္လုိ႔ ေျပာျပပါတယ္။ ႏွင္းတုိ႔ကုိယ္တုိင္လဲ ရထားပဲ အစီးမ်ားခဲ့ပါတယ္။ ရထားခက ကားခထက္ ေစ်းပုိၾကီးၿပီး ခရီးလဲ တြင္ပါတယ္။ တည္းတဲ့ေနရာရဲ့ အနီးမွာလဲ ဘုရင္မပန္းျခံလို႔ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ ပန္းျခံတခုွရိွပါတယ္။ ပန္းျခံထဲမွာ ညေနပိုင္းဆုိရင္ လူစည္ကားပါတယ္။ အလုပ္ကျပန္ အနားလာယူတဲ့သူေတြ ေလ့က်င့္ခန္းလာလုပ္သူေတြ ကေလးလာထိန္းတဲ့သူေတြ အေျပးလာေလ့က်င့္တဲ့ နုိင္ငံျခားသားေတြ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ပန္းျခံရဲ့ ကပ္လ်က္မွာေတာ့ Queen Park Hotel ရွိပါတယ္။ သားအမိ ၃ေယာက္ ညေနဘက္ေတြဆုိရင္ ပန္းျခံဘက္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္၀မ္ဗီဇာအတြက္ ဘန္ေကာက္မွာ ၁ လခြဲေလာက္ ၾကာခဲ့ပါတယ္။ သံရံုးသြားလိုက္ လုိအပ္တာေတြလုပ္လုိက္ အျပင္ထြက္ၿပီး ေစ်း၀ယ္လုိက္နဲ႔ လူက၀လာပါတယ္။ လမ္ေဘး၀ဲယာေလးေတြမွာ ညေနဘက္ဆုိရင္ အကင္ဆုိင္ေတြ သေဘၤာသီးေထာင္းေရာင္းတဲ့ဆုိင္ေတြကုိ တန္းဆီၿပီးေတြ႔ရပါတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ စားခဲ့တဲ့ အကင္နဲ႔ အခ်ဥ္ရည္ကုိေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ပါဘူး။ တကယ္ကုိ စားေကာင္းပါတယ္။ ႏွင္းတုိ႔ ျမန္မာေတြၾကိဳက္တဲ့ အရသာျဖစ္ပါတယ္။

ဘန္ေကာက္မွာ ျမန္မာပတ္စ္ပိုစ့္နဲ႔ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ မ်က္ႏွာငယ္ရပါတယ္။ ျမန္မာလိုေျပာတဲ့အသံကုိ သူတုိ႔ေကာင္းေကာင္းသိၾကသလို ႏွာေခါင္းလဲ ရႈံ့ၾကပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးစိတ္ဓါတ္ေတာ္ေတာ္ျပင္းထန္ပါတယ္။ ဘုရင္ကုိ ရိုေသခ်စ္ခင္တာကလဲ အတုယူဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ သူတုိ႔နုိင္ငံရဲ့ tv လိုင္းေတြကုိ ၾကည့္ရင္ ဘုရင္မိသားစု၀င္ေတြကုိ ေတာ္ေတာ္အေလးထားသလို ခ်စ္ခင္ရိုေသတာလဲ ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ကပ္လ်က္ျဖစ္ေနေပမယ့္ ျခားနားမႈကေတာ့ အရမ္းပါပဲ။ သူတို႔ဆီမွာ မေကာင္းတာေတြလဲရွိပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္အားက်ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ လူေနမႈအဆင့္အတန္းက ေတာ္ေတာ္တုိးတက္ပါတယ္။ မေကာင္းတာေတြရွိတယ္ အားမက်ဘူးလို႔မေျပာပါနဲ႔။ မေကာင္းတဲ့ေနရာေတြကို ကုိယ္သြားခဲ့လုိ႔ မေကာင္းတာကုိ ေတြ႔ရတာပါ။ ေကာင္းတာေတြကေတာ့ ရထားစီးလဲ တန္းစီပါတယ္။ ကားစီးရင္လဲ စပယ္ယာမပါေပမယ့္ ကားခမေပးပဲ ခုိးမစီးၾကပါဘူး။ သိတဲ့လူခ်င္းေတြ႔တာနဲ႔ စာ၀ါဒီခ လို႔ ယဥ္ေက်းစြားႏႈတ္ဆက္တတ္တယ္။ ၾကားရျမင္ရတဲ့လူေတြ စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္။ သူတို႔နိုင္ငံမွာ ပ်က္စီးတဲ့မိန္းကေလး မ်ားတယ္လုိ႔ သိရေပမယ့္ ဒါကုိ တရား၀င္ခြင့္ျပဳထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ၆ လတခါလား ၃ လတခါလားဆုိတာေတာ့ အတိအက် မသိေတာ့ပါဘူး။ ေဆးစစ္ရၿပီး ကာကြယ္ေဆးလဲ ထိုးရတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ သူတို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့အတိုင္းမဟုတ္ရင္ တရား၀င္လုိင္စင္ကုိ သိမ္းတယ္လို႔ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ လာၾကိဳတဲ့ အန္တီၾကီးက ေျပာျပခဲ့တာပါ။

ထိုင္၀မ္ဗီဇာရေတာ့ သားအမိ၃ေယာက္သား ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ရဲ့ နာမည္ၾကီး ျမဘုရားကုိ သြားဖူးၾကပါတယ္။ ဘုရားကုိ ဓါတ္ပံုရုိက္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ေပၚကုိ တက္မယ္ဆုိတာနဲ႔ ဖိနပ္ေတြ အကုန္ခၽြတ္ရပါတယ္။ နုိင္ငံေပါင္းစံုက လူမ်ိဳးေတြကုိေတြ႔ရသလို ထုိင္းတုိ႔ရဲ့ အႏုပညာလက္ရာေတြကုိလဲ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္လာဖူးရဖုိ႔ဆုေတာင္းရင္ျပည့္တယ္ဆုိလို႔ ဆုေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ဘန္ေကာက္ကုိ ပထမဆံုးေရာက္ခဲ့တဲ့ တေခါက္ကေပ့ါ..........