ခံစားမိသမွ်

ကိုယ့္ကိုကို သတ္ေသတယ္ဆိုတာကို ျမန္မာျပည္မွာ ေနတုန္းက ၾကားပဲၾကားဘူးတယ္။ မျမင္ဘူး မေတြဘူးပါဘူး။ ျမန္မာေတြရဲ႕ ဘာသာေရး အဆံုးအမအရ ကိုယ့္ကိုကို သတ္ေသရင္ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ခံရတယ္လို႔ ေျပာဆိုဆံုးမထားတဲ့ အတြက္ အဲဒီလိိုစိတ္ကူးမ်ိဳးကို ေတာ္ရံုမစဥ္းစားၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ထိုင္၀မ္ကို ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ မၾကာခဏ ဆိုသလို သတင္းေတြထဲမွာ ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ စီးပြားေရး အဆင္မေျပလို႔ သမီးရည္းစား အဆင္မေျပလို႔ စိတ္ညစ္လို႔ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ကို အလြယ္တကူ စြန္႔လႊတ္လိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ဘာလို႔မ်ား လုပ္ၾကတာလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့့ ျမန္မာျပည္မွာလို ဘာသာေရး မက်ယ္ျပန္႔တာလဲ ပါပါတယ္။ အလုပ္ကေပးတဲ့ ဖိအားေရာ လူမႈေရးေတြေရာ ရႈပ္ေထြးလာတဲ့ အခါမွာ မိမိစိတ္ကို မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့ပဲ ထြက္ေပါက္တစ္ခုအေနနဲ႔ ျပဳလုပ္လိုက္ၾကတယ္။ ထိုင္၀မ္ဟာ တိုးတက္တဲ့ ေနရာတစ္ခုပါ။ အဲဒီတိုးတက္မႈေတြနဲ႔ အတူ လူေတြမွာလဲ ဖိအားေတြ မ်ားေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ဒီမွာေနေနတဲ့ လူေတြဟာ ျမန္မာနိုင္ငံက လူေတြလို စိတ္ကမေအးခ်မ္းဘူးလို႔ ထင္မိတယ္။ ျမန္မာနိုုင္ငံက သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ဘုရားသြား ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားၿပီး ဘာသာေရးကို ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ စီးပြားေရး အဆင္မေျပလို႔ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ သက္ၾကီးရြယ္အိုခ်င္း ယွဥ္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ထိုင္၀မ္က သက္ၾကီးရြယ္အို ေတြဟာ ပိုၿပီးသနားဖို႔ ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ႏွင္း အလုပ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ထဲမွာ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ေနၿပီ အလုပ္လုပ္ ေနရတုန္းပဲ။ ေနမေကာင္းလဲ အလုပ္ကို လာေနရတယ္။ အလုပ္ကအျပန္ အိမ္မႈကိစၥေတြလဲ လုပ္ရတယ္။ သားသမီးေတြ ရွိေနေပမယ့္ ကိုယ့္ဟာကို ေနေနၾကတဲ့ အတြက္ ျမန္မာျပည္ကလို မိဘကို ျပဳစုယုယတယ္ဆိုတာ အလြန္နည္းပါးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲတယ္ေျပာပါေစ ကိုယ့္မိဘကိုေတာ့ ရွိတာေလးနဲ႔ ေကၽြးေမြးျပဳစုၾကပါတယ္။ မိဘေတြကို ဘိုးဘြားရိပ္သာပို႔တယ္ဆိုတာ အလြန္ရွားပါတယ္။ မရွိဘူးလို႔လဲ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တိုးတက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ နိုင္ငံေတြမွာ ကိုယ့္ကိုေမြးတဲ့ မိဘေတြကို မျပဳစုနိုင္လို႔ ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာ သြားထားၾက
ပါတယ္။ ႏွင္း သိတဲ့ ဘိုးဘြားရိပ္သာဆိုတာ အားကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြအတြက္ပါ။ နိုင္ငံျခားေရာက္ေတာ့မွ ေအာ္ဒီလိုေတြလဲ ရွိပါလားဆိုၿပီး အံ့ၾသမိတယ္။ စိတ္မေကာင္းလဲျဖစ္မိတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ လူလာျဖစ္ရတာကုိပဲ စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္မိသြားတယ္။ နိုင္ငံတိုးတက္တယ္ ေခတ္မွီတယ္ ဆိုတာေတြ မရွိရင္ေနပါေစ။ ကိုယ့္ကို ေမြးထားတဲ့ မိဘေတြကို ေက်းဇူးဆပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိတရားေတြကို သိခြင့္ရလုိ႔ပါ။ လူဆိုတာ တစ္ေန႔ေတာ့ ေသၾကရမွာပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေခတ္မွီတိုးတက္တဲ့ ေနရာမွာ ေနေနပါေစ ဒီလမ္းကိုေတာ့ တစ္ေန႔ေလွ်ာက္ၾကရမွာပါ။ အခုအခါ ျမန္မာနိုင္ငံကေန အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ နိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ လူငယ္တစ္ခ်ုိဳ႕မွာ နိုင္ငံျခားသားတို႕ရဲ႕ စရိုက္ေတြ စိုးမိုး၀င္ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ မိသားစုဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးေတြနဲ႔ မိဘပါလားဆိုတဲ့ အသိစိတ္ကေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း နည္းပါးလာၾကပါတယ္။ (ျမန္မာနိုင္ငံမွာလဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နိုင္ငံျခားေရာက္မွ ေျပာင္းလဲသြားတာ အမ်ားဆံုးမိုလို႔ပါ။) ငါလုပ္ေနတာ ငါရွာေနတာ ငါ့အတြက္ပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္း စိတ္ကေလးေတြ ၀င္ေရာက္ေနရာ ယူလာၾကပါတယ္။ မိဘေတြက သားသမီးေတြကို တိုးတက္ေစခ်င္ ေကာင္းစားေစခ်င္လို႔ နိုင္ငံရပ္ျခားကို နည္းမ်ိဳးဆံုနဲ႔ ေရာက္ေအာင္ေခၚတယ္။ သူတို႔ မသြားနိုင္ရင္ေတာင္ ေရာင္ေအာင္ပို႔ေပးတယ္။ နိုင္ငံရပ္ျခားကို ေရာက္ေတာ့ သားသမီးေတြရဲ႕ စိတ္ေတြ ေျပာင္းလဲသြားတာကို သိလိုက္ရၿပီဆိုရင္ မိဘေတြမွာ ရင္ထုမနာျဖစ္ရၿပီေပါ့။ ကိုယ္ဘယ္ဘ၀ပဲ ေရာက္ေနေန မိဘကမိဘပါပုဲ။ မိဘေက်းဇူးဆိုတာ ဆပ္လို႔မကုန္တာ လူတိုင္းအသိပါ။ ဆပ္လို႔မကုန္နိုင္တဲ့ မိဘေက်းဇူးကို ျပန္ဆပ္နိုင္တဲ့ လူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။